Eίμαστε όλοι συγκλονισμένοι με τον χθεσινό τραγικό θάνατο του 57χρονου Αυστριακού Παραπεντίστα ο οποίος πέθανε περιμένοντας κρεμασμένος σε κάποια από τα γκρέμια της Λευκάδας δίπλα από την πιο δημοφιλή παραλία εκεί στο Κάθισμα κάποιον να τον σώσει.
Περιμένοντας την ΕΜΑΚ να έρθει από τα Γιάννενα και αφού η τοπική Πυροσβεστική, το Λιμενικό και ακόμα και το ελικόπτερο ΑΒ-205 SAR της ΠΑ που είχε υπηρεσία Α.Ν. (Αεροναυαγοσωστικού) στο Άκτιο πήγε εκεί και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Ατελειωτες ώρες τραυματισμένος στον γκρεμό περιμένοντας να πεθάνει.
Θα μπορούσε να είμαι κι εγώ στη θέση του, θα μπορούσες να είσαι κι εσύ ο ορειβάτης (και ήσουν πολλές φορές), θα μπορούσε κάλιστα να ήσουν κι εσύ ο απλός οδοιπόρος, ο φυσιολάτρης, ο περιπατητής, ακόμα και ο οδηγός που του κλατάρει ένα λάστιχο και φεύγει στο γκρεμό. Και ήσουν πολλές φορές, απλώς όλοι οι Έλληνες το έχουμε τόσο εύκολο αυτό το ''ωχ αδερφέ.. δεν θα τύχει σε εμένα.''
Και τυχαίνει όμως. Τυχαίνει σε κάποιους από εμάς, από την ίδια την οικογένειά μας, στους φίλους μας, στα παιδιά μας.
Κι έτσι έβαλα στο ψαχτήρι ένα ''paragliding cliff rescue'' για να δω τί γίνεται έξω και ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτό που θα δω θα με πληγώσει για την δική μας Ελληνική ανοργανωσιά και μιζέρια.
Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ. Τό πρώτο αποτέλεσμα που μου έβγαλε ήταν αυτό το βιντεάκι που θα δείτε παρακάτω. Είναι από ένα παραπεντίστικο ατύχημα πριν από ένα μήνα στο Torrey Pines στις ΗΠΑ σε κάποια αντίστοιχη γκρεμίλα δίπλα στη θάλασσα.
Απλώς να πω δυο λόγια γι΄αυτό που θα δείτε..
Η Πυροσβεστική επεμβαίνει με εξειδικευμένους αναρριχητές - διασώστες και ειδικό φορείο (δεν γνωρίζω αν ήταν εξειδικευμένοι του τοπικού τμήματος ή αν ήταν διασώστες που ήρθαν με το ελικόπτερο - το αποτέλεσμα όμως μετράει).
Eκείνοι κατεβαίνουν με καταρρίχηση στον γκρεμό, ασφαλίζουν τον τραυματία μέσα στο ειδικό φορείο και ασφαλίζουν και το κύριο αλεξίπτωτο και το εφεδρικό που είναι μέσα στη θήκη του λίγο πιο μακριά καθώς φαίνεται τραβήχτηκε τελευταία στιγμή και δεν πρόλαβε να αναπτυχθεί. Είναι πολύ σημαντικό να μαζευτούν - ασφαλιστούν τα δύο αλεξίπτωτα μεσα σε σάκο γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να πλησιάσει το ελικόπτερο αφού το δυνατό κατώρευμα θα παρασύρει με δύναμη τα πανιά με κίνδυνο τόσο για όσους βρίσκονται στο βράχο αλλά ακόμα και για το ίδιο το ελικόπτερο.
Όταν οι διασώστες είναι έτοιμοι -και μόνο τότε- το ελικόπτερο πλησιάζει για να προσαρμόσει το συρματόσχοινο στο βαρούλκο (hoist). Να σημειώσω εδώ ότι πιστευα ότι θα τους τραβήξει με τεχνική long line rescue που επιτρέπει τον απεγκλωβισμό από το σημείο και μεταφορά τους σαν εναέριο φορτίο δίπλα εκεί στο σημείο ώστε να μπουν στην καμπίνα του ελικοπτέρου ή να τους παραλάβει ασθενοφόρο.
Όμως όχι. Το προσάρμοσαν κατευθείαν στο hoist, τους τράβηξαν από τον γκρεμό , τους ανέβασαν και τους πήραν μέσα στο ελικόπτερο και ήδη ταξίδευαν για το ελικοδρόμιο του πιο κοντινού οργανωμένου νοσοκομείου.
Και προσέξτε δεν μιλάμε για κανένα ελικόπτερο τέρας.. παρά για ένα πολύ ''ταπεινό'' Agusta Bell - AB-214. Mικρό, οικονομικό και ικανό για τη δουλειά. Δεν χρειάζονται πάντα τεράστια ελικόπτερα.
Και φυσικά το ελικόπτερο είναι της Πυροσβεστικής. Θα μου πείτε έχει σημασία?
Ναι! Έχει σημασία στον τρόπο της τυποποίησης και της εκπαίδευσης!
Να μιλάνε όλοι εκείνη τη στιγμή την ''ίδια γλώσσα'' και να κινούνται όπως σε μία καθημερινή τους εξ-άσκηση. Δείτε τους. Φοβερή προσαρμοστικότητα στο περιστατικό. Επαγγελματίες.
Αλλά ταυτόχρονα σκεφθείτε ότι κι αυτοί μία απλή ''βάρδια'' είχαν.
Ολόκληρη η διάσωση κράτησε λέει το άρθρο μία ώρα.
Και τόσο είναι το όριο. Η χρυσή πρώτη ώρα. Σε μία ώρα το αργότερο πρέπει να βρίσκεσαι σε σοβαρό και οργανωμένο νοσοκομείο ώστε να έχεις σοβαρές πιθανότητες επιβίωσης.
Γιατί ακόμα κι εγώ κι εσύ που είμαστε καλά αν μας βάλουν 5-6-7 και 8 ώρες εκεί στον γκρεμό εγκλωβισμένους δεν πρόκειται να αντέξουμε βρε φίλε, θα πεθάνουμε από εξάντληση χωρίς να έχουμε κάτι. Πόσο μάλλον ένας εν δυνάμει πολυτραυματίας με το φόβο μιας εσωτερικής αιμορραγίας να μετράει στην κλεψύδρα αντίστροφα.
Και να πω εδώ ότι δυστυχώς έχει ξαναγίνει αυτό το ατύχημα σχεδόν ίδιο καρμπόν με το χθεσινό, πριν κάποια χρόνια, με τον Αγγλο base jumper που κρεμάστηκε κι εγκλωβίστηκε με το αλεξίπτωτό του στα βράχια του Ναυαγίου στη Ζακυνθο. Τελικά κι εκείνος μετα απο κάμποσες ώρες, περιμενοντας την ΕΜΑΚ και αναρριχητές από την Πάτρα έπεσε και σκοτώθηκε μπροστα στα μάτια της γυναίκας του και των λουόμενων. Γιατί η Ελλαδα δεν αλλάζει ποτέ...
Και κάτι ακόμα. Περιμένουμε πιο πολλά από την Πυροσβεστική. Το Π.Σ. αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα την Πολιτική Προστασία. Ήδη εκπαιδεύτηκαν και πιστοποιήθηκαν πριν λίγες ημέρες από την ΠΑ οι πρώτοι χειριστές HOIST για τα ελικόπτερα του ΠΣ, λογικά για τα Super Puma του σώματος.
Από την ηγεσία του Π.Σ. περιμένουμε να δουν με όραμα την εικόνα που παρουσιάζουμε παρακάτω, αναλογιζόμενοι τα συνεχώς αυξανόμενα ορειβατικά ατυχήματα στην Ελλάδα και να επιλέξουν το απολύτως καταρτισμένο προσωπικό που θα τελειοποιήσει τις τεχνικές και θα κάνουν πράξη την ορεινή εναέρια διάσωση στην Ελλάδα στα πρότυπα του εξωτερικού που τα βλέπουμε , νάτα , υπάρχουν!
Και δεν δημιουργήθηκαν τώρα. Υπάρχουν εδώ και δεκαετίες!
Γιατί ναι υπάρχει και η Π.Α. και ο Ε.Σ. ακόμα και το Π.Ν. που έχουν επέμβει κατά καιρούς σωτήρια με τα εναέρια μέσα τους και θα το ξανακάνουν αν χρειαστεί. Αλλά είναι είναι άλλος ο ρόλος τους και ο σκοπός της ύπαρξής τους και δεν μπορούμε να ζητήσουμε από το στρατό να τελειοποιήσουν τις τεχνικές τους για να κάνουν Ορεινή Εναέρια Διάσωση στο βουνό, στους χρόνους, με τον εξοπλισμό και την αντιμετώπιση που πρέπει.
Ειλικρινά ελπίζω ότι τα εναέρια μέσα του Π.Σ. που πραγματικά έχουν κάνει άλματα μέσα σε πολύ λίγα χρόνια επεμβαίνοντας όχι μόνο σε φωτιές αλλά και σε αεροδιακομιδές, να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο τόσο σε εναέρια μέσα (ουσιαστικά χρειάζονται μικρά αλλά εξειδικευμένα ελικόπτερα που να είναι όμως και high altitude capable - με το βλέμμα και σε άμεσες αεροδιασώσεις στον κορμό των μεγάλων βουνών πχ του Ολύμπου) - όσο και σε προσωπικό και εξοπλισμό.
Και οι εξαιρετικοί επαγγελματίες που τα στελεχώνουν να καταφέρουν να φτιάξουν μία βάση (στη βάση τους) όπου θα υπάρχει πάντα ένα τέτοιο ελικόπτερο και εκ περιτροπής ένα πλήρωμα με εξειδικευμένους διασώστες - αναρριχητές που να γνωρίζουν τις αντίστοιχες τεχνικές Ορεινής Εναέριας Διάσωσης και που να μπορεί να επεμβαίνει γρήγορα κι επαγγελματικά σε αντίστοιχα ορεινά συμβάντα.
Από την Αττική ένα ελικόπτερο που βρίσκεται σε -πραγματική- επιφυλακή θα μπορεί να καλύψει πολύ γρήγορα τέτοια συμβάντα στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Και φυσικά για αρχή και τα ήδη υπάρχοντα ελικόπτερα του Π.Σ. μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Το προσωπικό που χρειάζεται πραγματικά είναι τόσο λίγο. Τα επιπλέον ελικόπτερα που μπορεί να χρειαστούν ακόμα και η επιπλέον εξειδικευμένη εκπαίδευση στο εξωτερικό σε εταιρείες κορυφή όπως πχ η Air Zermatt θα μπορούσε ίσως να καλυφθούν με κονδύλια από προγράμματα της Ε.Ε.
Τόσα χρόνια η Π.Α. δεν μπορούσε να το κάνει αυτό γιατί απαγορεύεται να χρηματοδοτεί η Ε.Ε. μέσα που προορίζονται για τον στρατό. Το Π.Σ. όμως μπορεί να το κάνει και να αναζητήσει και τέτοια κονδύλια.
Ειλικρινά πιστεύω ότι δεν υπάρχει μόνο το φιλότιμο, υπάρχει και η αγάπη και η διάθεση για εξειδίκευση πάνω στο αντικείμενο και το όραμα από την ηγεσία να τα κάνει όλα αυτά πράξη.
Γιατί τα ορειβατικά ατυχήματα πλέον με την κατακόρυφη άνοδο και του ορεινού τουρισμού στην Ελλάδα, σε όλες τους τις εκφάνσεις, είναι δυστυχώς σχεδόν καθημερινά.
Γιατί -και- ο χθεσινός θάνατος ίσως θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Ακολουθεί το βίντεο από το Torrey Pines στις ΗΠΑ.
Απλά δείτε το..
Πηγή βίντεο