Παραπομπή υπάρχει στο κάτω μέρος αυτής της ανάρτησης.
Πρώτη δημοσίευση 16/10/09:
Αγαπητέ Σταύρο καλημέρα..
Ξέρω πως αναρρώνεις ύστερα από ένα πρόβλημα με τη μέση σου και την επέμβαση που έκανες τον Μάιο και σου εύχομαι να είναι περαστικά και αν δεν έχεις πετάξει να βρεθείς ξανά στον αέρα σύντομα.
Πες μας αν θέλεις μερικά πράγματα για σένα.
(Σταύρος Κωστούλας):
Καταρχάς να σε ευχαριστήσω για την πρόσκληση, αλλά και να σε συγχαρώ για την προσπάθεια σου, γιατί δείχνει ότι έχεις μεγάλη αγάπη και μεράκι για το άθλημα μας.
Μου είναι δύσκολο να μιλάω για εμένα μιας και δεν το συνηθίζω, με την βοήθεια των ερωτήσεων σου θα είναι όμως πιο εύκολο.
Ποια είναι η πρώτη σου επαφή με το πέταγμα από παιδί?
Η πρώτη μου επαφή σαν παιδί με την πτήση έγινε όταν πήγαινα ακόμα στο Δημοτικό, σε ένα από τα ταξίδια που κάναμε τότε με την μητέρα μου, προς τη δεύτερη πατρίδα μου τη Ρόδο, όταν ταξιδέψαμε με ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής.
Από τότε με μάγεψε ο αέρας, και άρχισα να στολίζω κάποια τετράδια μου με φωτογραφίες από αεροπλάνα.
Πότε πρωτοεκπαιδεύτηκες στο Αλεξίπτωτο πλαγιάς, από ποιον και πότε ξεκίνησες σαν εκπαιδευτής?
Εκπαιδεύτηκα τον Μάιο του 1994 από τον Δημήτρη Ντάρα, έναν από τους πρώτους εκπαιδευτές που μόλις είχε αποφοιτήσει από το πρώτο σεμινάριο που είχε διοργανώσει ο τότε κλάδος αλεξιπτώτου πλαγιάς, η σημερινή ΕΑΠ δηλαδή.
Σαν εκπαιδευτής δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία να αναφέρω, και αυτό γιατί στην ουσία ξεκίνησα πολύ δύσκολα από την αρχή σαν εκπαιδευτής εγώ ο ίδιος του εαυτού μου, και στην συνέχεια κάποιων φίλων μου για να έχω παρέα να πετάω.
Και αυτό γιατί ο τότε εκπαιδευτής μου σταμάτησε την ενεργή δράση μετά το καλοκαίρι του 1994.
Παλιότεροι πιλότοι από τους οποίους μπορούσα να πάρω γνώση ήταν ελάχιστοι, και δεν είχαν και τις ιδιαίτερες γνώσεις. Eτσι πήγαινα σε όλες τις συναντήσεις και αγόραζα ότι περιοδικό Ελληνικό η ξενόγλωσσο προκειμένου να αντλήσω γνώση, δυστυχώς τότε δεν υπήρχε το ιντερνετ και η σωρεία πληροφοριών που υπάρχει σήμερα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η εξέλιξη μου να γίνεται αργά σαν πιλότος αλλά με σταθερά βήματα και γερές βάσεις, γιατί ότι έκανα το έψαχνα πρώτα καλά και σιγουρευόμουν πριν το δοκιμάσω.
Ποιο ήταν το πρώτο αλεξίπτωτο που πέταξες και ποιο ήταν το πρώτο που αγόρασες?
To πρώτο που πέταξα αλλά και αγόρασα ήταν το ίδιο, που ήταν εξαιρετικό για εκείνη την εποχή , το Space της Edel. Αυτός ήταν και ο πρώτος μου έρωτας.
Θυμάμαι ότι τους πρώτους μήνες το είχα δίπλα από το κρεβάτι μου γιατί μου άρεσε να το κοιτώ λίγο πριν κοιμηθώ αλλά και να το βλέπω τη στιγμή που ξύπναγα, μιλάμε για έρωτα.
Πες μας αν θέλεις που έγιναν και τί θυμάσαι από την πρώτη ή
τις πρώτες σου πτήσεις..Οι πρώτες μου πτήσεις γινόταν στο Χανόπουλο, βέβαια ο χώρος της απογείωσης δεν βρισκόταν στο ίδιο σημείο που βρίσκεται σήμερα αλλά ούτε και στην ίδια καλή κατάσταση.
Αυτό που θυμάμαι ήταν ότι προσγειωνόμουν ιδρωμένος από την υπερένταση και αμέσως ήθελα να ξαναπετάξω, καθώς και ότι μιας και δεν είχα παρέα ζαχάρωνα όποιον ήθελε να οδηγήσει για να έρχεται μαζί μου και να μου κατεβάζει το αυτοκίνητο στην προσγείωση.
Και επίσης ότι μετά από κάθε πτήση ποτέ δεν ήμουν εντελώς ευχαριστημένος, πήγαινα σπίτι και βασάνιζα το μυαλό μου όλο το βράδυ σκεφτόμενος τι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα.
Τί γνώμη έχεις για εκείνη την περίοδο, ποιές είναι οι διαφορές ανάμεσα στους τρόπους εκπαίδευσης της κάθε εποχής?
Να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη γιατί δεν έχω δει από κοντά πως δουλεύουν οι περισσότεροι σημερινοί εκπαιδευτές.
Το σίγουρο είναι όμως ότι το επίπεδο έχει ανέβει πάρα πολύ, υπάρχει πλέον γνώση αλλά και εξειδικευμένη εμπειρία.
Αυτό που δεν άλλαξε δυστυχώς είναι ότι δεν ασχολούνται πολλοί πιο επαγγελματικά και σε αυτό έχουμε όλοι τις ευθύνες μας.
Πιστεύω ότι όσο πιο επαγγελματικά ασχοληθούνε περισσότεροι εκπαιδευτές τόσο πιο πολλές ελπίδες έχουμε να δούμε το άθλημα μας να γίνεται πιο μαζικό, αλλά και να ανεβαίνει και το επίπεδό του σε όλους τους τομείς.
Ίσως τους ξενίζει κάπως αυτή η άποψη αλλά αν σκεφθούμε σε ποιες χώρες έχει γίνει σοβαρή ανάπτυξη, θα δούμε ότι εκεί υπάρχει και επαγγελματική δραστηριότητα από τις σχολές, εκεί ανθεί και η ανάπτυξη του σπορ, πχ Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία, Τσεχία κτλ.
Με τί αλεξίπτωτο ή αλεξίπτωτα πετάς αυτή την περίοδο?
Πετάω το διπλό της Gin και το Venus2 της Axis, και τα δύο είναι εξαιρετικά.
Πες μας αν θελεις δυο λόγια για τις εταιρίες Αλεξιπτώτου Πλαγιάς που αντιπροσωπεύεις στην Ελλάδα. .
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που αντιπροσωπεύω αυτές τις δύο εταιρείες στην Ελλάδα, γιατί είναι και οι δύο κορυφαίες.
Γενικά όμως αποφεύγω να μιλάω για αυτές μιας και τις αντιπροσωπεύω και έτσι δεν ακούγεται και τόσο αντικειμενική η γνώμη μου, προτιμώ να μιλάνε οι πιλότοι, οι ίδιοι που πετάνε με τα αλεξίπτωτα αυτών των εταιρειών.
Πες μας μερικά πράγματα για τον γιο σου, τον Απόστολο. Σε ποια ηλικία ξεκίνησε , αν τον εμπιστεύεσαι ότι μπορεί να πετάει μόνος αλλά με σχετική επίβλεψη σε σχετικά εύκολα σημεία και τι προοπτικές έχεις εσύ ή ακόμα κι ο ίδιος για τον εαυτό του.
Με τον γιο μου έγινε κάπως παράδοξα, ξεκίνησε πριν ένα χρόνο, αλλά δεν ήταν ο στόχος μου στην αρχή να πετάξει τόσο γρήγορα, ίσως μετά από ένα χρόνο ναι.
Τον έπαιρνα τότε μαζί μου έτσι ώστε να ασχολείται με κάτι και να περνάμε ευχάριστα την ώρα, πότε δεν τον πίεσα να έρθει, έτσι το έβλεπε σαν παιχνίδι. Κατάλαβα όμως στην συνέχεια ότι αν δεν τον έβαζα να πετάξει μπορεί και να έχανε το ενδιαφέρον του, έτσι μιας και ήμουν σίγουρoς ότι μπορεί να τα καταφέρει μετά από την εκπαίδευση που είχαμε κάνει τον έβαλα και πέταξε.
Σχετικά με το θέμα εμπιστοσύνης φυσικά και τον εμπιστεύομαι ως ένα σημείο, αλλά για την ώρα πετάει μόνο υπό την επίβλεψη μου και αυτό θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα, και φυσικά εφόσον παραμείνει στο σπορ.
Σχετικά με το τι περιμένω από αυτόν… τίποτα ιδιαίτερο, μακάρι να συνεχίζει να πετά για πολλά χρόνια και να το κάνει μόνο για το κέφι του, να το απολαμβάνει και να το χαίρεται.
Δεν σημαίνει ότι επειδή ξεκίνησε σε τόσο μικρή ηλικία τον προετοιμάζουμε για πρωταθλητή όπως αρκετοί μπορεί να νομίζουν, απλώς είναι ένα τυχερό παιδί που ο μπαμπάς του έτυχε να είναι εκπαιδευτής και έμαθε να πετά γρηγορότερα από κάθε άλλο παιδί.
Στο υπόλοιπο οικογενειακό περιβάλλον πως το είδαν που πέταξε ο Απόστολος? Δυσανασχέτησε κανείς?
Φυσικά και δυσανασχέτησαν, όπως και σε κάθε τυπική Ελληνική οικογένεια θα συνέβαινε το ίδιο, βέβαια δεν το συζήτησα πέρα από την μητέρα του με κανέναν άλλο, η οποία με εμπιστεύεται, και αυτή δεν έφερε κάποια ιδιαίτερη αντίσταση στο θέμα αυτό.
Βλέπουμε συνεχώς ότι κάνεις πάρα πολύ δουλειά, ειδικά με νέα άρθρα ή καινούργιες μεταφράσεις, που όπως και να το κάνουμε δεν υπάρχουν και είναι πολλά αυτά που λείπουν από την Ελ
ληνική βιβλιογραφία..Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει η γνώση και ψάχνομαι, αλλά μου αρέσει να την μεταδίδω κιόλας.
θέλω να δίνω ιδιαίτερα στους νέους πιλότους αυτό που δεν βρήκα εγώ.
Δεν βρήκα κάποιον να με βοηθάει, να μου λύνει τις απορίες μου, δεν υπήρχε αυτή η ιδιαίτερη γνώση τότε, τώρα όμως υπάρχει και το θεωρώ άδικo εμείς που μπορούμε, να μην βάλουμε το λιθαράκι της εμπειρίας και της γνώσης μας, ώστε και τα νέα παιδιά να μπορούν να ασχολούνται με το σπόρ έχοντας καλύτερες προοπτικές.
Θα σου πω και ένα νέο, έχω ήδη γράψει αρκετά κεφάλαια που θα μπορούσαν να γίνουν κάποια στιγμή ένα βιβλίο για προχωρημένους πιλότους. Τους επόμενους μήνες εφόσον βρω χρόνο θα το ολοκληρώσω και στη συνέχεια θα δω αν μπορώ να βρω τρόπο να το εκδώσω.
Δυστυχώς δεν βλέπουμε την ίδια προσπάθεια να γίνεται και από άλλους έμπειρους εκπαιδευτές. Γιατί νομίζεις ότι μπορεί να συμβαίνει αυτό?
Το να λες πράγματα είναι εύκολο, το να γράφεις είναι δύσκολο γιατί τα γραπτά μένουν.
Για το λόγο αυτό εκτιμώ τον Κανιαμό Παναγιώτη που σε δύσκολη εποχή όπου η γνώση ήταν δυσεύρετη, και χωρίς πολλά χρόνια στο σπορ, κατάφερε και έγραψε το Βιβλίο του για το αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Πιστεύω ότι υπάρχουν εκπαιδευτές που έχουν το γνωστικό υπόβαθρο αλλά και τις δυνατότητες για να γράψουν άρθρα, και αυτό αποδείχθηκε με τις εργασίες που έκαναν οι νεώτεροι εκπαιδευτές στο σεμινάριο εκπαιδευτών που έγινε στο Μεσολόγγι πριν λίγα χρόνια.
Πάντως δεν είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γράφουν μόνο εκπαιδευτές άρθρα ή εργασίες, θα μου άρεσε να διαβάσω οτιδήποτε καλό που έχει γράψει κάποιος και ας μην είναι εκπαιδευτής.
Μίλησέ μας για την Λέσχη σου το ''Ηπειρος''. Eίσαι ένας από τους πρωτεργάτες. Πες μας ένα σύντομο ιστορικό του πως ξεκινήσατε, μαζί με ποιους τη φτιάξατε, πόσα ενεργά μέλη αριθμεί σήμερα, ποια ήταν τα κομβικά της σημεία και ποιοι την αντιπροσωπεύουν σήμερα στο Δ.Σ.?
Ξεκινήσαμε το Ήπειρος με στόχο να φτιάξουμε ένα σωματείο που να μπορεί να είναι κάποιος ενταγμένος σε αυτό χωρίς να προσδιορίζεται μια πόλη αλλά μια ευρεία περιοχή.
Στόχος του ήταν και είναι, όπου δεν υπήρχε δραστηριότητα αεραθλητικού σωματείου στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου, αλλά και πιο πέρα, το Ήπειρος να αναπτύξει τον αεραθλητισμό. Πράγμα που το έχει καταφέρει αρκετά καλά μέχρι σήμερα.
Όταν ξεκινήσαμε το Ήπειρος ήμασταν 24 ιδρυτικά μέλη από τα οποία αν θυμάμαι καλά τα 19 ήταν ήδη πιλότοι, το να ξεχωρίσω και να αναφέρω μόνο ορισμένους από αυτούς το θεωρώ άδικο γιατί όλοι με την συμβολή τους βοηθήσανε αρκετά το σωματείο.
Θα είναι όμως σοβαρή παράληψη να μην αναφέρω το τότε Δήμαρχο του Θεσπρωτικού τον αείμνηστο Βάση Σπύρο, ο οποίος ήταν οραματιστής για την περιοχή του, και μας προέτρεψε αλλά και είχε βοηθήσει στο να στήσουμε το σωματείο, και μας παραχωρούσε ότι και αν του ζητάγαμε.
Τα μέλη του Ήπειρος ξεπερνάνε τα 70, βέβαια κάποια από αυτά δεν είναι ενεργά, αλλά προσπαθούμε να τα ενεργοποιήσουμε και πάλι, γιατί δεν περισσεύει κανείς.
Στο Ήπειρος πάντα μέχρι σήμερα τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων ήταν πολύ καλά, αλλά λειτουργούμε γενικά πιο συλλογικά και με το πνεύμα της ομάδας, για παράδειγμα όταν έχουμε Διοικητικό συμβούλιο μπορεί να έρθει όποιο μέλος θέλει, αν έχει άποψη για κάποιο θέμα εισακούεται και προσμετρά η άποψη του σαν να είναι μέλος του ΔΣ.
Μέχρι σήμερα όλες οι αποφάσεις μας βγαίνουν σε κλίμα ομοφωνίας όπως αποφασίζει για παράδειγμα μια οικογένεια για κάποιο θέμα. Δεν θυμάμαι ποτέ να έχει χρειαστεί να ψηφίσουμε για να αποφασίσουμε για κάποιο θέμα.
Κάθε χρόνο διοργανώνετε μια πληθώρα εκδηλώσεων στην περιοχή ''ευθύνης'' σας, από κάθε λογής σεμινάρια και αγώνες, μέχρι καθιερωμένη αιμοδοσία έχω δει στους Παπαδάτες και φυσικά το γνωστό Air Beach Party κάθε Αύγουστο στον Βράχο. Πως τα καταφέρνετε?
Τα καταφέρνουμε προσπαθώντας και με πολλές ώρες δουλειάςς στον ελεύθερο μας χρόνο, αλλά και αρκετές φορές εις βάρος της κανονικής μας εργασίας.
Βάζουμε ένα πλάνο στην αρχή της χρονιάς και πάνω σε αυτό δουλεύουμε, βέβαια δεν λειτουργούνε όλα τέλεια πάντα .
Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί υπάρχει καλό κλίμα, και έτσι αν ζητηθεί κάποια δουλειά να κάνει κάποιο μέλος μας για κάποια εκδήλωση, δύσκολα θα το αρνηθεί.
Από έξω δίνετε την εικόνα μιας δεμένης Λέσχης. Δεδομένου ότι τα μέλη σας προέρχονται από διαφορετικές πόλεις τις Ηπείρου πόσο αληθινό και πόσο εύκολο είναι να διατηρηθεί αυτό σε βάθος χρόνου?
Αυτό πραγματικά είναι αλήθεια, τα μέλη του σωματείου μας είναι αρκετά δεμένα μεταξύ τους, το κλίμα είναι πάρα πολύ καλό, άριστο θα έλεγα και είναι, πιστεύω ότι είναι, ότι καλύτερο και πολυτιμότερο έχουμε πετύχει μέχρι τώρα.
Σε βάθος χρόνου δεν ξέρω πόσο μπορεί να διατηρηθεί, πιστεύω όμως ότι διαμορφώνοντας μια γενική κουλτούρα στον χώρο του σωματείου, κάθε νέο μέλος που μπαίνει σε αυτό την αποδέχεται και την συνεχίζει. Θέλ
ω να πιστεύω ότι αυτό θα διατηρηθεί για πάντα και θα συνεχίσει έτσι.Οι διαφορές εκδηλώσεις που κάνουμε, πέρα από το να περνάμε καλά, σαν στόχο έχουνε να βοηθάνε τα μέλη να έρχονται σε επαφή, να γνωρίζονται και να δένονται σαν ομάδα. Όσο αυτές θα συνεχίζονται τόσο πιο πολύ τα μέλη θα δένονται με το σωματείο και θα στηρίζουν τη δραστηριότητα του.
Και η βασικότερη προϋπόθεση σε ότι κάνουμε είναι να χρησιμοποιούμε το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ άσχετα αν κάνει και κάποια φορά κάποιος κάτι μόνος του.
Πως θα ήθελες να είναι το ''Ήπειρος'' σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια από τώρα?
Όπως είναι τώρα με φιλικό κλίμα, να έχει πολλά μέλη και να έχει και καλύτερους ακόμα πιλότους, να διοργανώνει πολλές και καλές εκδηλώσεις, και όλα αυτά να τα κάνει η επόμενη γενιά χωρίς να έχει ανάγκη την βοήθεια την δική μας.
Αυτό θα σήμαινε ότι οι κόποι μας πιάσανε τόπο.
Είπα για το Air Beach Party και πρέπει να σου πω ότι τα τελευταία χρόνια όσα παιδιά σας έχουμε επισκεφτεί έχουμε πολύ ωραίες αναμνήσεις τόσο από το Βράχο και τη φιλοξενία σας, όσο και από τη γύρω περιοχή που είναι πολύ όμορφη, όπως είναι η Γλυκή στον ποταμό Αχέροντα και η Παραμυθιά. Θέλεις να μας πεις δυο λόγια?
Είναι πράγματι πολύ ωραία η περιοχή, ποτάμια, λίμνες, βουνά, κοιλάδες, θάλασσα, είμαστε πιστεύω πολύ τυχεροί, η φύση εδώ είναι πανέμορφη.
Δυστυχώς όμως δεν ξέρουμε να την σεβόμαστε και είμαστε πολλά χρόνια πίσω, όταν βλέπεις κάποιον να πετά το άδειο πλαστικό μπουκάλι από το αυτοκίνητο του στο δρόμο, αυτό δυστυχώς δείχνει τον σημερινό πολιτισμό μας.
Μέσω του σπορ μας το οποίο δεν είναι και τόσο συνηθισμένο στον απλό κόσμο μπορούμε να περνάμε και μηνύματα πολιτισμού, έχουμε αρκετή δύναμη, το θέμα είναι να το καταλάβουμε και να την εκμεταλλευθούμε.
Ο Δήμος Ζαλόγγου σας βοηθάει σταθερά στα έξοδα του Βράχου ή κάθε χρόνο πρέπει να δώσετε αγώνα για να σας καλύψουν τα έξοδα?
Την πρώτη χρονιά μας είχε βοηθήσει αρκετά, μετά τα επόμενα χρόνια μας προσέφερε το τιμητικό γεύμα, φέτος το οργανώσαμε κάπως διαφορετικά αυτό το κομμάτι, μιας και δεν είχαμε την ανάλογη βοήθεια.
Το καλύψαμε μόνοι μας και αυτό, όπως την ζωντανή μουσική και τα υπόλοιπα.
Τα έξοδα καλύπτονται από τα μπλουζάκια που πουλάμε και τα ποτά το βράδυ που έχουμε την μουσική βραδιά στην παραλία.
Αυτό είναι και καλό από μια άποψη γιατί δείχνει ότι μπορούμε και μόνοι μας να διοργανώσουμε την εκδήλωση χωρίς να εξαρτόμαστε από κανέναν. Ίσως αυτό να σημαίνει ότι το air beach party έχει μέλλον, και γιατί όχι κάποια άλλη χρονιά να το διοργανώσουμε και σε κάποια άλλη παραλία.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι περνάμε καλά και εμείς που δουλεύουμε για να πραγματοποιηθεί.
Πες μας δυο λόγια για το Μάνκο. Απ’ όσα ακούω είναι το όνειρο του πιλότου ‘παραλίας’. Είναι δίπλα στη θάλασσα και κάνετε δυναμικό. Ποιος το ανακάλυψε, από ποιό ‘υψος’ απογειώνεστε, και με ποιά ένταση ανέμου μπορεί να ανεμοπορήσει κανείς?
Το Μάνκο είναι ένα υπέροχο μέρος για εκπαίδευση, αυτός που το πρωτοχρησιμοποίησε σαν εκπαιδευτικό χώρο πρώτος ήμουν εγώ, δεν είχε βέβαια την σημερινή του μορφή μιας και έχει πέσει πολύ καθάρισμα.
Με μια ένταση από 20 χλμ και πάνω μπορεί κανείς να ανεμοπορήσει εκεί ξεκινώντας από το επίπεδο έδαφος και ανεβαίνοντας με κοντρόλ το μικρό λοφάκι των 10- 15 μέτρων.
Βέβαια δεν θα το χαιρόμαστε για πολύ ακόμα αφού από τις τοπικές αρχές έχει δρομολογηθεί το να νοικιαστεί μακροχρόνια ο χώρος σε κάποια εταιρεία που θα φτιάξει εκεί χώρους προετοιμασίας ομάδων Μπάσκετ.
Δυστυχώς στο βωμό του χρήματος και της υποτιθέμενης ανάπτυξης πρόκειται να ξεπουληθεί ένας φυσικός όμορφος χώρος που για εμάς έχει και μια ιδιαίτερη μοναδική αξία.
Κάποιοι καλοί φίλοι είχαν πετάξει πάνω από την Πάργα το 2004 με την διέλευση της Ολυμπιακής φλόγας. Είχα εντυπωσιαστεί πολύ τότε από τις φωτογραφίες. Πετάτε καθόλου εκεί?
Όχι, πολύ σπάνια πετάμε, αν και είναι πολύ καλή παραλιακή πτήση και όχι μόνο, μιας και έχει και καλά θερμικά, και αυτό
γιατί δεν έγιναν κάποιες βελτιώσεις του χώρου απογείωσης. Το Ήπειρος πάντως έχει στείλει τα αναγκαία έγγραφα στο Δήμο Πάργας με τις προτάσεις του προκειμένου να φτιαχτούν κάποιες εγκαταστάσεις, όπου θα μπορεί να γίνεται εύκολα η χρήση του χώρου και να αναπτυχθεί ο αεραθλητισμος.
Έχετε δραστηριότητα ακόμα στις Παπαδάτες, στο Σκιαδά, στη Βόνιτσα, σε ποια άλλα μέρη δραστηριοποιήστε και ποιο θα προτιμούσες με ιδανικό καιρό για μια πτήση απόστασης?
Γενικά σε όλη την περιοχή της Ηπείρου δραστηριοποιούμαστε, έχουμε κάνει αρκετό έργο που δεν έχει φανεί όπως προτάσεις σε Δήμους για απογειώσεις.
Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος που κάποια άτομα από το Ήπειρος δημιουργούμε πλέον και το νέο αεραθλητικό σωματείο Ιωαννίνων, είναι η δραστηριότητα πλέον πολύ μεγάλη και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει το Ήπειρος στο 100% .
Όλα τα μέρη είναι όμορφα και πραγματικά νιώθω πολύ τυχερός που ζω στην περιοχή της Ηπείρου για αυτό το λόγο, γενικά μου αρέσει να κάνω ασυνήθιστες πτήσεις και να δοκιμάζω νέα πράγματα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια.
Ας πούμε δυο λόγια και για την Ομοσπονδία.
Τα τελευταία χρόνια η ροή κι εκείνων των λίγων χρημάτων που παίρναμε για τους αγώνες έχει σταματήσει. Στην Πάτρα η συνεργασία μας για την ασφάλιση των αθλητών έναντι τρίτων στον αγώνα του Καλεντζίου ήταν αρκούντως προβληματική και τελικά πολύ αργότερα απ' όταν το ζητήσαμε που δημοσίευσαν το συμβόλαιο, ανακαλύψαμε ότι μας είχαν ασφαλίσει για αγώνα στο Καλέντζι Κορινθίας.
Ποιά είναι η γνώμη σου και πως πιστεύεις ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε περισσότερα για το Παραπέντε όταν δεν μας ενημερώνουν ούτε για τα αυτονόητα?
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα, δηλαδή το τι παίρνει το αεραθλημα μας από την πολιτεία και πως βοηθιέται γενικότερα.
Θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχε εξασφαλιστεί ένας τρόπος να ασφαλίζονται με πλήρη ασφάλεια οι αθλητές και όχι μόνο προς τρίτους, και αυτό τουλάχιστον για τους αγώνες θα πρέπει να ήταν ως παροχή στους αθλητες.
Το θέμα με το Καλέντζι δεν το γνωρίζω και σαφώς δεν μπορώ να πάρω θέση.
Η ομοσπονδία πιστεύω κάνει αυτό που μπορεί, δεν είναι όμως η πρώτη προτεραιότητα της το αλεξίπτωτο πλαγιάς, και αυτό είναι λογικό γιατί στην ουσία είναι ένας πύργος της βαβέλ με τα τόσα διαφορετικά αεραθληματα που έχει στην δυναμή της.
Και εδώ ίσως να μην είμαι ευχάριστος σε κάποιους, αλλά θα σου πω ότι θεωρώ λάθος το να μην έχουμε μια ξεχωριστή ομοσπονδία για το αλεξίπτωτο πλαγιάς μαζί με τον αετό. Και αυτό γιατί μόνο με τον αετό έχουμε κοινά σημεία, χρησιμοποιούμε τους ίδιους χώρους απογείωσης, προσγείωσης, γενικά έχουμε τα ίδια προβλήματα να επιλύσουμε και κοινούς στόχους να πετύχουμε.
Αυτό συμβαίνει και στην Γερμανία που είναι υπόδειγμα στα θέματ
α οργάνωσης, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, άλλη ομοσπονδία έχουν τα υπερελαφρά, άλλη τα ανεμόπτερα, και άλλη ο αετός με το αλεξίπτωτο πλαγιάς. Δεν καταλαβαίνω την λογική της μιας ομοσπονδίας για ότι πετάει.
Για παράδειγμα είναι σαν να υπάρχει μια ομοσπονδία για ότι έχει σχέση με τη θάλασσα. Εκεί φαντάσου να υπήρχαν μέσα οι ψαράδες με τα καλάμια, οι ψαροντουφεκάδες, οι κολυμβητές, το wind surf , οι βάρκες , τα ιστιοπλοϊκά , τα κότερα και πάει λέγοντας.
Αυτό το σχήμα σε καμία περίπτωση δεν έχει λογική για εμένα, και πιστεύω ότι έτσι που έχουν τα πράγματα δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε δημιουργώντας μια ανεξάρτητη ομοσπονδία που θα μας έδινε την δυνατότητα να συνδιαλεγόμαστε απευθείας με την πολιτεία για να επιλύουμε τα προβλήματα μας.
Για την ώρα οι απολαβές μας είναι μηδαμινές, και σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτές που πρέπει να έχει το πολυπληθέστερο αεράθλημα της χώρας.
Μιας και μιλήσαμε πιο πριν για έξοδα, πώς βλέπεις να επηρεάζεται η αγορά του Αλεξιπτώτου Πλαγιάς από την οικονομική κρίση τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα που είναι μια κάπως πιο περιορισμένη αγορά. Επηρεάζονται οι πωλήσεις, οι δυνητικοί πελάτες το σκέπτονται περισσότερο? Υπάρχει περίπτωση να επηρεαστούν οι τιμές?
Η Αγορά του αλεξιπτώτου πλαγιάς στην Ελλάδα είναι πολύ μικρή, επηρεάζεται ως ένα βαθμό αλλά όχι τόσο έντονα όπως σε άλλα πράγματα. Οι τιμές δεν έχουν επηρεασθεί έως τώρα, και πιστεύω ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι με τις τιμές, αν και το λογικό θα ήταν να τις κατεβάσουν λίγο οι εταιρείες.
Τι γνώμη έχεις για το Παραπέντε σήμερα στην Ελλάδα. Πώς εξελίσσεται το επίπεδο και τελικά υπάρχουν περαιτέρω προοπτικές?
Σε επίπεδο τεχνικό εξελίσσεται πολύ καλά και έχει ανεβεί αρκετά , εκεί που πονάει είναι η οργάνωση και το πρόβλημα ξεκινά από τους ίδιους τους συλλόγους. Βλέπω εξέλιξη μόνο αν αλλάξουν κάποιες παλιές νοοτροπίες, ελπίζω στις επόμενες γενιές, αρκεί να τους δώσουμε κάτι όμως και εμείς.
Πώς βλέπεις να επηρεάζονται οι αγώνες σε παγκόσμιο επίπεδο μετά το τραγικό δυστύχημα και τα σοβαρότατα ατυχήματα που έγιναν στο Παγκόσμιο Πρωτ
άθλημα του Μεξικού τον χειμώνα που πέρασε? Υπάρχει χρυσή τομή μεταξύ αγώνων επιδόσεων και ασφάλειας?Και μη χειρότερα θα έλεγα εγώ σε ότι αφορά τους αγώνες.
Ένας λόγος που θα απέτρεπα τον γιο μου αν μπορούσα στην περίπτωση που θα ήθελε στο μέλλον να ασχοληθεί με τους αγώνες είναι η έκπτωση που γίνεται στην ασφάλεια, προκειμένου να φτιαχτούν πτέρυγες με υψηλές επιδόσεις.
Κατά την γνώμη μου οι αγώνες θα έπρεπε να γίνονται μόνο με πιστοποιημένα αλεξίπτωτα, η ασφάλεια αυτή τη στιγμή θυσιάζεται στο βωμό της νίκης, του χρήματος της ματαιοδοξίας.
Απάντησες ήδη στο επόμενο ερώτημά μου που ήταν το πως θα σου φαινόταν σαν ιδέα οι διεθνείς (και όχι μόνο) αγώνες να γίνονται μόνο με πιστοποιημένα αλεξίπτωτα.
Είναι τα πρωτότυπα Αλεξίπτωτα το πρόβλημα ή είναι θέμα νοοτροπίας και τρόπου σκέψης των αθλητών που συμμετέχουν?
Και τα δυο είναι το πρόβλημα, κάποιοι φυσικά μπροστά στην νίκη δεν υπολογίζουν την ασφάλεια και ρισκάρουν πάρα πολύ πετώντας ή κατασκευάζοντας ιδιαίτερα ευπαθείς πτέρυγες.
Νομίζω πρέπει να μπουν κάποιοι περιορισμοί ώστε να μπει φρένο σε αυτό, ας εξελίξουν τις επιδόσεις σε συνδυασμό με την ασφάλεια οι κατασκευαστές.
Καλώς ή κακώς ατυχήματα και στο Αλεξίπτωτο πλαγιάς κάποιες φορές θα συμβαίνουν, όπως θα συμβαίνουν και με αυτοκίνητα, μηχανές, τρένα, πλοία και αεροπλάνα. Πως πιστεύεις ότι πρέπει να τα διαχειριζόμαστε για να μην επαναληφθούν?
Και αυτό άλλο μεγάλο θέμα επίσης που παίρνει πολύ ανάλυση και κουβέντα, συνοπτικά…
Η πρόληψη είναι η καλύτερη λύση για την μείωση των ατυχημάτων, και η πρόληψη σημαίνει καλά εκπαιδευμένοι πιλότοι με γνώση του αντικειμένου. Το ατύχημα για να μη συμβεί εξαρτάται από τρεις κύριους παράγοντες
1) καλές καιρικές συνθήκες
2) κατάλληλος εξοπλισμός σε άριστη κατάσταση στο επίπεδο του πιλότου
3) καλά εκπαιδευμένος πιλότος.
Ο πιλότος είναι αυτός που αποφασίζει πότε, με τι και πως θα πετάξει, αν δεν κατέχει την γνώση οι πιθανότητες για να του συμβεί το ατύχημα μεγαλώνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και στους έμπειρους δεν υπάρχουν πιθανότητες να τους συμβεί ατύχημα.
Δεδομένου ότι έχουμε μια σχετικά καινούρια Επιτροπή Αλεξιπτώτου Πλαγιάς από την οποία περιμένουμε κάποιες αλλαγές, πρέπει να έχουν ρόλο και λόγο τα επίσημα όργανα της κοινότητας του Παραπέντε σε αυτή τη διαχείριση?
Η επιτροπή μας αντιπροσωπεύει και έχει την στήριξη όλων των συλλόγων, θα έχει όμως πιο δυνατό λόγο και πυγμή για να πετύχει αλλαγές και στόχους εφόσον βάζει και τους συλλόγους μέσα στο κέντρο των αποφάσεων, ζητώντας την γνώμη τους, αλλά και δίνοντας τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε θέματα που αυτή κρίνει ότι πρέπει.
Ενημέρωση και συνεργασία νομίζω είναι η πιο σωστή επιλογή πολιτικής που θα ταίριαζε στην περίπτωση αυτή προκειμένου να υπάρχουν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.
Πως βλέπεις να επηρεάζονται οι αγώνες από πλευράς ασφαλείας σε Ελληνικό επίπεδο?
Έχουν πραγματοποιηθεί ήδη οι τρεις αγωνιστικές, το Καλέντζι, η Δράμα και η Παραμυθιά -στις οποίες διαφάνηκε απ' ότι ειπώθηκε μια φιλοσοφία μεγαλύτερης ασφάλειας-, και μόλις πριν λίγο καιρό διοργανώσατε κι εσείς στο Σκιαδά Πρεβέζης έναν αγώνα αποκλειστικά για νέους σχετικά πιλότους (δεν μου αρέσει και τόσο ο όρος β' κατηγορία).Δυστυχώς για λόγους υγείας όπως γνωρίζεις δεν μπόρεσα να είμαι στους αγώνες αυτούς φέτος, θεωρώ όμως θετικό το ότι μπαίνει σαν προτεραιότητα πρώτα η ασφάλεια, έστω και αν αυτό καμία φορά μπορεί να είναι και λίγο υπερβολικό.
Όταν υπάρχει και μόνο η αμφιβολία για την καταλληλότητα της μέρας, κατά την γνώμη μου δεν θα πρέπει να πραγματοποιείτε αγωνιστική.
Στον Σκιαδά Πρεβέζης οργανώσαμε έναν πολύ καλό αγώνα για τους πιλότους Λέσχης όπως ονομάσαμε τον αγώνα μιας και εμάς δεν μας αρέσει ο όρος β κατηγορία.
Δυστυχώς όμως ο αριθμός των συμμετοχών των πιλότων λέσχης δεν ήταν αυτός που θα θέλαμε ώστε να χαρακτηρίσουμε τον αγώνα επιτυχή στον τομέα των συμμετοχών.
Και ήταν κρίμα γιατί η διοργάνωση για πρώτη φορά για τους πιλότους λέσχης έπιανε το επίπεδο που έχει ένας αγώνας πανελλήνιου πρωταθλήματος Α κατηγορίας.
Όπως αποδείχθηκε δεν υπάρχει η ανάγκη για την διοργάνωση τέτοιου είδους αγώνων, αφού οι ίδιοι οι πιλότοι της κατηγορίας Λέσχης δεν στήριξαν την προσπάθεια αυτή όσο έπρεπε.
Εμείς όμως κάναμε το χρέος μας, και δώσαμε μια ευκαιρία στους πιλότους της κατηγορίας αυτής να έχουν το δικό τους αγώνα, στο άμεσο μέλλον για το λόγο αυτό δεν θα ξαναδιοργανώσουμε έναν τέτοιο αγώνα, ίσως στο μέλλον να το ξανακάνουμε εφόσον ωριμάσουν οι συνθήκες και φανεί ότι έχει αλλάξει κάτι στο θέμα αυτό.
Δεν ξέρω αν θα ήθελες κάτι να προσθέσεις σε αυτή μας τη συζήτηση ...
Καλές και ασφαλείς πτήσεις σε όλους, και ας αφιερώνουμε λίγο από τον χρόνο των πτήσεών μας σε δημιουργικό χρόνο μέσα από την προσφορά μας στο σύλλογο που ανήκει ο καθένας, αξίζουμε καλύτερο μέλλον αλλά πρέπει όλοι να δουλεύουμε για αυτό.
Ας βοηθήσουμε να βρούνε οι επόμενες γενιές αυτά που δεν βρήκαμε εμείς.
Σταύρο σε ευχαριστούμε πολύ!
--------------------------------------
Ο Σταύρος Κωστούλας είναι αναγνωρισμένος Εκπαιδευτής της Ελληνικής Αεραθλητικής Ομοσπονδίας και επίσημος αντιπρόσωπος για την Ελλάδα των εταιρειών Gin και Axis.
Η Ιστοσελίδα του Σταύρου βρίσκεται εδώ: Fly & Fun
---------------------------------------
Η συζήτηση με τον Σταύρο Κωστούλα έγινε
με τη μέθοδο των γραπτών ερωτήσεων - απαντήσεων.
Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που διέθεσε..
---------------------------------------
Φωτογραφίες ιστολογίου: Σταύρος Κωστούλας, Δημήτρης ''diakofteos'' και Βαγγέλης ''drflight''
---------------------------------------
Ανανέωση 24/10/09: Δείτε μια πολύ ουσιαστική συζήτηση που έχει ανοίξει στο φόρουμ του ''Ηπειρος'' μεταξύ του Σταύρου Κωστούλα και του Κώστα Κιτσαντά με αφορμή αυτή τη συζήτηση: http://www.epirus-airsports.gr/phpBB2/viewtopic.php?t=784
YΓ. Επίσης να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τον θανάση και τον Γιάννη για τα καλά λόγια στο φόρουμ του sky.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε το εδώ..!: