Το παραπέντε δεν είναι (μόνο) άθλημα, ούτε και (μόνο) χόμπυ. Είναι τρόπος ζωής ..

Ένα από τα πιο γοητευτικά σημεία που έχει το Αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι όταν στις εξορμήσεις μας δεν μένουμε συνήθως στατικοί σε έναν τόπο, αλλά πηγαίνουμε σε ολοένα διαφορετικά σημεία, μακριά από το πληθυσμιακό επίκεντρο της κάθε περιοχής.
Ταξιδέυουμε σε χωριουδάκια που δεν τα πιάνει στο μάτι ο συνήθης επισκέπτης. Ανηφορίζουμε στα βουνά ερευνώντας διαδρομές και ανακαλύπτωντας απογειώσεις για τις πτήσεις μας και γραφικές ταβερνίτσες για να συνεχίσουμε εκεί μετά από κάθε μας προσγείωση.


Καμιά φορά όταν η μορφολογία και η υπάρχουσα εμπειρία το επιτρέπει ''ανοίγουμε'' και δικές μας απογειώσεις σε μέρη που δεν είχαν ίσως ξαναδεί να πετάει αλεξίπτωτο.
Πολλές φορές τα καταφέρνουμε και πετάμε πάνω από τα βουνά και το μάτι μας απλώνει κι αγκαλιάζει ολόκληρο τον ορίζοντα. Και είναι πάντα πρωτόγνωρο κι εκπληκτικό εκείνο το συναίσθημα, όταν ξεπετάγεσαι κυκλώνοντας ένα θερμικό μπροστά από μια βουνοκορφή, ολοένα ανεβαίνοντας.
Kαι βλέπεις να ξεδιπλώνεται μπροστά σου ολόκληρη η κρυμμένη μαγευτική θέα της πίσω πλευράς. Και είναι η θέα των επόμενων βουνοκορφών που σε περιμένουν, σαν ένα ακόμα νοητό και πάλι δύσκολο σύνορο. Αλλά όχι αδύνατο αν το θέλεις πολύ, μεθοδικά και αυτό, κάποια στιγμή να το κατακτήσεις.
Δεν είναι τυχαίο νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι που ασχολούνταν με το βουνό στην καθημερινή τους ενασχόληση ή στον ελεύθερο χρόνο τους ασχολήθηκαν με το Παραπέντε. Αν δεν αγαπάς όχι μόνο τον αέρα αλλά κυρίως το βουνό δεν έχεις θέση εδώ.
Δεν είναι σαν τα άλλα αθλήματα του αέρα το Παραπέντε, όπως δεν είναι και ο οικογενειακός του φίλος ο Αετός.
Μπορεί να έρθεις περαστικός για λίγο καιρό, να πάρεις ένα κομμάτι από την εμπειρία, αλλά είναι πολύ εύκολο κάτι άλλο να σε τραβήξει και να το απαρνηθείς. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι αν είσαι παιδί της πόλης, δεν ανήκεις εδώ.
Όλοι παιδιά των μεγαλουπόλεων είμαστε άλλωστε. Αλλά πρέπει να έχεις και το μικρόβιο μέσα σου. Να δεις μία κρυμμένη, απότομη, κοφτή πλαγιά ενός βουνού, που το έβλεπες χρόνια πριν από χαμηλά και να σκιρτήσεις σαν σε μια πρώτη γνωριμία. Να νιώσεις ότι συμπληρώθηκε μέσα σου ένα κομμάτι που δεν το ήξερες ποτέ ότι έλειπε. Κι αυτό το χαζό συναίσθημα είναι κάτι που δεν το αλλάζεις. Ή μάλλον όχι.. ψέμματα λέω.
Το αλλάζεις με ακόμα μεγαλύτερη απόκτηση ύψους, με μεγαλύτερο άπλωμα του ματιού στον ορίζοντα και με μια μικρότερη ή μεγαλύτερη διάνυση απόστασης, ανάλογα με την εμπειρία και τις δυνατότητες της ταπεινότητάς του ο καθένας από εμάς. Εκεί όπου μπορείς να δεις χιλιάδες μαζί τέτοιες κρυμμένες μέχρι τότε και απρόσιτες εικόνες.
Το αν θα είναι πέντε ή δεκαπέντε ή διακόσια πέντε τα χιλιόμετρα στην απόσταση που θα κατακτήσεις, ακούγεται περίεργο, αλλά δεν έχει και πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
Το ασφαλές άγγιγμα των ορίων του καθενός μας είναι που φέρνει αυτή την τόσο ξεχωριστή εσωτερική ικανοποίηση, το ίδιο γεμάτο χαμόγελο μετά από κάθε μας τέτοια προσγείωση.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το χειμώνα οι πτήσεις μας είναι συνήθως απλές δεκάλεπτες ''κατολισθήσεις'' για μερικούς μήνες που μας φαίνονται σαν να πέρασαν αιώνες.
Και όταν η ημέρα αρχίζει και πάλι και μεγαλώνει, όταν ο ήλιος καταφέρνει και πάλι να ζεστάνει το έδαφος και να γεννήσει καινούργια θερμικά. 'Οταν καταφέρουμε να ανεμοπορήσουμε έτσι λίγο για κάποια ώρα πέρα δώθε στη γνώριμη ο καθένας μας πλαγιά, κατεβαίνουμε στην προσγείωση με τη μεγαλύτερη ικανοποίηση που νιώσαμε ποτέ. Είναι μια εξάρτηση η πτήση και η έλλειψή της κάποιες φορές κυρίως το χειμώνα, γεννά κάθε λογής στερητικά.
Άλλωστε ο πτητικός κύκλος του Παραπέντε γεννάει και διαφορετικά συναισθήματα σε κάθε μια από τις τέσσερις εποχές του χρόνου.
Πτητικά αυτή την εποχή του χρόνου που γράφονται αυτές οι γραμμές (στα μέσα ενός πολύ βροχερού Φεβρουαρίου), βρισκόμαστε κατά κάποιον τρόπο στο ''μπουσούλημα'' της νέας πτητικής σαιζόν και μπορούμε να κάνουμε και μερικά ''βηματάκια με μικρή βοήθεια''.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο ''γιατρός'' του Παραπέντε που θα τον βρείτε στο λήμμα Μετεωρολόγος, λέει ότι αναμένεται να μπορούμε να τρέχουμε ελεύθερα πάνω κάτω στα βουνά και να κυκλώνουμε μέχρι τη βάση των νεφών τα θερμικά, μαζί με τα πουλιά στους ουρανούς..

--------------------------

Φωτογραφίες ιστολογίου (από επάνω προς τα κάτω)
Vangelis ''drflight''
Dimitris ''Diakofteos''
Dimitris ''Diakofteos''
Kostas ''freedom''