Το Σαραντάπηχο είναι σήμερα ένα μικρό χωριό της ορεινής Κορινθίας που βρίσκεται στο ύψος του Δερβενίου σε ένα οροπέδιο κάπου στα 1300 μέτρα υψόμετρο.
Τη δεκαετία του 1930 το Σαραντάπηχο γνώρισε αναπάντεχη αίγλη και τουριστική ανάπτυξη αφού δημιουργήθηκε μεγάλη ξενοδοχειακή και αεροπορική υποδομή.
Το 1932, οι Αιγιώτες Βασίλειος Χρύσης και Σπύρος Νικολούλιας, έχοντας πετύχει ως επιχειρηματίες στην Αυστραλία, θέλησαν να δοκιμάσουν μια παράτολμη για την εποχή επένδυση στο τουριστικό Σαραντάπηχο, κατασκευάζοντας ένα πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα πρωτόγνωρο και πολυτελές για την εποχή του 1930.
Με τον πόλεμο του 40 όλο το χωριό και το Ξενοδοχείο εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους με αποτέλεσμα να λεηλατηθούν. Η λεηλασία του Ξενοδοχείου ήταν διαρκείας και γύρω στο 1950 έβλεπε κανείς άλογα και μουλάρια φορτωμένα μπανιέρες του Ξενοδοχείου να οδεύουν στις νέες κατοικίες τους. . Μεταγενέστερα αφαιρέθησαν και οι τσίγκοι από τη σκεπή. Από τα χιόνια διαβρωθήκαν οι τοίχοι και το οικοδόμημα κατέρρευσε. Σήμερα αποτελεί ένα σωρό λίθων, και σκουριασμένων σιδήρων από τα τότε ακριβά μηχανήματα, και κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί την τότε μεγαλοπρέπεια του Ξενοδοχείου. .
Το 1932, οι Αιγιώτες Βασίλειος Χρύσης και Σπύρος Νικολούλιας, έχοντας πετύχει ως επιχειρηματίες στην Αυστραλία, θέλησαν να δοκιμάσουν μια παράτολμη για την εποχή επένδυση στο τουριστικό Σαραντάπηχο, κατασκευάζοντας ένα πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα πρωτόγνωρο και πολυτελές για την εποχή του 1930.
Οι ανωτέρω επιχειρηματίες προέβλεψαν την ραγδαία ανάπτυξη του Σαρανταπήχου με την προσέλκυση
εκατοντάδων Ευρωπαίων επισκεπτών και επαληθεύτηκαν. .
Κατασκεύασαν το Ξενοδοχείο " Αναγέννησις " που διέθετε 70 δωμάτια με μπάνιο, μεγάλο εστιατόριο με αίθουσα εκδηλώσεων, τηλεφωνικό κέντρο, ηλεκτρογεννήτριες για παροχή ρεύματος, δίκτυο ύδρευσης, παγοποιείο, γήπεδα τέννις και άλλων αθλοπαιδιών, κινηματογραφική λέσχη κλπ. . Επίσης στον περίβολο του Ξενοδοχείου υπήρχαν 3 ανεξάρτητα οικήματα που φιλοξενούσαν υψηλούς καλεσμένους. 
Σε ένα από αυτά έμεινε και ο βασιλιάς Φαρούκ της Αιγύπτου.
Το Σαραντάπηχο αναπτύχτηκε γρήγορα και δικαίως επονομάστηκε St Moritz της Ελλάδος. Ο Ιωάννης Γ. Σπυρόπουλος, (1896 - 1973), Καθηγητής του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου της Νομικής Αθηνών, Δικαστής του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και Ακαδημαϊκός, φρόντισε να αναδείξει την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Χάρη σε αυτόν και τις υψηλές γνωριμίες του το Σαραντάπηχο υπήρξε πόλος έλξης εκλεκτών επισκεπτών από Ελλάδα και εξωτερικό.
Χάρη σε αυτόν και τις υψηλές γνωριμίες του το Σαραντάπηχο υπήρξε πόλος έλξης εκλεκτών επισκεπτών από Ελλάδα και εξωτερικό.
Στην εφημερίδα " Ελληνικόν Μέλλον " της 1 Σεπτεμβρίου 1929 αναγράφονται ονόματα παραθεριστών από Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία, Βέλγιο, Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία, και Αίγυπτο που πέρασαν το καλοκαίρι τους στο Σαραντάπηχο.
Στο οροπέδιο του Σαραντάπηχου τη δεκαετία του 1930 λειτουργούσε αεροδρόμιο. Αυτό δημιουργήθηκε από την ανάγκη της εξυπηρέτησης των υψηλών επισκεπτών.Ήταν αεροδρόμιο σε ύψος 1315 μέτρων, υψόμετρο σπάνιο παγκοσμίως για την εποχή του.
Η πρώτη προσγείωση έγινε τον Ιούλιο του 1935.
Προσγειώνονταν αεροπλάνα 25 θέσεων Αγγλικής και Γερμανικής Κατασκευής και τα δρομολόγιά τους ήταν της μορφής των σημερινών Τσάρτερς.
Εκτός από τα δρομολόγια που πραγματοποιούσαν στην Ελλάδα, είχαν και διεθνή συγκοινωνία, ιδίως από Αίγυπτο και Ιταλία.
Κατ' επανάληψη είχαν μεταφερθεί φοιτητές και γιατροί από την Αίγυπτο και παρακολουθούσαν σεμινάρια και συνέδρια που διοργάνωναν στις αίθουσες του Ξενοδοχείου "Αναγέννησις".
Στον πόλεμο του 40 ο διάδρομος του αεροδρομίου καταστράφηκε από τους Ιταλούς.
Με μπουλντόζες άνοιξαν αυλάκια στην "πίστα" του για να εμποδίσουν την προσγείωση αεροσκαφών, τα οποία με την πάροδο των ετών έγιναν μεγάλα ρέμματα, γεμάτα με έλατα και πεύκα, μορφή που έχει και σήμερα.
Εκτός από τα δρομολόγια που πραγματοποιούσαν στην Ελλάδα, είχαν και διεθνή συγκοινωνία, ιδίως από Αίγυπτο και Ιταλία.
Κατ' επανάληψη είχαν μεταφερθεί φοιτητές και γιατροί από την Αίγυπτο και παρακολουθούσαν σεμινάρια και συνέδρια που διοργάνωναν στις αίθουσες του Ξενοδοχείου "Αναγέννησις".
Στον πόλεμο του 40 ο διάδρομος του αεροδρομίου καταστράφηκε από τους Ιταλούς.
Με μπουλντόζες άνοιξαν αυλάκια στην "πίστα" του για να εμποδίσουν την προσγείωση αεροσκαφών, τα οποία με την πάροδο των ετών έγιναν μεγάλα ρέμματα, γεμάτα με έλατα και πεύκα, μορφή που έχει και σήμερα.
Με τον πόλεμο του 40 όλο το χωριό και το Ξενοδοχείο εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους με αποτέλεσμα να λεηλατηθούν. Η λεηλασία του Ξενοδοχείου ήταν διαρκείας και γύρω στο 1950 έβλεπε κανείς άλογα και μουλάρια φορτωμένα μπανιέρες του Ξενοδοχείου να οδεύουν στις νέες κατοικίες τους. . Μεταγενέστερα αφαιρέθησαν και οι τσίγκοι από τη σκεπή. Από τα χιόνια διαβρωθήκαν οι τοίχοι και το οικοδόμημα κατέρρευσε. Σήμερα αποτελεί ένα σωρό λίθων, και σκουριασμένων σιδήρων από τα τότε ακριβά μηχανήματα, και κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί την τότε μεγαλοπρέπεια του Ξενοδοχείου. .
-------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε το εδώ..!: