Επιστροφή στις πτήσεις...

Mετά από το τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης της αγαπημένης μου συζύγου και του ερχομού της κόρης μου πριν από ενάμιση περίπου μήνα τα κατάφερα επιτέλους να βάλω μια μικρή σε διάρκεια πτήση το Σάββατο που μόλις πέρασε.
Είναι και η δουλειά μου βεβαίως που έτσι κι αλλιώς είναι στο φουλ τώρα το χειμώνα και δεν μου μένει παρά ελάχιστος χρόνος, μέχρι τα Χριστούγεννα όπως και κάθε χρόνο βεβαίως, όπου τότε το πρόγραμμα όλων των απανταχού ενασχολουμένων με τα ταπητουργικά χαλαρώνει, οπότε και θα επανακάμψω στο βουνό και στο blog δριμύτερος.
Μέχρι τότε, θα προσπαθώ για το καλύτερο σε αυτή την προσπάθεια που αφορά το blog και όσο για το βουνό.., μην επαναπαύεστε...παλιοί και νέοι μου -κυρίως- φίλοι. Θα σας την κάνω την έκπληξη..!!

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν από την προσγείωσή μου το Σάββατο στον δρόμο που περνά από την προσγείωση του Ομπλού είναι μια προσφορά από τον καλό μου φίλο Κώστα Κάτσακα..:

Από την απογείωση δεν έχω ακόμα τουλάχιστον φωτογραφίες....να πω μόνο ότι απογείωση με τόσους πολλούς μήνες αποχή, και πλαγιοούριος άνεμος στην απογείωση είναι η συνταγή της αποτυχίας και βεβαίως του ελοχεύοντος ατυχήματος.
Ολόκληρη η αυτοπεποίθησή μου και η κακώς ισως εννοούμενη υπερηφάνεια που έχω - είχα- για τις άψογες πάντα απογειώσεις μου εξαφανίστηκαν σε μιά στιγμή, σε μια πλάγια πνοή του ανέμου και σε μια κακή τοποθέτηση της πτερυγας στον γεμάτο αλεξίπτωτα χώρο της απογείωσης του Ομπλού - ελλείψη της απαραίτητης υπομονής που θα μου έδινε τον απαραίτητο χώρο.
Όλα μαζί μας κάνουν μια κακή - κάκιστη - εκτίμηση της φυσικής ικανότητας - που δεν είναι η ίδια κάθε ημέρα - και των συνθηκών, μία αρκετά μεγάλη συγκέντρωση προβληματικών συνιστωσών, που κάλιστα θα μπορούσε να οδηγήσει σε ατύχημα σε κάποια πιο δύσκολη και απαιτητική απογείωση σε σχέση με την υποδειγματική απογείωση που έχουμε καταφέρει να έχουμε η Λέσχη της Πάτρας στον Ομπλό.
Ακολουθούν οι υπόλοιπες φωτόγραφίες... ευχαριστώ Κώστα!