Τα υδροπλάνα… επιστρέφουν στην Ελλάδα!

Στο Υδατοδρόμιο της μαρίνας της Πάτρας

…Μέχρι που να τα ξαναδιώξουμε, θα συμπληρώναμε στο τίτλο γιατί για το συγκεκριμένο θέμα, που έχουμε γράψει πολλά από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, χρειάζεται μια βρεγμένη σανίδα για πολλούς,  μα πάρα πολλούς!

Τέλος πάντων, όπως φαίνεται το υπουργείο Ανάπτυξης με ειδικό σχέδιο νόμου (αφαιρέθηκε από άλλο που περιεχόταν) θα δημιουργήσει  το πλαίσιο για την δημιουργία υδροδρομίων (άντε να δούμε εάν θα είναι επί της θητείας της τρέχουσας πολιτικής ηγεσίας του ή θα περάσει η σκυτάλη στους επόμενους, όπως έχει γίνει αμέτρητες μέχρι στιγμής φορές).

Ελπίζεται ότι έτσι θα συμπληρωθεί το καθεστώς «φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος» για την επάνοδο των υδροπλάνων στην αεροπορική αγορά.

Έτσι θα περιμένουμε να ολοκληρωθεί το πλαίσιο πριν επανέλθουμε. Να υπενθυμίσουμε όμως ότι η πρώτη επένδυση του είδους από την  AirSeaLines ξεκίνησε το 2004 και έληξε άδοξα το 2009, όταν οι ομογενείς που την έκαναν, βαρέθηκαν να εμπαίζονται από την αναποφασιστικότητα και τις παλινωδίες του ελληνικού δημοσίου. Φυσικά, υπό αυτό το πρίσμα εξατμίστηκε και το ενδιαφέρον που υπήρχε και  από άλλες εταιρίες.

Όσοι γνωρίζουν το θέμα μιλούν μια οργανωμένη επίθεση πολλαπλών συμφερόντων κατά της προσπάθειας που σε συνδυασμό με την ελληνική γραφειοκρατία  έκανε το περιβάλλον επιχειρήσεων υδροπλάνων ασφυκτικό και τελικά αδύνατο.

Τα παραδείγματα των προσκομμάτων που μπήκαν στην προσπάθεια είναι πολλά, αλλά θα μείνουμε προς το παρόν σε ένα, που ίσως ήταν και το μεγαλύτερο.  Για να υπάρξει ελπίδα σε αυτό τον ευαίσθητο τομέα των αερομεταφορών, το υδροδρόμιο στο λεκανοπέδιο Αττικής θα έπρεπε να είναι τοποθετημένο κάπου κεντρικά, με την καλύτερη επιλογή το «Φαληρικό Δέλτα».  Η προσπάθεια πολεμήθηκε λυσσαλέα από διάφορους φορείς, «ενδιαφερόμενος» και παρατρεχάμενους (ακόμη και το ΠΝ, αν θυμόμαστε καλά ήταν αντίθετο λόγω της γειτνίασης με το «πάρκο» του). Προτάθηκε στη συνέχεια το Λαύριο, όπου όσοι έχουν μνήμη θα θυμούνται τους ακτοπλόους που αρνιούνται πεισματικά να μεταφερθούν στο εκεί λιμάνι.  

Και εκεί πολεμήθηκε η πρόταση, πρωτοστατούντων «ομάδων κατοίκων που φοβόντουσαν την όχληση και την μόλυνση».  Έπεσαν και κάτι οικολόγοι στους τόπους προορισμού (Ιωάννινα, Λίμνη Πλαστήρα) που ξεσηκώθηκαν για την προστασία των στις «Natura» και τελικά τα υδροπλάνα έφυγαν.

Για να δούμε τώρα που λέμε ότι ξαναγυρίζουν, εάν τα μυαλά άλλαξαν.
http://ptisidiastima.wordpress.com/