Paragliding crash in Israel - Ένα άσχημο βίντεο και μερικές σκέψεις..

Είναι ίσως από τις σπάνιες φορές που δημοσιεύω στο blog βίντεο με ''άσχημο'' ατύχημα, πέραν των χαλαρών συμβάντων που λίγο πολύ όλους μας μαθαίνουν και κάτι.
Το βίντεο αυτό το είδα σήμερα στο fb και είπα ας γράψω κάτι..., ιδού λοιπόν:

Πανέμορφο μέρος κατ' αρχάς για παραλιακό δυναμικό και urban flight, με φυσικές απογειώσεις -και προσγειώσεις- στο γκαζόν, τουλάχιστον έτσι δείχνει από ψηλά.. μόνο στη Lima - Peru έχουμε δει κάτι παρόμοιο.
Δεν ξέρω αν πετιέται το μέρος, αν υπάρχουν τοπικοί πιλότοι, αν έχει μελετηθεί λίγο η περιοχή και οι τοπικοί άνεμοι, πράγμα θεμιτό και θα έλεγα σε μια τέτοια περιοχή μάλλον απαραίτητο. Γιατί όσο ειδυλλιακή, άλλο τόσο δύσκολη κι επικίνδυνη είναι όταν υπάρχει κίνδυνος να γίνει αυτό που θα δείτε παρακάτω.

Λοιπόν, κατ΄αρχάς επιτάχυνση δεν βλέπω (ή μάλλον βλέπω το άδειo κλιπάκι στο 2:37), θα του είχε δώσει σίγουρα εκείνα τα λίγα χιλιόμετρα παραπάνω σε ταχύτητα που χρειαζόταν όταν κοντραρίστηκε με τον άνεμο. Θα έμπαινε μέσα στην παραλία και ίσως και λίγο μέσα στη θάλασσα. Όταν χαμήλωνε αρκετά με ένα μικρό ή μάλλον μισό s θα ακούμπαγε παραλία και το μόνο του μέλημα θα ήταν να ''πνίξει'' το αλεξίπτωτο για να μην τον τραβολογάει.
Άλλωστε δεν βλέπω ρυτίδες η ακόμα και προβατάκια στη θάλασσα. Επάνω ο άνεμος είχε ταχύτητα αλλά κάτω μάλλον δεν έχει μεγάλη ένταση.

Το βίντεο ξεκινάει δείχνοντάς τον να πηγαίνει με γκάζια κατά μήκος της παραλίας. Πιθανότατα μέχρι εκείνη την στιγμή η πτήση να ήταν ..γλυκιά (η άτιμη) και να μην ήξερε ότι δεν θα ''τρύπαγε'' όταν έστριβε. Το πιο απλό θα ήταν να συνέχιζε να πηγαίνει με γκάζια, θα έβγαινε και λίγο δεξιότερα πάνω από την παραλία (γίνεται σχετικά εύκολα όταν τον έχεις πλαγιο-ούριο) και πάντως δεν το αφήνεις να σε ξεσύρει αριστερά προς την πόλη, κάθε μέτρο χαμένο είναι δύσκολο να ανακτηθεί.
Θα μπορούσε να το είχε κάνει και όταν είδε τα σκούρα, μετά την στροφή, τίποτα δεν τον εμπόδιζε να το ξαναβάλει (πλάγιο)ούρια και να πάει ένα χιλιόμετρο πιο πέρα χάνοντας ύψος σιγά σιγά και να γυρίσει τελευταία στιγμή στην κόντρα για να προσγειωθεί.
Ίσως μάλιστα εκεί και το πεδίο να ήταν καλύτερο (μικρότερα κτίρια ή ακόμα και χωράφια) σε σχέση με το πως είναι να προσγειωθείς στα υπήνεμα τόσο μεγάλων κτιρίων.
Περνάω στον πιλότο. Έχει μπλοκάρει. Δεν δείχνει ευελιξία όχι στην πτήση αλλά στη σκέψη που την καθοδηγεί.
 Από τις κινήσεις του βλέπεις ότι το έχασε το παιχνίδι πρώτα και κύρια μέσα στο μυαλό του. Κινήσεις αβέβαιες, νευρικές, που φανερώνουν μάλλον φόβο και πανικό. Κι αυτές οι κινήσεις που γίνονται υπό το κράτος του φόβου και του πανικού είναι βέβαια σχεδόν πάντα λάθος. Οπότε τα φρένα που τράβαγε μία από εδώ και μία από εκεί ήταν αυτά που του έδωσαν τη χαριστική βολή. Αυτά τον έσπρωξαν σιγά σιγά πίσω στα υπήνεμα.
Ακόμα και η μία γύρα που έχει κάνει στη λαβή για να πιάσει υποτίθεται την ''πίεση του αλεξιπτώτου'' με τον μάγκικο τρόπο, και δεν σκέφτηκε καθόλου να την αφήσει, ακόμα κι αυτή έχει το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί, ίσως και το μεγαλύτερο.
 Αν τα άφηνε όλα ψηλά και καθότανε κυρία πάνω στο αλεξίπτωτο με πρωταρχικό του μέλημα να βγει μπροστά, πιθανότατα να το κατάφερνε.
Μάλιστα σε κάποια στιγμή κάτι φαίνεται να προσπαθεί να κλείσει, πιθανότατα τα αυτιά, αλλά κι αυτό απλώς επιδείνωσε την κατάσταση και του έδωσε την τελευταία και πιο δυνατή σπρωξιά προς τα πίσω, εκεί που ο Bernuli έχει γίνει διάσημος για τους νόμους του σε σχέση με την επιτάχυνση του αέρα πάνω και ανάμεσα στα εμπόδια..
  Μετά όλα είναι θέμα πρώτα τύχης και μετά ικανότητας. Και ένας τέτοιος ρότορας σχεδόν πάντα δεν αστειεύεται.
Συμπέρασμα: Καθαρό μυαλό, αν ο φόβος νικήσει εκείνη τη στιγμή και δεν καταφέρουμε να σκεφτούμε καθαρά όταν ακόμα έχουμε επιλογές, τότε το έχουμε χάσει ήδη το παιχνίδι.
Ένας μόνο παράγοντας λάθους -στην περίπτωση αυτή ο δυνατός αέρας- δεν είναι ικανός από μόνος του να οδηγήσει σε ατύχημα.
Και βέβαια έχουμε όλο το χρόνο να το ξανασκεφτούμε και να φοβηθούμε μετά.