Ο Παναγιώτης Κανιαμός, ένας άνθρωπος με ιδιαίτερα μεγάλη ιστορική διαδρομή στο χώρο του Ελληνικού Aλεξιπτώτου Πλαγιάς έφυγε χθες.
Η πορεία του μεγάλη, τόσο η φυσική σε ότι αφορά το Παραπέντε σαν παλιός εκπαιδευτής και πρωταθλητής που ήταν, όσο και μέσω της ιστοσελίδας του www.paragliding.gr που για χρόνια ολόκληρα παλαιότερα φιλοξενούσε τα νέα και την γνώση που είχε αποκτηθεί στο χώρο του Αλεξιπτώτου Πλαγιάς όπως επίσης και στο φόρουμ της φιλοξενούσε τους απανταχού Έλληνες παραπεντίστες.
Αλλά και στους νεότερους έγινε γνωστός κυρίως μέσω των βιβλίων του για το Αλεξίπτωτο Πλαγιάς - Ελληνικό και Ξενόγλωσσο - που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.
Ειδικά την εποχή της έκδοσής του Ελληνικού βιβλίου ''Ελεύθερη πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς'' το 1997 δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο στην Ελληνική βιβλιογραφία και βέβαια τα βιβλία του διαβάζονται ανελλιπώς και προσφέρουν στην ανεμοπορική μας κοινότητα μέχρι σήμερα. Είναι σίγουρο ότι θα διαβάζονται για πολλά χρόνια ακόμα και από τις γενιές που θα έρχονται.
Ο Παναγιώτης έφυγε χθες Κυριακή 18-3-2012 πετώντας στην Αγία Μαρίνα Αττικής, σε ένα πάρα πολύ λυπηρό συμβάν το οποίο μας συγκλόνισε όλους και του οποίου τα αίτια μένουν να διερευνηθούν από την αρμόδια επιτροπή διερεύνησης ατυχημάτων.
Αναδημοσιεύουμε από το φόρουμ του http://www.sky.gr:
Η πορεία του μεγάλη, τόσο η φυσική σε ότι αφορά το Παραπέντε σαν παλιός εκπαιδευτής και πρωταθλητής που ήταν, όσο και μέσω της ιστοσελίδας του www.paragliding.gr που για χρόνια ολόκληρα παλαιότερα φιλοξενούσε τα νέα και την γνώση που είχε αποκτηθεί στο χώρο του Αλεξιπτώτου Πλαγιάς όπως επίσης και στο φόρουμ της φιλοξενούσε τους απανταχού Έλληνες παραπεντίστες.Αλλά και στους νεότερους έγινε γνωστός κυρίως μέσω των βιβλίων του για το Αλεξίπτωτο Πλαγιάς - Ελληνικό και Ξενόγλωσσο - που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.
Ειδικά την εποχή της έκδοσής του Ελληνικού βιβλίου ''Ελεύθερη πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς'' το 1997 δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο στην Ελληνική βιβλιογραφία και βέβαια τα βιβλία του διαβάζονται ανελλιπώς και προσφέρουν στην ανεμοπορική μας κοινότητα μέχρι σήμερα. Είναι σίγουρο ότι θα διαβάζονται για πολλά χρόνια ακόμα και από τις γενιές που θα έρχονται.
Ο Παναγιώτης έφυγε χθες Κυριακή 18-3-2012 πετώντας στην Αγία Μαρίνα Αττικής, σε ένα πάρα πολύ λυπηρό συμβάν το οποίο μας συγκλόνισε όλους και του οποίου τα αίτια μένουν να διερευνηθούν από την αρμόδια επιτροπή διερεύνησης ατυχημάτων.
Αναδημοσιεύουμε από το φόρουμ του http://www.sky.gr:
''Η κηδεία του Παναγιώτη θα γίνει αύριο Τρίτη 20/3/12 στις 3 το απόγευμα στο κοιμητήριο Βούλας, στο Πανόραμα Βούλας.
Αν συμφωνείτε να στείλουμε ένα μόνο στεφάνι....''
''Άλλωστε μας έχει προσφέρει τόσα....''
Αν συμφωνείτε να στείλουμε ένα μόνο στεφάνι....''
''Άλλωστε μας έχει προσφέρει τόσα....''
-------------------------------
Προστέθηκε στις 27-4-2012:
ΚΑΝΙΑΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ , 1957 -2012 +
by Stayros Kostoulas
-------------------------------
Δεν υπάρχουν λόγια.... Από εμάς τα θερμότερα συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένεια και στους φίλους του....
Δεν υπάρχουν λόγια.... Από εμάς τα θερμότερα συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένεια και στους φίλους του....
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήAναγκάστηκα να το διαγράψω το σχόλιο, χίλια συγνώμη ζητάω από τον ανώνυμο φίλο, ήταν από έναν γείτονα στην περιοχή δίπλα εκεί που έφυγε ο Παναγιώτης. Δεν θα ήθελα να διαβάσει κάποιος δικός του την περιγραφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο είναι σημαντική και στην διάθεση του κάθε αρμόδιου σε περίπτωση που χρειαστεί.
Θερμά συλλυπητήρια και πάλι...
Συλλυπητήρια σε συγγενείς και φίλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσέχετε εκεί πάνω, όσο έμπειροι κι αν είστε.
Κάθε Σαββατοκύριακο σας βλέπω να πετάτε ακριβώς πάνω απο το σπίτι μου, στην Αλθέα και σας χαζεύω, σας ζηλεύω,σας καμαρώνω και όλο λέω ... θα πάω να τους βρώ. Την Κυριακή όμως που χάθηκε ο Παναγιώτης σας... (προσωπικά δεν τον ήξερα, αλλά από το συμβάν και μετά ψάχνω συνέχεια πληροφορίες για αυτόν)φοβάμαι να ξανακοιτάξω στον ουρανό.Εύχομαι σε όλους εσάς μέσα από την καρδιά μου, που πόνεσε και σκέφτεται αυτό τον άνθρωπο και την οικογένειά του, που ούτε το πρόσωπό του δεν ήξερε ΚΑΛΕΣ ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΠΤΗΣΕΙΣ. ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΕΠΑΝΩ.ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΕΡΤΙΜΑΤΕ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΕΡΜΑ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΙΕΙ ΛΙΒΑΝΑΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ Η ΨΥΧΟΥΛΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΑ.....
Δεν έχω λόγια. Ο πόνος μας μεγάλος ...Παναγιώτη σ'αγαπαμέ πολύ και μας λείπεις...Δεν μπορώ να ξεχάσω το βλέμμα σου κάθε φόρα που μου μιλούσες για το πως αισθάνεσαι όταν είσαι εκεί ψηλά ..θειούλη μου αυτό είναι το πιο μακρινό σου ταξίδι...Να μας κοιτάς από εκεί πάνω και να μας δίνεις δύναμη ..Σ'αγαπάω
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιπλανά κρεβάτια, κι άλλοτε διπλανά δωμάτια στην Αναργύρειο, με πολύ ξενύχτι κι ατέλειωτες κουβέντες. Μισοτελειωμένα πια όλα ή μήπως "τελειωμένα εν τέλει";
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγραφα για τον κολλητό από τις Σπέτσες των μαθητικών μου χρόνων, στην εφημερίδα "Η Μυκονιάτικη" πριν 15 χρόνια με αφορμή το βιβλίο του για το αλεξίπτωτο πλαγιάς πως:
"...το ζειν εν κινδύνω, κι όχι το ζειν επικινδύνως, είναι εκείνο που μας κρατά σε μια αειθαλή νεότητα".
Ο Παναγιώτης Κανιαμός, που δίδασκε και αγαπούσε το παραπέντε κι ήταν κομμάτι της ζωής του, έσκισε χτες το απόγευμα στα πενηντα πέντε του χρόνια τη θολή γραμμή των οριζόντων ενδεδυμένος το αλεξίπτωτό του.
Αειθαλής νέος θα ξύνει κάθε τόσο τη μνήμη, καθώς θα υγραίνει στο ποτήρι μας η θύμησή του.
Τα λίγα λόγια από τότε για τον Παναγιώτη και το βιβλίο του, εδω: http://www.akss.net/arthra/parapente.shtml
Καλό κι ελεύθερο (πια) ταξίδι, φίλε.
Δημήτρης Ρουσουνέλος
Μια απο τις πιο συγλονιστικες στιγμες της ζωης μου περασα την Κυριακη το απογευμα στις 16.30 περιπου,βλεποντας τον Παναγιωτη να αγωνιζεται με καθε τροπο να ελεγξει το αεροστατο και να σωθει. φαινοταν οτι υπηρχε προβλημα στο τελος γιατι στην αρχη πιστευα οτι κανει φιγουρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνεχεια που εκτυλιχτηκε μπροστα στα ματια μας ηταν απεριγραπτα συγκλονιστικη που δεν συμβαινει ποτε.
Τρεξαμε αμεσως,η απολυτη σιωπη,ειχε ηδη φυγει...
Μονο οι φωνες του φιλου του Περικλη παγωναν κι αλλο τις στιγμες που εφτανε σχεδον αμεσα.
θελουμε να εκφρασουμε το πονο μας και να βοηθησουμε με οπιο τροπο τη γυναικα και τη κορη του.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι πολύ αλλά έπρεπε να διαγράψω τον αριθμό λογαριασμού για την αποφυγή της όποιας παρεξήγησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ πολύ αν θέλετε να βοηθήσετε καλύτερα να απευθυνθείτε - επώνυμα όμως,με όλα τα στοιχεία σας - στην Επιτροπή του Αλεξιπτώτου Πλαγιάς ώστε αφού γίνει η απαραίτητη επαλήθευση να ανακοινωθεί από εκεί προς τους συναθλητές. Kαι βέβαια τότε ευχαρίστως θα την αναρτήσουμε κι εμείς.
Η ιστοσελίδα της ΕΑΠ είναι: http://www.e-a-p.gr
Μένω κι εγώ στην Αλθέα και ευτυχώς την Κυριακή έλειπα και γύρισα βράδυ. Δυστυχώς συνέβει. Συλυπητήρια στην οικογένεια και στους γνωστούς του και φίλους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή είμαι ανάμεσα στους παλαιότερους (εν ζωή) ανεμοπόρους με μονοψήφιο αριθμό πτυχίου, θα ήθελα να σχολιάσω τις συνθήκες που διεξάγονται οι πτήσεις στην περιοχή. Συνηθίζω να παρατηρώ τις πτήσεις μια και το "αίμα νερό δε γίνεται" και αισθάνομαι οτι ο χώρος δεν παρέχει την ασφάλεια που πρέπει.
Η περιοχή έχει πολλά σπίτια, δέντρα, κολώνες, σύρματα μέχρί αρκετά ψηλά στο λόφο. Εκεί που τελειώνουν τα σπίτια υπάρχουν βράχοι και μικρά κάπως ανώμαλα πεδία, με μεγάλες κλίσεις, που σημαίνει οτι δεν υπάρχει χώρος για πιθανή ασφαλή προσγείωση ανάγκης.
Τα δυναμικά ανοδικά που δημιουργούν οι νότιοι άνεμοι στην περιοχή είναι σχετικά αδύναμα (για μικρής έντασης ανέμους) με αποτέλεσμα κάποιοι να πετάνε σχεδόν σύριζα με το βουνό (κακώς) για να εκμαιεύσουν άνοδο, με μεγάλο ρίσκο. Με ανέμους έντασης 15 μαω και άνω η περιοχή γίνεται επικίνδυνη, λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους και της μη ομαλής κλίσης από τη θάλασσα προς την κορυφή, ειδικά σε σημείο που υπάρχει λόφος που δημιουργεί ρότορες (μικρής μεν έντασης αλλά ρότορες).
Εύχομαι σε όλους καλές πτήσεις. Και οι καλές πτήσεις είναι πάντα οι πτήσεις εντός ορίων. Των ορίων του εαυτού μας, των ορίων της "πετομηχανής" μας και των ορίων της περιοχής πτήσεων...
Σας ευχαριστούμε πολύ για το σχόλιο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι συναθλητές που πετούν εκεί έχουν γνώση και της γενικότερης μορφολογίας του εδάφους όσο και του τοπικού μικροκλίματος όσο και της ειδικότερης δυσκολίας που υπάρχει στην απογείωση από το συγκεκριμένο σημείο.
Δυστυχώς νομίζω ότι σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την Αττική γενικότερα έχει παίξει και το θέμα των μεγάλων αποστάσεων (από τα πιο μακρυνά σημεία πτήσεων που όμως δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς) με όσα αυτό συνεπάγεται για τον χρόνο και το χρήμα που μπορεί να διαθέσει κανείς ''για να πάει να πετάξει''.
Μία λύση θα μπορούσε να είναι -και μάλλον έχει γίνει επιτακτική πλέον η ανάγκη γι΄αυτό- η κατηγοριοποίηση της δυσκολίας - επικινδυνότητας κάθε απογείωσης και της γύρω από αυτήν περιοχής πτήσεων. Είναι κάτι που θα πρέπει νομίζω να αναλάβει μέσω της ΕΑΠ κάθε Λέσχη Αλεξιπτώτου Πλαγιάς για την περιοχή ευθύνης της. Το σκέφτομαι κάτι σαν την κατηγοριοποίηση στις διάφορες πίστες στο σκι ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας τους (Μαύρη , Κόκκινη, κλπ)και βέβαια σε σχέση με το δίπλωμα που έχει ο καθένας.
Βέβαια μην γελιόμαστε, δεν υπάρχει επαρκής τρόπος για να αστυνομευτεί και υπάρχει και το θέμα του ότι όλοι μας τις περισσότερες φορές θεωρούμε ότι είμαστε πιο ικανοί από ότι πραγματικά είμαστε. Αλλά τουλάχιστον θα φέρει ενώπιον των ευθυνών του τον καθένα από εμάς σε σχέση με τα ρίσκα που εν γνώση του παίρνει και τον τρόπο που τα διαχειρίζεται.
Μένουμε στο πιο ουσιαστικό κομμάτι από όσα είπατε..
''Εύχομαι σε όλους καλές πτήσεις. Και οι καλές πτήσεις είναι πάντα οι πτήσεις εντός ορίων. Των ορίων του εαυτού μας, των ορίων της "πετομηχανής" μας και των ορίων της περιοχής πτήσεων...''
Με την άδειά σας θα αναρτήσουμε το σχόλιό σας σε νεότερη ανάρτηση αργότερα σήμερα στην κεντρική σελίδα ώστε να το διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συναθλητές. Και πάλι ευχαριστούμε πολύ!
"Τρεις ημέρες είν' το Θάμα, άλλες τρεις το παραθάμα" λέει μια παροιμία. Έτσι σήμερα είδα, οτι άρχισαν ξανά οι πτήσεις στην Αλθέα, που όπως έχω γράψει στις 24/3 θεωρώ ακατάλληλη περιοχή πτήσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Vangelis drflight διάβασα το σχόλιό σου και νομίζω οτι δεν είναι θέμα αστυνόμευσης αλλά επίγνωσης και αεροπορικής κουλτούρας που ποτέ δεν υπήρχε στον τόπο μας, έχοντας αντικατασταθεί από κάθε είδους μαγκιά.
Συμφωνώ για τις αποστάσεις από την Αττική, αλλά τι να κάνουμε; η κατάσταση είναι αυτή και ΔΕΝ πρέπει να γίνονται πτήσεις σε αστικές περιοχές. Πόσο μάλλον που σήμερα τα παιδιά που πετάνε, έχουν ένα μεταφορικό μέσο δικό τους και οι μετακινήσεις είναι πιο εύκολες από μιά άλλη εποχή, που κάποιοι μαθητές Λυκείου σχολούσαν από το σχολείο τους αργά και δεν προλάβαιναν το REO της Ανεμολέσχης για το Τατόι, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν με το λεωφορείο στην Κάτω Κηφισιά και μετά με τα πόδια στο Τατόι μέσα από το ρέμα της Χελιδονούς...
Αυτοί όμως ήθελαν να πετάξουν...
Καλό Πάσχα!
Εμείς το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να το δημοσιοποιήσουμε και αυτό κάναμε με την ξεχωριστή μας ανάρτηση εδώ:http://drflight.blogspot.com/2012/03/blog-post_24.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να είστε σίγουρος ότι όλοι όσοι επιλέγουν να πετάξουν εκεί το κάνουν πλέον έχοντας πλήρη επίγνωση, όχι μόνο λόγω της δικής μας δημοσιοποήσης στο σχόλιό σας αλλά κυρίως λόγω της ατυχίας του Παναγιώτη (RIP).
Όπως έχω ξαναγράψει πιο πάνω ο καθένας από εμάς βρίσκεται ενώπιον των ευθυνών του σε σχέση με τα ρίσκα που εν γνώση του παίρνει και τον τρόπο που τα διαχειρίζεται.
Και πάλι σας ευχαριστούμε πολύ...
Πολυ σωστα " Ο καθένας βρισκεται ενωπιον των ευθυνων του σε σχεση με τα ρίσκα που εν γνώση του παιρνει " ειναι ομως ενας ασκοπος ηρωισμός ....που παει χαμένος ...για ενα απλο πάθος.....κρίμα..και ειχε οικογένεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πετάει εκεί ψηλά που είναι και να μας βλέπει. Εχω τα βιβλία του..Λυπήθηκα πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή