 | |||
| Σαντομέρι - Φωτογραφία Αρχείου |
Προ-προηγούμενο ρεκόρ 87km για αρχείο (ή μουσείο)
Ένα εξαιρετικό κείμενο του Απόστολου Μαυροθαλλασίτη που δημοσιεύτηκε το 2005 στο φόρουμ του www.sky.gr και αναφέρεται -7χρόνια μετά- στο πρώτο μεγάλο παραπεντίστικο ρεκόρ στον Ελληνικό χώρο.
Το ρεκόρ έγινε το 1997 άν θυμάμαι καλά. Έγινε από τον Απόστολο και τον Σλάβεκ και λέω αν θυμάμαι καλά γιατί έτυχε να είμαι κι εγώ στην απογείωση του Σαντομερίου εκείνη την ημέρα.
Τα παιδιά ήταν χαλαρά στο μαγαζάκι που λειτουργούσε τότε υποτυπωδώς στην απογείωση, χωρίς κάτι να δείχνει ότι βιάζονται... χωρίς τίποτα να προμηνύει την πτήση που θα ακολουθούσε.
Είδαμε ότι πήραν μεγάλο ύψος γρήγορα, κι έφυγαν προς τα πίσω, προς τον Ερύμανθο. Πέσαμε από τα σύννεφα -κυριολεκτικά όμως- όταν πολύ αργότερα μάθαμε ότι προσγειώθηκαν... ''κάπου πάνω από το Κιάτο!''
Τους πήραν οι υπόλοιποι της παρέας το βράδυ στην επιστροφή για Αθήνα...
Η πτήση αυτή δεν έχει επαναληθφεί ποτέ ξανά μέχρι σήμερα!
-------------------------------
by guru » 11 Apr 2005 05:33 pm
Slav & Guru
Κατόπιν προτροπής του Alex, μετά από 7 χρόνια και αφού το διέλυσε ο GUS, είπα να παραθέσω αυτά που μου έμειναν αξέχαστα από το προ-προηγούμενο ρεκόρ απόστασης στην Ελλάδα (μπορείτε να προσθέσετε όσα «προ» θέλετε).
Θα αντάλλασσα οποιαδήποτε πτήση για μια παρόμοια εμπειρία ανεξαρτήτως χιλιομέτρων.
Αυτό αποκλείει το συνεχές παίδεμα και τις δύσκολες καταστάσεις, και απλά αφήνει τις πτήσεις μεγάλων αποστάσεων να κρίνονται σε 4-5 στρατηγικά σημεία και αποφάσεις.
Η δικιά μας η πτήση μάλλον ήταν από τις πιο απλές διότι αποτελούνταν από 3 μόνο στρατηγικά σημεία.
1. Ερύμανθος + Νεφόδρομος 1.
Απογειώθηκα γύρω στις 13:00, χωρίς να περιμένω τίποτα ιδιαίτερο αφού την προηγούμενη ημέρα πετάγαμε δυναμικό με αναστροφή. Την φόρμα την είχα φορέσει τελευταία στιγμή.
Αμέσως μετά την απογείωση κατάλαβα ότι η ημέρα ήταν φοβερή με τεράστια cumulus να εκτείνονται μέχρι τον Ερύμανθο. Παρκάρισα στο Σαντομέρι για 15 λεπτά (που μου φάνηκαν αιώνες) περιμένοντας τον Σλάβεκ να απογειωθεί και να κερδίσει ύψος ώστε να κάνουμε μαζί την πτήση.
Με το που με έφτασε γυρίσαμε με ούριο και καρφί για τον Ερύμανθο.
Οι ταχύτητες ήταν τεράστιες και σε 10 λεπτά ακούω τον Σλαβ στο VHF να μου λέει «guru τι κάνουμε?»
αφού βλέπαμε την κορυφή καλυμμένη με σύννεφα και να μας πλησιάζει αστραπιαία.
Γελάω ακόμα όταν θυμάμαι την λακωνική μου απάντηση
«Σλαβ πάρε όσο ύψος μπορείς και συνεχίζουμε»
κάτι που ήταν εξαιρετικά περίεργη οδηγία για πιλότους που ήδη πετάγανε στην βάση των συννέφων.
Αφού ήμασταν 5 λεπτά +300μέτρα μέσα στα σύννεφα, χωρίς καμιά ιδέα για το τι γίνεται γύρω μας, και αφού είχαμε κατεύθυνση λίγο πιο Νότια από την κορυφή ώστε να μην την χαλάσουμε με πιθανή κρούση, σκάσαμε μύτη αρκετά πίσω από την κορυφή με λίγες αναταράξεις και φοβερές χαράδρες με 0 προσγειώσεις από κάτω μας. Το ότι ήμουν μαζί με τον Σλάβ μου έδωσε αρκετό κουράγιο.
Αμέσως ακολούθησε η απόλυτη χλίδα. Φοβερός νεφόδρομος μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, ταχύτητες 90-100 στο GPS και οι πιλότοι να μην κάνουν τίποτα παρά παιχνίδια. Η βάση ανέβαινε προοδευτικά όσο απομακρυνόμασταν και όσο πέρναγε και η ημέρα, και γενικά πετάγαμε στα 2,800 μέτρα. Το μόνο που μου την έσπαγε ήταν ότι ο Σλαβ ήταν αισθητά πιο γρήγορος με αλεξίπτωτο παραγωγής, σε σχέση με το πρωτότυπο που πετούσα. Με περίμενε αρκετές φορές στην διαδρομή.
2. Χωριό μεταξύ Αγ. Λαύρας & Κλειτορίας + Νεφόδρομος 2.
Νεφόδρομος & χλίδα τέλος.
Κλαψ… τελείωσε ο νεφόδρομος (& η χλίδα), υπήρχε άλλος ένας τεράστιος αλλά 5-6 χλμ πιο βόρεια και η πιθανότητα για glide έμοιαζε να αγγίζει το 0 (με τον άνεμο ακριβώς κάθετα στην συντομότερη πορεία).
Παρόλα αυτά, πάμε glide για τον νεφόδρομο 2…
Too bad!!! Δυναμικό σε πλαγιά κάθετη στον αρκετά δυνατό Δυτικό άνεμο χωρίς προοπτική για θερμικό (σπασμένα από τον δυνατό άνεμο).
50μ πάνω από την πλαγιά, απόφαση για βουτιά στα υπήνεμα. Το χωριό πίσω στα υπήνεμα είχε αρκετή υψομετρική διαφορά 1000μ (χώρος για εφεδρικό) και προφυλαγμένο από τον αέρα (για θερμικό). Ότι μείνει από εξοπλισμό, το αφήνω στον dealer που μου χορήγησε το πρωτότυπο. Το μόνο που με έκανε να γελάω ήταν το ότι υπήρχαν αρκετές πιθανότητες να με ακολουθήσει και ο Σλαβ στα γλέντια.
Πράγματι… Δωρεάν SIV course, με αρκετά full stall για να ξαναμπεί κάθε φορά το proto σε πτήση, χωρίς νερό και βάρκα από κάτω, αλλά με bonus τον Σλαβ να ακολουθεί (kids don’t try it at home).
Πάνω από το χωριό όμως… 8+ θερμικό και μονοκοπανιά για την έναρξη του Νεφόδρομου 2 (πέρα από το πώς με λέγαν είχα ξεχάσει και την ύπαρξή του, το θερμικό μας πήγε μόνο του).
Επανάληψη της χλίδας για αρκετά χιλιόμετρα (βλέπε προηγούμενο στρατηγικό σημείο).
Φοβερή εικόνα οι κεραίες των Καλαβρύτων κάτι που με έκανε να συνειδητοποιήσω τα χιλιόμετρα και να τα δω ακριβώς βάζοντας goto Santomeri στο GPS μου. Στον Σλαβ δεν είπα κουβέντα για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα.
3. Ζήρια + προσγείωση.
Νεφόδρομος 2 & χλίδα τέλος.
Πλησιάζω μια κορυφή χαμηλός αλλά διαπιστώνω ότι ήμασταν στα υπήνεμα και ξανά SIV με κολλητό τον Σλαβ. Μοναδικό θετικό (εκτός από το ότι μοιραζόμασταν το ξύλο με τον Σλαβ) ήταν ότι είχαμε και μια λιμνούλα από κάτω (δεν ξέρω το όνομά της).
Πάνω από την λιμνούλα 8+ θερμικό (αυτά τα υπήνεμα έχουν κάτι ωραία θερμικά…) και αφού ταβανώσαμε, χώρισαν οι δρόμοι μας με τον Σλαβ.
Εγώ αποφάσισα να πάω καρφί σε δύσβατο οροπέδιο και χαράδρες στα Ζήρια που ήταν καλυμμένα με μαύρα σύννεφα, και ο Σλαβ ανοικτά στον κάμπο (τελευταία στιγμή του είπα να έρθει πιο μέσα) λόγω της φοβίας του για μαύρα σύννεφα καθότι σχετικά νέος πιλότος (τότε).
Αποτέλεσμα: άλλη μια φορά τυχερός με θερμικό που είχε προορισμό την βάση, αλλά ο Σλαβ να παλεύει χαμηλά. Κλαψ, εγκατέλειψα το θερμικό μου και ακολούθησα τον Σλαβ, σκεπτόμενος ότι την πτήση την κάναμε μαζί και ότι καλύτερα ήταν να ψάχνουν δύο για θερμικά.
80χλμ σε 3 ώρες, και τώρα κολλημένοι 2.5 ώρες στο ίδιο σημείο, και ο νεφόδρομος 3 άπιαστος πια…
Τελικά μου σπάσαν τα νεύρα και έκανα ένα glide 5χλμ, ενώ ο Σλαβ που είχε ξεκολλήσει ελαφρός καλύτερα, αποφάσισε και αυτός να μην με προσπεράσει αλλά να προσγειωθεί μαζί μου.
Τότε του ανακοίνωσα τα χλμ και ότι είναι ρεκόρ, και ήμασταν σε έκσταση για αρκετό καιρό. Ωτοστόπ για το Κιάτο απ΄ όπου μας μάζεψε ο Αντώνης το βράδυ.
Τεχνικές λεπτομέρειες.
Δεν θυμάμαι και δεν έχουν καμία σημασία.
Προσπαθήστε να ευχαριστηθείτε την κάθε πτήση όσο πιο πολύ μπορείτε, και είστε σε καλό δρόμο…
Κατόπιν προτροπής του Alex, μετά από 7 χρόνια και αφού το διέλυσε ο GUS, είπα να παραθέσω αυτά που μου έμειναν αξέχαστα από το προ-προηγούμενο ρεκόρ απόστασης στην Ελλάδα (μπορείτε να προσθέσετε όσα «προ» θέλετε).
Αξέχαστη πτήση απόστασης.
Παρόλο που έχω κάνει άλλες δύο με 100+ χιλιόμετρα, αυτό που τελικά
μου μένει αξέχαστο δεν είναι τα συναισθήματα που προκαλούνται από το
πόσα χλμ έγραψε το κοντεράκι, αλλά αυτά που προήλθαν από την επί 5.5
ώρες εναέρια συνεργασία με τον φίλο μου το Slavec.
Θα αντάλλασσα οποιαδήποτε πτήση για μια παρόμοια εμπειρία ανεξαρτήτως χιλιομέτρων.
Απομυθοποίηση χιλιομέτρων.
Το να κάνεις πολλά χιλιόμετρα είναι απλά θέμα μεγάλης μέσης ωριαίας ταχύτητας.
Αυτό αποκλείει το συνεχές παίδεμα και τις δύσκολες καταστάσεις, και απλά αφήνει τις πτήσεις μεγάλων αποστάσεων να κρίνονται σε 4-5 στρατηγικά σημεία και αποφάσεις.
Η δικιά μας η πτήση μάλλον ήταν από τις πιο απλές διότι αποτελούνταν από 3 μόνο στρατηγικά σημεία.
1. Ερύμανθος + Νεφόδρομος 1.
Απογειώθηκα γύρω στις 13:00, χωρίς να περιμένω τίποτα ιδιαίτερο αφού την προηγούμενη ημέρα πετάγαμε δυναμικό με αναστροφή. Την φόρμα την είχα φορέσει τελευταία στιγμή.
Αμέσως μετά την απογείωση κατάλαβα ότι η ημέρα ήταν φοβερή με τεράστια cumulus να εκτείνονται μέχρι τον Ερύμανθο. Παρκάρισα στο Σαντομέρι για 15 λεπτά (που μου φάνηκαν αιώνες) περιμένοντας τον Σλάβεκ να απογειωθεί και να κερδίσει ύψος ώστε να κάνουμε μαζί την πτήση.
Με το που με έφτασε γυρίσαμε με ούριο και καρφί για τον Ερύμανθο.
Οι ταχύτητες ήταν τεράστιες και σε 10 λεπτά ακούω τον Σλαβ στο VHF να μου λέει «guru τι κάνουμε?»
αφού βλέπαμε την κορυφή καλυμμένη με σύννεφα και να μας πλησιάζει αστραπιαία.
Γελάω ακόμα όταν θυμάμαι την λακωνική μου απάντηση
«Σλαβ πάρε όσο ύψος μπορείς και συνεχίζουμε»
κάτι που ήταν εξαιρετικά περίεργη οδηγία για πιλότους που ήδη πετάγανε στην βάση των συννέφων.
Αφού ήμασταν 5 λεπτά +300μέτρα μέσα στα σύννεφα, χωρίς καμιά ιδέα για το τι γίνεται γύρω μας, και αφού είχαμε κατεύθυνση λίγο πιο Νότια από την κορυφή ώστε να μην την χαλάσουμε με πιθανή κρούση, σκάσαμε μύτη αρκετά πίσω από την κορυφή με λίγες αναταράξεις και φοβερές χαράδρες με 0 προσγειώσεις από κάτω μας. Το ότι ήμουν μαζί με τον Σλάβ μου έδωσε αρκετό κουράγιο.
Αμέσως ακολούθησε η απόλυτη χλίδα. Φοβερός νεφόδρομος μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, ταχύτητες 90-100 στο GPS και οι πιλότοι να μην κάνουν τίποτα παρά παιχνίδια. Η βάση ανέβαινε προοδευτικά όσο απομακρυνόμασταν και όσο πέρναγε και η ημέρα, και γενικά πετάγαμε στα 2,800 μέτρα. Το μόνο που μου την έσπαγε ήταν ότι ο Σλαβ ήταν αισθητά πιο γρήγορος με αλεξίπτωτο παραγωγής, σε σχέση με το πρωτότυπο που πετούσα. Με περίμενε αρκετές φορές στην διαδρομή.
2. Χωριό μεταξύ Αγ. Λαύρας & Κλειτορίας + Νεφόδρομος 2.
Νεφόδρομος & χλίδα τέλος.
Κλαψ… τελείωσε ο νεφόδρομος (& η χλίδα), υπήρχε άλλος ένας τεράστιος αλλά 5-6 χλμ πιο βόρεια και η πιθανότητα για glide έμοιαζε να αγγίζει το 0 (με τον άνεμο ακριβώς κάθετα στην συντομότερη πορεία).
Παρόλα αυτά, πάμε glide για τον νεφόδρομο 2…
Too bad!!! Δυναμικό σε πλαγιά κάθετη στον αρκετά δυνατό Δυτικό άνεμο χωρίς προοπτική για θερμικό (σπασμένα από τον δυνατό άνεμο).
50μ πάνω από την πλαγιά, απόφαση για βουτιά στα υπήνεμα. Το χωριό πίσω στα υπήνεμα είχε αρκετή υψομετρική διαφορά 1000μ (χώρος για εφεδρικό) και προφυλαγμένο από τον αέρα (για θερμικό). Ότι μείνει από εξοπλισμό, το αφήνω στον dealer που μου χορήγησε το πρωτότυπο. Το μόνο που με έκανε να γελάω ήταν το ότι υπήρχαν αρκετές πιθανότητες να με ακολουθήσει και ο Σλαβ στα γλέντια.
Πράγματι… Δωρεάν SIV course, με αρκετά full stall για να ξαναμπεί κάθε φορά το proto σε πτήση, χωρίς νερό και βάρκα από κάτω, αλλά με bonus τον Σλαβ να ακολουθεί (kids don’t try it at home).
Πάνω από το χωριό όμως… 8+ θερμικό και μονοκοπανιά για την έναρξη του Νεφόδρομου 2 (πέρα από το πώς με λέγαν είχα ξεχάσει και την ύπαρξή του, το θερμικό μας πήγε μόνο του).
Επανάληψη της χλίδας για αρκετά χιλιόμετρα (βλέπε προηγούμενο στρατηγικό σημείο).
Φοβερή εικόνα οι κεραίες των Καλαβρύτων κάτι που με έκανε να συνειδητοποιήσω τα χιλιόμετρα και να τα δω ακριβώς βάζοντας goto Santomeri στο GPS μου. Στον Σλαβ δεν είπα κουβέντα για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα.
3. Ζήρια + προσγείωση.
Νεφόδρομος 2 & χλίδα τέλος.
Πλησιάζω μια κορυφή χαμηλός αλλά διαπιστώνω ότι ήμασταν στα υπήνεμα και ξανά SIV με κολλητό τον Σλαβ. Μοναδικό θετικό (εκτός από το ότι μοιραζόμασταν το ξύλο με τον Σλαβ) ήταν ότι είχαμε και μια λιμνούλα από κάτω (δεν ξέρω το όνομά της).
Πάνω από την λιμνούλα 8+ θερμικό (αυτά τα υπήνεμα έχουν κάτι ωραία θερμικά…) και αφού ταβανώσαμε, χώρισαν οι δρόμοι μας με τον Σλαβ.
Εγώ αποφάσισα να πάω καρφί σε δύσβατο οροπέδιο και χαράδρες στα Ζήρια που ήταν καλυμμένα με μαύρα σύννεφα, και ο Σλαβ ανοικτά στον κάμπο (τελευταία στιγμή του είπα να έρθει πιο μέσα) λόγω της φοβίας του για μαύρα σύννεφα καθότι σχετικά νέος πιλότος (τότε).
Αποτέλεσμα: άλλη μια φορά τυχερός με θερμικό που είχε προορισμό την βάση, αλλά ο Σλαβ να παλεύει χαμηλά. Κλαψ, εγκατέλειψα το θερμικό μου και ακολούθησα τον Σλαβ, σκεπτόμενος ότι την πτήση την κάναμε μαζί και ότι καλύτερα ήταν να ψάχνουν δύο για θερμικά.
80χλμ σε 3 ώρες, και τώρα κολλημένοι 2.5 ώρες στο ίδιο σημείο, και ο νεφόδρομος 3 άπιαστος πια…
Τελικά μου σπάσαν τα νεύρα και έκανα ένα glide 5χλμ, ενώ ο Σλαβ που είχε ξεκολλήσει ελαφρός καλύτερα, αποφάσισε και αυτός να μην με προσπεράσει αλλά να προσγειωθεί μαζί μου.
Τότε του ανακοίνωσα τα χλμ και ότι είναι ρεκόρ, και ήμασταν σε έκσταση για αρκετό καιρό. Ωτοστόπ για το Κιάτο απ΄ όπου μας μάζεψε ο Αντώνης το βράδυ.
Τεχνικές λεπτομέρειες.
Δεν θυμάμαι και δεν έχουν καμία σημασία.
Προσπαθήστε να ευχαριστηθείτε την κάθε πτήση όσο πιο πολύ μπορείτε, και είστε σε καλό δρόμο…
Apostolos Mavrothalassitis
Axis team
Axis team
---------------------------------------
Η πτήση βρίσκεται αποθηκευμένη εδώ:
Πηγή: http://www.sky.gr/forum/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε το εδώ..!: