Πολλά μπράβο στον φίλο μας τον Αντώνη Πάρδο για αυτή του την ξεχωριστή πτήση. Πάντα τέτοια Αντώνη και σε ανώτερα και κυρίως σε ....μακρύτερα σου ευχόμαστε!!!
Αντιγράφουμε την μικρή περιγραφή μαζί με το βίντεο όπως τα έχει παραθέσει στο youtube:
Μια απίστευτη εμπειρία, ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Δύο κομβικά σημεία στην πτήση μου ήταν τα εξής:
1)
Βρίσκομαι στην Πτολεμαίδα σε ένα δυνατό καθοδικό και σχετικά χαμηλός.
Προσπαθώ να ξεφύγω και ξαφνικά ακούω από τον ασύρματο "ΟΧΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ,
ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ" ήταν η φωνή του Κώστα. Εγώ συνεχίζω μέσα στο
καθοδικό την πορεία μου και αρχίζω να ψάχνω εκτός από θερμικό και πιθανή
προσγείωση. Ακούω πάλι από τον ασύρματο "ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ",
δεν σκέφτομαι τίποτα και γυρίζω πορεία ανατολική, μέσα σε δευτερόλεπτα
είχα βγεί απο το καθοδικό και άκουγα πάλι τον γλυκό ήχο του βάριο να
χτυπάει σε ανοδικό. Τι ωραία σκέφτομαι έχω και κοουτσάρισμα.
Το βράδυ
στην ταβέρνα του λέω ευχαριστώ Κώστα για τη συμβουλή σου, τον βλέπω μου
χαμογελάει και μου λέει: "δεν το έλεγα σε εσένα στον Πολύβιο το έλεγα"
(ο Πολύβιος είναι μαθητής του Κώστα).
2) Βρίσκομαι κάπου και δεν ξέρω
που. Έχουν τελειώσει οι κάμποι και έχω μπροστά μου ένα βουνό και μια
μακρόστενη λίμνη και δεξιά μου πάλι βουνά. Λέω στον ασυρματό "ΚΩΣΤΑ ΑΝ
ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ LIVE ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙ
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΣΩ", αμέσω μετά η απάντηση του Κώστα "ΑΝΤΩΝΗ ΕΙΣΑΙ
ΚΟΖΑΝΗ, ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΝΝΔ, ΝΔ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ". Αυτή η συμβουλή ήταν η πιο
σημαντική. Έπρεπε να πάρω την απόφαση να αφήσω πίσω μου τους κάμπους και
να πηδήξω δεξιά μέσα σε βουνά και σε περιοχές εδάφη πολύ διαφορετικά
από αυτά που πετούσα πριν. Τώρα είχα να αντιμετωπίσω μεγάλη ποικιλία
τοπίου, μικρά χωράφια, ποτάμια, μικρές χαράδρες, δασικές περιοχές,
λιγότερες προσγειώσεις. Η κατεύθυνση όμως που μου έδωσε ο Κώστας και μου
είπε πήγαινε νοτιοδυτικά ήξερα ότι ήταν η σωστή και αυτή έπρεπε να
ακολουθίσω. Πετούσα αρκετή ώρα σε αυτή την κατεύθυνση που μου έδωσε ο
Κώστας με μικρές παρεκλίσεις της πορείας μου για αναζήτηση θερμικών.
Μετά από αρκετή ώρα πτήσης είδα πρώτο γνώριμο σημείο και κατάλαβα πού
είχα φτάσει...
Οταν είδα από μακριά τα Μετέωρα κατάλαβα πως φτάνω
στον στόχο. Το μόνο που ήθελα ήταν να περάσω την Καλαμπάκα και να
προσγειωθώ Τρίκαλα, να πιώ μια παγωμένη μπύρα με τους Τρικαλινούς.Τα
κατάφερα, την μπύρα όμως δεν την είπιαμε, μέχρι να μαζέψω είχε φτάσει ο
Γιάννης και έπρεπε να φύγουμε ξανά για Έδεσσα.
Σε αυτή τη πτήση
τα είδα όλα. Δυνατά θερμικά, ασθενή θερμικά, δυνατές συγκλίσεις,
ασθενείς συγκλίσεις, τοπικά φαινόμενα. Τα συναισθήματα και οι αποφάσεις
πολλές, χαρά, άνγχος, αγωνία, πίεση, ρίσκα, φόβος, ευτυχία.
Τέλος καλό, όλα καλά! Το σημαντικότερο όλων είναι το χαμόγελο μετά την προσγείωση παιδιά.
Το βιντεάκι είναι έτοιμο, δυστυχώς η μπαταρία της κάμερας είχε τελειώσει και δεν μπόρεσα να τραβήξω τα Μετέωρα από τα 2000μ.
