Μιλώντας για τους χώρους απογείωσης του Αλεξιπτώτου Πλαγιάς και ο μύθος της Ταπητολογίας ..

Πολύς ντόρος έχει γίνει τον τελευταίο ένα χρόνο στο φόρουμ σε σχέση με την τοποθέτηση χλοοταπήτων σε απογειώσεις που εξυπηρετούν το Αλεξίπτωτο Πλαγιάς.
Οι περισσότεροι φίλοι φυσικά και δεν μπορούν να το ξέρουν αλλά οι ''τάπητες'', οι μοκέτες και τα χαλιά δηλαδή, είναι και η δική μου επαγγελματική απασχόληση. Έτσι παίρνω το θάρρος να γράψω δυο λόγια γενικά για τους τάπητες στις απογειώσεις, το μάλλον επιτυχημένο παράδειγμα του Ομπλού και την εν γένει εμπειρία που έχει μέχρι τώρα αποκτηθεί.

Η περίπτωση του Ομπλού
Η γενικότερη ιδέα της τοποθέτησης ταπήτων στις απογειώσεις είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο περίπου παλιό είναι και το ίδιο το παραπέντε στην Ελλάδα.
Όταν είχε διανοιχθεί σε πλήρες μέγεθος η απογείωση του Ομπλού, πριν δεκαπέντε σχεδόν χρόνια και λόγω των συνεχόμενων εμπλοκών από τις ρίζες που είχαν βγει στην επιφάνεια, είχαμε τοποθετήσει κάποιες μεγάλες παλιές μοκέτες που είχαν αφαιρεθεί (βάζοντας καινούργιες) από ένα συγκρότημα γραφείων.
Τις είχαμε καρφώσει στο έδαφος με μεγάλες 45άρες πρόκες και για ένα - δυο μήνες κάτι έγινε, αν εξαιρέσουμε κάποιες μικροεμπλοκές από τα κεφαλάκια από τις πρόκες που είχαμε βάλει για τη στήριξη. Μετά άρχισαν να σκίζονται, να τις παίρνει ο αέρας και τελικά τις πήρε ο ..τσοπάνος της περιοχής για τη στάνη του (τις είδαν κάποιοι που πήγαν να αγοράσουν αρνιά το Πάσχα από την πηγή..)
Έτσι αυτή η πρώιμη εφαρμογή της ιδέας ταπήτων για τον Ομπλό δεν απέδωσε και πολλά αλλά τελικά ήταν για το καλύτερο.
Με λίγη γόνιμη συζήτηση και προσφορά πολλών μελών για εθελοντική εργασία αποφασίσαμε και αγοράσαμε έναν σεβαστό αριθμό με σακιά που περιείχαν χαλικάκι 3α.
Με κόπο είναι αλήθεια (γιατί ο δρόμος στον Ομπλό βρίσκεται στο κάτω μέρος της απογείωσης),τα ανεβάσαμε στην απογείωση και στρώσαμε με αυτό το σημείο από όπου συνήθως απογειωνόμαστε. Φυσικά η ποσότητα δεν μπορούσε να είναι αρκετή, όμως κάναμε σχετικά καλή δουλειά με ταυτόχρονο κόψιμο στις ρίζες όπου τις πετυχαίναμε.
Τον επόμενο χρόνο το επαναλάβαμε και βελτιώσαμε ακόμα λίγο την κατάσταση.
Μετά από έναν ακόμα χρόνο επανήλθαμε και μετά από συνενόηση με το Δήμο και τη Νομαρχία μας χορήγησε ο πρώτος ένα φορτηγό με 3α και η δεύτερη έστειλε ένα ερπυστριοφόρο που το έστρωσε στην απογείωση.
Το χαλικάκι ήταν πλέον πάρα πολύ και πήγε σε ικανή ποσότητα παντού και βέβαια το τελειοποιήσαμε όσο μπορούσαμε με τσουγκράνες και φτυάρια.
Το καλύτερο όμως ήταν ότι με τον καιρό και τη χρήση συνέχισε όχι τόσο να φεύγει αλλά να ανακατεύεται με το χώμα που υπήρχε ήδη στην απογείωση και να το σταθεροποιεί.
Μέσα σε ένα - δυο χρόνια κατά τα οποία πετάγαμε κανονικά, χωρίς εμπλοκές και χωρίς να λερώνουμε τα αλεξίπτωτά μας στις λάσπες το χειμώνα, το χαλικάκι χώθηκε μέσα στο χώμα, έγινε ένα με αυτό και έτσι δεν κινδυνεύει κανένα από τα δύο να φύγει με τυχόν νεροποντές.
Η βλάστηση τριγύρω εμποδίζει τα μεγάλα κατεβάσματα του νερού, κι έτσι δεν χρειάστηκε κάποιο σχετικό έργο, χωρίς βέβαια να έχουν αποφευχθεί κάποια μικρά αυλακώμτα στο κάτω κυρίως μέρος σε σημείο που όμως δεν ενοχλούν.
Το καλύτερο γίνεται από το φθινώπορο μέχρι αργά την άνοιξη, όταν ανάμεσα στα χαλικάκια φυτρώνει φυσικό χορτάρι και νομίζεις ότι η απογείωση έχει γκαζόν.
Και η περίπτωση του Κιθαιρώνα
Μία πολύ καλή προσπάθεια για τάπητα είχε γίνει πριν ερκετά χρόνια και στην απογείωση του Κιθαιρώνα. Τότε από ότι θυμάμαι είχε αγοραστεί παλιός τάπητας από γήπεδο 5Χ5 και μπορώ να πω ότι ήταν μια πραγματικά πολύ εντυπωσιακή κίνηση καθώς το μεγάλο πάχος του και το ασήκωτο βάρος του θα μπορούσαν ίσως να ανταπεξέλθουν στις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν σε ένα βουνό.
Δυστυχώς δεν έγινε έτσι και από ότι έμαθα έμεινε αρκετό καιρό αλλά ο αέρας που μπορεί να έφτανε και τα 9-10 ή και παραπάνω μποφώρ σε κάποιες περιπτώσεις, κατάφερε τελικά και τον μετακίνησε.
Τον τελευταίο χρόνο όπως είναι γνωστό γίνεται μια νέα προσπάθεια για νέο τάπητα στον Κιθαιρώνα.
Χρήματα έχουν μαζευτεί αρκετά, όμως ο τάπητας που προτάθηκε και η όλη διαδικασία δεν ήταν κατά τη γνώμη μου (ταπεινή πάντα) η ενδεδειγμένη και θα μου επιτρέψετε λόγω επαγγέλματος να την αναλύσω λίγο εδώ.
Πρώτον ο τάπητας ήταν πολύ λεπτός
Από τις φωτογραφίες που είχαν μπει πέρυσι στο φόρουμ φαίνεται καθαρά πόσο λεπτός είναι ο συγκεκριμένος τάπητας. Συγκεκριμένα είναι μάλλον ο πιο λεπτός που υπάρχει στην αγορά. Συνήθως αυτήν την ποιότητα οι επαγγελματίες του χώρου την χρησιμοποιούμε για να ντύνουμε κολλημένη σε πεζοδρόμια που δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, με την προυπόθεση ότι θα είναι επίπεδα, δεν θα υπάρχουν δηλαδή εξογκώματα και βαθουλώματα. Γιατί τότε ο τάπητας θα σκιστεί.
Εδώ τίθεται καθαρά θέμα αντοχής του υλικού και δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός για να το δει αυτό. Άλλωστε το είχαν επισημάνει και κάποιοι φίλοι τότε στο φόρουμ..
Δεύτερον η διαδικασία
Άκουσα για ειδικούς που θα στρώσουν πρώτα την απογείωση και μετά θα μπει ο τάπητας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιος ειδικός. Το υπόστρωμα, η βάση μιας οποιασδήποτε μοκέτας θα πρέπει να είναι απολύτως ομαλό αλλά και απολύτως συμπαγές. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί ίσως ακόμα και οδοστρωτήρας για να επιτευχθεί αυτό. Πρέπει να βραχεί ώστε να κάτσει και να ξαναπατηθεί. Αν δεν γίνει συμπαγές και ρίξουμε πχ μια στρώση χώμα ή 3α και με κάθε μας βήμα και κίνηση μετακινείται το στρώμα χώματος κάτω από την μοκέτα τότε θα δημιουργηθούν βαθουλώματα και εξογκώματα. Και θα έχουμε τσουβαλιάσματα και γρήγορο σκίσιμο που θα αρχίσει από τα σημεία στήριξης που θα είναι εκείνα που θα προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στην πίεση που θα ασκηθεί..
Προσέξτε πάντως στις φωτογραφίες από το εξωτερικό πόσο εξαιρετικά επίπεδο είναι το υπόστρωμα και πόσο έχει γίνει γυαλί η επιφάνεια πριν μπει ο τάπητας. Έχει γίνει φοβερή και μάλλον κάπως ακριβή δουλειά.
Και στα περισσότερα τέτοια σημεία με κλίση δεν έχει μπει χλοοτάπητας αλλά κάτι που μοιάζει με χοντρό πλαστικό δάπεδο και μπορεί απλά να κολληθεί το ένα κομμάτι πάνω στο άλλο και να συνεχίσει ενώ περιμετρικά έχει καλυφθεί με χώμα.
Τρίτον η στήριξη
Θα πρέπει να στηριχθεί γερά σε πολλά σημεία. Το ανώτερο πλάτος ενός τάπητα είναι 4 μέτρα. Φανταστείτε για πόσα σημεία στήριξης μιλάμε. Σε εκείνο το σημείο όμως που αναγκαστικά θα τρυπηθεί (γιατί να κολληθεί, που θα ήταν ιδανικό, στο έδαφος δεν γίνεται και τα κομάτια χλοοτάπητα δεν κολλάνε ούτε μεταξύ τους) θα δέχεται πιέσεις ακόμα και με το απλό περπάτημα στην κατηφορική κλίση, με τα φρεναρίσματα των ποδιών, έως και με τις τούμπες που είναι μέσα στο πρόγραμμα, και ανάλογα με το πάχος, θα οδηγήσουν στο λίγο πιο αργό ή γρήγορο σκίσιμό του.
Τέταρτον η τιμή
Ο τάπητας που παρουσιάστηκε πέρυσι είχε λιανική τιμή 10 ευρώ + ΦΠΑ το τετραγωνικό μέτρο μαζί με την τοποθέτηση. Το να τον τοποθετήσεις σε ένα έτοιμο και τελειωμένο δάπεδο δεν είναι και τίποτα δύσκολο. Το δύσκολο είναι να ετοιμαστεί και να συμπιεστεί για να αντέξει το υπόστρωμα που θα τον δεχτεί και αυτό μάλλον στοιχίζει γιατί θα χρειαστεί μηχάνημα και βρέξιμο όπως στρώνεται ένας δρόμος, για να γίνει σωστά.
Η τιμή χονδρικής για έναν τέτοιου πάχους τάπητα είναι σήμερα γύρω στα 3,5-4,5 ευρώ ανάλογα την ποσότητα.
Επειδή το θεώρησα κρίμα να αγοραστεί τέτοιος τάπητας είχα μιλήσει ήδη πέρυσι με τα παιδιά που το είχαν αναλάβει και αφού εξέφρασα τις αντιρήσεις μου όσον αφορά την αντοχή, πρότεινα και τους έφερα απευθείας σε επαφή με εταιρείες εισαγωγής ταπήτων ώστε μέσω των Λεσχών της περιοχής και αφού επρόκειτο για μια κάποια ικανή ποσότητα να μπορέσουν να πάρουν στην ίδια ή έστω λίγο μεγαλύτερη τιμή (χονδρικής πλέον όμως) πολύ καλύτερο (πιο χονδρό) τάπητα.
Χωρίς όμως και πάλι το τονίζω να είναι αυτή η λύση και η πανάκεια γιατί και ο πιο χονδρός τάπητας που υπάρχει στην αγορά δεν είναι κατασκευασμένος για κορφές βουνών και επιπροσθέτως αφού δεν μπορεί να κολληθεί σε τέτοιο έδαφος, αντιμετωπίζει όλα εκείνα τα προβλήματα στρωσίματος, υποστρώματος, στήριξης και αντοχής που αναφέραμε. Απλώς θα αντέξει λίγο πιο πολύ..
Επαφή με εταιρεία Χονδρικής
Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω ο υπεύθυνος μιας από αυτές τις εταιρείες σε τηλεφωνική επαφή που έγινε μαζί του είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Και να σκεφτούμε ότι ο συγκεκριμένος θα είχε κάθε συμφέρον να πει ότι ''ο τάπητας μου κάνει για όλους τους τόπους και για όλες τις εποχές, είναι αθάνατος, έχει προδιαγραφές ... κλπ κλπ''. Πέντε χιλιάδες ευρώ ( και λιγότερα) δεν παύει να είναι λογαριασμός ακόμα και για μια εταιρεία εισαγωγής, πόσο μάλλον για ένα κατάστημα λιανικής...
Η προσφορά αυτή για μεσολάβηση εκ μέρους μου φυσικά ισχύει ακόμα αν τελικά επιλεγεί ο τάπητας, ώστε να επιλεγεί ο πιο χοντρός κατά το δυνατόν.
Και λέω αν επιλεγεί γιατί εγώ προσωπικά θα πρότεινα κάτι άλλο με σχεδόν τα ίδια μάλλον χρήματα..
Ενναλακτική πρόταση:
Να μην αγοραστεί καθόλου τάπητας.
1... Η απογείωση να στρωθεί με ένα ή δύο ή παραπάνω φορτηγά από καλής ποιότητας χώμα ώστε να καλυφθούν τα βράχια που υπάρχουν και οι άλλες ατέλειες. Αν θυμάμαι καλά από την απογείωση λείπει (μάλλον έχει πλέον φύγει) το καλό, μαλακό, επιφανειακό χώμα, όπου θα μπορούσε να φυτρώσει χορτάρι.
2... Από πάνω ή αναμεμειγμένο με το χώμα να πέσει ένα ή περισσότερα φορτηγά χαλικάκι 3α ώστε με τις βροχές και το πάτημα να ανακατευτεί με το χώμα και να το σταθεροποιήσει στην απογείωση.
3... Μία πλούσια σπορά με σπόρους γκαζόν ή καλύτερα αγριάδας. Ο σπόρος μπορεί να μην φυτρώσει αμέσως, όμως ποτέ δεν ξεχνάει και μόλις βρει τις κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθεί θα βρει το δρόμο του.
4... Και η τελειοποίηση θα γίνει με ένα καλό μεγάλο χαντάκι που θα σκαφτεί με μηχάνημα στα δύο πλαινά και στο πάνω μέρος της απογείωσης. Εναλακτικά αντί για χαντάκι μπορούν να στερεωθούν ή να συνδυαστούν κορμοφράγματα. Αυτά φυσικά θα είναι για να στρέψουν στο πλάι τα ορμητικά νερά από τις νεροποντές ώστε να μην αυλακώσουν και καταστρέψουν ξανά την απογείωση..
Η Απογείωση καθυστέρησε έτσι κι αλλιώς. Ευκαιρία για μια δεύτερη σκέψη..
Για εμένα κανένας ''ειδικός'' ή ''επαγγελματίας'' δεν υπάρχει, που να ξέρει καλύτερα από εμάς τις μετεωρολογικές συνθήκες των βουνών που πετάμε.
Εμείς είμαστε οι ειδικοί ο καθένας για το βουνό του και τον τόπο του.
Εμείς ξέρουμε τον κύκλο και τις εξάρσεις του καιρού σε βάθος ενός χρόνου τουλάχιστον.
Εμείς ξέρουμε τα ύψη βροχής, τα κατεβάσματα και τα αυλακώματα του νερού από μια δυνατή καταιγίδα, γιατί τα έχουμε δει.
Ξέρουμε τις εντάσεις του ανέμου μια - δυο ή και παραπάνω φορές το χρόνο και έχουμε ειδικά εμείς γνώση του τί ζημιά μπορεί να κάνει και πόσο εύκολα θα απογειώσει έναν τάπητα όσο καλά και αν στερεωθεί..
Μόνο εμείς γνωρίζουμε τα φορτία που θα πρέπει να συγκρατήσει ο τάπητας, το υπόστρωμα και η στήριξή του, στην κατηφορική κλίση, όταν θα είναι η απογείωση γεμάτη κόσμο.
Εμείς ξέρουμε γενικά την υπάρχουσα μορφολογία του συγκεκριμένου εδάφους και τις βελτιώσεις που ίσως χρειάζεται π.χ μια μικρή ίσως βελτίωση της κλίσης και σίγουρα όχι ελαχιστοποίηση αυτής..
Και τέλος μόνο εμείς είμαστε που θα στενοχωρηθούμε αν μετά από μια-δυο ισχυρές καταιγίδες διαλυθεί το σύμπαν και ο τάπητας σκιστεί ή απογειωθεί.. Κανένας άλλος δεν νομίζω ότι πρόκειται να λυπηθεί..
Αυτά είναι πράγματα που δεν τα γνωρίζει κανείς άλλος εκτός από εμάς, γι' αυτό λέω ότι οι ''ειδικοί'' είμαστε εμείς. Δεν υπάρχουν επαγγελματίες που θα το πάρουν αυτό το έργο εργολαβία και θα το φτιάξουν αντί για εμάς και μετά θα μας δώσουν και εγγύηση καλής λειτουργίας.
Εμείς (και κυρίως οι υπεύθυνοι που θα μπορούσαν να προσδιοριστούν σε εθελοντική πάντα βάση από τα τοπικά σωματεία) κάνουμε σε αυτή την περίπτωση την μελέτη, την επιλογή των υλικών και τουλάχιστον τη στενή επίβλεψη των εργασιών.
Αντί επιλόγου
Αυτή η ανάρτηση είναι απλώς η λίγο πιο επαγγελματική συμβουλευτική μου οπτική γωνία σε ότι αφορά τον τάπητα και μια εναλλακτική πρόταση η οποία κατά τη γνώμη μου ίσως να ενδείκνυται αν υπάρχει η βούληση να φτιαχτεί με κάποιο πιο μόνιμο χαρακτήρα μια απογείωση. Και χρησιμοποιήθηκε και η αποκτηθείσα εμπειρία του Ομπλού ως παράδειγμα.
Φυσικά και αυτή η γνώμη δεν διεκδικεί το αλάθητο και σίγουρα δεν είναι δεσμευτική ως προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, αφού οι μόνοι που μπορούν να αποφασίσουν κάτι τέτοιο είναι τα παιδιά που πετούν σε αυτή και σε κάθε μια ξεχωριστά περιοχή.
Και είναι καλό να προστεθούν κάποιες ακόμα γνώμες αν κάποιος είχε στο παρελθόν κάποια επαφή με το αντικείμενο ώστε να δημιουργηθεί κάποιος ''μπούσουλας'' δημιουργίας απογειώσεων.
Για παράδειγμα σε συζήτηση που είχα με το φίλο μου το Δημήτρη ''Διακοφτέο'' μου είπε μια - δυο καλές ιδέες που ίσως μπορούν να συνδυαστούν, όπως το μαύρο δικτυωτο πλέγμα που βάζουν σε μερικά πρανή μεγάλων δρόμων για να συγκρατήσουν το χώμα και τη φύτευση ή το να φταχτεί μισή μισή κάθε χρόνο η απογείωση, ώστε να μπορέσει εύκολα να ζωντανέψει το χορτάρι.
Το τέλειο φυσικά θα ήταν να μας έβλεπαν οι τοπικές κοινωνίες σαν δυναμικό μοχλό ανάπτυξης μιας περιοχής και το Υπουργείο Αθλητισμού, υπό την πίεση και της ολοκληρωτικά αδρανούς σήμερα σε σχέση με ότι αφορά το Παραπέντε Ομοσπονδίας μας, να παρείχε κάποια ικανή χρηματοδότηση για συγκεκριμένης ποιότητας έργα σαν αυτά στο εξωτερικό, στις απογειώσεις του Αλεξιπτώτου Πλαγιάς αλλά και του Αετού.
Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μη σχολιάσω το πόσες φορές έχει ζητηθεί από απομακρυσμένες και άσχετες με το Παραπέντε κοινότητες στο σωματείο μου να πάμε να ''δούμε'' ένα μέρος γιατί τους έχει λέει εγκριθεί κονδύλι για δημιουργία ''πίστας ανεμοπτεριστών''. Και φυσικά το μέρος δεν κάνει αλλά το κονδύλι θα ''αξιοποιηθεί'' δεόντως και πάντως όχι για το Παραπέντε.
Ούτε θέλω να σκέφτομαι το πόσα τέτοια κονδύλια έχουν εγκριθεί έτσι στα κουφά και ''αξιοποιηθεί'' παρομοίως, χωρίς όμως να έχω ακούσει ποτέ να τα παίρνει μια Λέσχη και να φτιάχνεται μια σωστή απογείωση σε σωστό σημείο με σωστές προδιαγραφές.
Φυσικά όπως ξαναείπα όλα αυτά αποτελούν απλώς τροφή για σκέψη και με το παράθυρο ευκαιρίας που δημιουργήθηκε, αφού και η κατασκευή της συγκεκριμένης απογείωσης όπως είχε προγραμματιστεί καθυστέρησε, να είναι ακόμα ανοικτό σε μια νέα προσσέγγιση...

Βαγγέλης
-------------------------------------------------------
Φωτογραφίες ιστολογίου (Από επάνω προς τα κάτω):
1) Η απογείωση του Ομπλού τον Απρίλιο του 2008
2) Η απογείωση του Ομπλού τον Μάιο του 2009 (Χορτάρι πυκνό σαν γκαζόν)
3-4)Η απογείωση του Ομπλού το καλοκαίρι (το χορτάρι ξεραίνεται, ελλείψη ποτίσματος)
5)Ο τάπητας που προτάθηκε πέρυσι (φωτό μέσω sky.gr)
6,7,8,9) Συγκριτικές φωτογραφίες ενός παρόμοιου τάπητα με έναν από τους πιο χονδρούς που κυκλοφορούν στην αγορά. Κατά την γνώμη μου ούτε και αυτός θα ήταν κάτι μόνιμο. Απλώς θα άντεχε λίγο περισσότερο.
10,11)Απογείωση στο εξωτερικό. Κυριολεκτικά επίπεδοι επεξεργασμένοι χώροι, καταλαβαίνει κανείς πόση δουλειά έχει γίνει στο υπόστρωμα. Ο χλοοτάπητας, αν είναι τέτοιος και δεν είναι κανονικό γκαζόν, χρησιμοποιείται στην οριζόντια επιφάνεια. Στην κλίση χρησιμοποιείται άλλο είδους υλικό που πατάει το ένα πάνω στο άλλο και πιθανότατα είναι και κολλημένο στις ενώσεις. Περιμετρικά καλύπτεται από χώμα και αγριάδα για να μην βρεθεί κενό και το σηκώσει ο αέρας. Διευθέτηση των νερών δεν φαίνεται στις φωτογραφίες αλλά για ένα τέτοιο έργο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.(φωτο μέσω sky.gr)