--------------------------------------------
Ανώνυμος Mar 24, 2012 04:26 AM
Μένω
κι εγώ στην Αλθέα και ευτυχώς την Κυριακή έλειπα και γύρισα βράδυ.
Δυστυχώς συνέβει. Συλυπητήρια στην οικογένεια και στους γνωστούς του και
φίλους του.
Επειδή είμαι ανάμεσα στους παλαιότερους (εν ζωή) ανεμοπόρους με μονοψήφιο αριθμό πτυχίου, θα ήθελα να σχολιάσω τις συνθήκες που διεξάγονται οι πτήσεις στην περιοχή. Συνηθίζω να παρατηρώ τις πτήσεις μια και το "αίμα νερό δε γίνεται" και αισθάνομαι οτι ο χώρος δεν παρέχει την ασφάλεια που πρέπει.
Η περιοχή έχει πολλά σπίτια, δέντρα, κολώνες, σύρματα μέχρί αρκετά ψηλά στο λόφο. Εκεί που τελειώνουν τα σπίτια υπάρχουν βράχοι και μικρά κάπως ανώμαλα πεδία, με μεγάλες κλίσεις, που σημαίνει οτι δεν υπάρχει χώρος για πιθανή ασφαλή προσγείωση ανάγκης.
Τα δυναμικά ανοδικά που δημιουργούν οι νότιοι άνεμοι στην περιοχή είναι σχετικά αδύναμα (για μικρής έντασης ανέμους) με αποτέλεσμα κάποιοι να πετάνε σχεδόν σύριζα με το βουνό (κακώς) για να εκμαιεύσουν άνοδο, με μεγάλο ρίσκο. Με ανέμους έντασης 15 μαω και άνω η περιοχή γίνεται επικίνδυνη, λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους και της μη ομαλής κλίσης από τη θάλασσα προς την κορυφή, ειδικά σε σημείο που υπάρχει λόφος που δημιουργεί ρότορες (μικρής μεν έντασης αλλά ρότορες).
Εύχομαι σε όλους καλές πτήσεις. Και οι καλές πτήσεις είναι πάντα οι πτήσεις εντός ορίων. Των ορίων του εαυτού μας, των ορίων της "πετομηχανής" μας και των ορίων της περιοχής πτήσεων...
Δυστυχώς νομίζω ότι σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την επιλογή χώρων πτήσεων στην Αττική γενικότερα έχει παίξει και το θέμα των μεγάλων αποστάσεων (από τα πιο μακρυνά σημεία πτήσεων που όμως δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς) με όσα αυτό συνεπάγεται για τον χρόνο και το χρήμα που μπορεί να διαθέσει κανείς ''για να πάει να πετάξει''.
Μία λύση θα μπορούσε να είναι -και μάλλον έχει γίνει επιτακτική πλέον η ανάγκη γι΄αυτό- η κατηγοριοποίηση της δυσκολίας - επικινδυνότητας κάθε απογείωσης και της γύρω από αυτήν περιοχής πτήσεων. Είναι κάτι που θα πρέπει νομίζω να αναλάβει μέσω της ΕΑΠ κάθε Λέσχη Αλεξιπτώτου Πλαγιάς για την περιοχή ευθύνης της. Το σκέφτομαι κάτι σαν την κατηγοριοποίηση στις διάφορες πίστες στο σκι ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας τους (Μαύρη , Κόκκινη, κλπ) και βέβαια σε σχέση με το δίπλωμα που έχει ο καθένας.
Βέβαια μην γελιόμαστε, δεν υπάρχει επαρκής τρόπος για να αστυνομευτεί και υπάρχει και το θέμα του ότι όλοι μας τις περισσότερες φορές θεωρούμε ότι είμαστε πιο ικανοί από ότι πραγματικά είμαστε και βέβαια πιο ικανοί και από το δίπλωμα ικανότητας που διαθέτουμε σε ισχύ. Ποτέ το αντίθετο. Αλλά τουλάχιστον θα φέρει ενώπιον των ευθυνών του τον καθένα από εμάς σε σχέση με τα ρίσκα που εν γνώση του παίρνει και τον τρόπο που τα διαχειρίζεται.
Επειδή είμαι ανάμεσα στους παλαιότερους (εν ζωή) ανεμοπόρους με μονοψήφιο αριθμό πτυχίου, θα ήθελα να σχολιάσω τις συνθήκες που διεξάγονται οι πτήσεις στην περιοχή. Συνηθίζω να παρατηρώ τις πτήσεις μια και το "αίμα νερό δε γίνεται" και αισθάνομαι οτι ο χώρος δεν παρέχει την ασφάλεια που πρέπει.
Η περιοχή έχει πολλά σπίτια, δέντρα, κολώνες, σύρματα μέχρί αρκετά ψηλά στο λόφο. Εκεί που τελειώνουν τα σπίτια υπάρχουν βράχοι και μικρά κάπως ανώμαλα πεδία, με μεγάλες κλίσεις, που σημαίνει οτι δεν υπάρχει χώρος για πιθανή ασφαλή προσγείωση ανάγκης.
Τα δυναμικά ανοδικά που δημιουργούν οι νότιοι άνεμοι στην περιοχή είναι σχετικά αδύναμα (για μικρής έντασης ανέμους) με αποτέλεσμα κάποιοι να πετάνε σχεδόν σύριζα με το βουνό (κακώς) για να εκμαιεύσουν άνοδο, με μεγάλο ρίσκο. Με ανέμους έντασης 15 μαω και άνω η περιοχή γίνεται επικίνδυνη, λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους και της μη ομαλής κλίσης από τη θάλασσα προς την κορυφή, ειδικά σε σημείο που υπάρχει λόφος που δημιουργεί ρότορες (μικρής μεν έντασης αλλά ρότορες).
Εύχομαι σε όλους καλές πτήσεις. Και οι καλές πτήσεις είναι πάντα οι πτήσεις εντός ορίων. Των ορίων του εαυτού μας, των ορίων της "πετομηχανής" μας και των ορίων της περιοχής πτήσεων...
------------------------------------------
Και μια απάντηση με μερικές πρώτες σκέψεις....
Σας ευχαριστούμε πολύ για το σχόλιο σας.
Φυσικά φαντάζομαι ότι οι
περισσότεροι αν όχι όλοι οι συναθλητές που πετούν εκεί έχουν γνώση και
της γενικότερης μορφολογίας του εδάφους όσο και του τοπικού
μικροκλίματος όσο και της ειδικότερης δυσκολίας που υπάρχει στην
απογείωση από το συγκεκριμένο σημείο.Δυστυχώς νομίζω ότι σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την επιλογή χώρων πτήσεων στην Αττική γενικότερα έχει παίξει και το θέμα των μεγάλων αποστάσεων (από τα πιο μακρυνά σημεία πτήσεων που όμως δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς) με όσα αυτό συνεπάγεται για τον χρόνο και το χρήμα που μπορεί να διαθέσει κανείς ''για να πάει να πετάξει''.
Μία λύση θα μπορούσε να είναι -και μάλλον έχει γίνει επιτακτική πλέον η ανάγκη γι΄αυτό- η κατηγοριοποίηση της δυσκολίας - επικινδυνότητας κάθε απογείωσης και της γύρω από αυτήν περιοχής πτήσεων. Είναι κάτι που θα πρέπει νομίζω να αναλάβει μέσω της ΕΑΠ κάθε Λέσχη Αλεξιπτώτου Πλαγιάς για την περιοχή ευθύνης της. Το σκέφτομαι κάτι σαν την κατηγοριοποίηση στις διάφορες πίστες στο σκι ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας τους (Μαύρη , Κόκκινη, κλπ) και βέβαια σε σχέση με το δίπλωμα που έχει ο καθένας.
Βέβαια μην γελιόμαστε, δεν υπάρχει επαρκής τρόπος για να αστυνομευτεί και υπάρχει και το θέμα του ότι όλοι μας τις περισσότερες φορές θεωρούμε ότι είμαστε πιο ικανοί από ότι πραγματικά είμαστε και βέβαια πιο ικανοί και από το δίπλωμα ικανότητας που διαθέτουμε σε ισχύ. Ποτέ το αντίθετο. Αλλά τουλάχιστον θα φέρει ενώπιον των ευθυνών του τον καθένα από εμάς σε σχέση με τα ρίσκα που εν γνώση του παίρνει και τον τρόπο που τα διαχειρίζεται.
Μένουμε στο πιο ουσιαστικό κομμάτι από όσα είπατε..
''Εύχομαι
σε όλους καλές πτήσεις. Και οι καλές πτήσεις είναι πάντα οι πτήσεις
εντός ορίων. Των ορίων του εαυτού μας, των ορίων της "πετομηχανής" μας
και των ορίων της περιοχής πτήσεων...''
Πολύ ενδιαφέρον θα ήταν να ανοίξει ένας διάλογος και να ακουστούν κι άλλες απόψεις
Και πάλι ευχαριστούμε πολύ!
-----------------------------
Oι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη ''Διακοφτέου'' Χριστόπουλου από παλαιότερη ανάρτησή μας με τίτλο : Νέα νοτιοδυτική απογείωση στην Αγία Μαρίνα Αττικής
Στεναχωρημένοι και συγκλονισμένοι είμαστε όλοι από την απώλεια του αξιαγάπητου και ικανότατου συναθλητή μας. Η τύχη πάει μαζί μας πάντα. "Τύχη αγαθή" λέγαν οι αρχαίοι να έχεις τύχη καλή δηλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως η κατηγοριοποίηση της κάθε απογείωσης πρέπει να έχει να κάνει με την δυσκολία απογείωσης, προσγείωσης (και εναλλακτικών πάντα) αλλά και επιδόσεων και δυσκολιών (άλλο πτήση στην αύρα και άλλο στην ενδοχώρα. Δηλ βαθμοί 1-5 πχ για τις όλα και τρείς βαθμολογίες -μία για το κάθε θέμα.
Αυτό μπορούν να το κάνουν οι λέσχες με πρότασή τους ολοκληρωμένη και την βοήθεια από την ΕΑΠ που μπορεί να ορίσει σε κάθε ευρύτερη περιοχή 3 δασκάλους να βαθμολογήσουν.
Είναι καλό και για τους Έλληνες αθλητές που δεν ξέρουν την περιοχή αλλά και για οποιονδήποτε ξένο.
Καλές πτήσεις σε όλους.