Ένα πολύ σπάνιο βίντεο του Κώστα Κάτσακα από τον Πανελλήνιο Αγώνα Αλεξιπτώτου Πλαγιάς που έλαβε χώρα στο Σαντομέρι το Μάιο του 1998.
Όσοι πετούσαν τότε και συμμετείχαν σε αγώνες πιθανότατα να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους να τους κλείνει το μάτι 20 περίπου χρόνια πριν.
Σε ό,τι αφορά την αφεντιά μου το παιδί μου ήμουν κάποτε στο 6:40 ποζάρει στο φακό και στο 7:28, -εντελώς Gipsy- ετοιμάζεται και απογειώνεται - σ.σ. άψογα :) - με το πράσινο αγαπημένο UP Boogie μου, το παλιό ανοιχτό κράνος με τα δεκάδες γραμμένα συνθήματα επάνω του, το παλιό κάθισμα Junkers που είχα αγοράσει από τα παλιά μεταχειρισμένα (της Κατερίνας) με το καπέλο να κρέμεται και να ανεμίζει από κάτω στην απογείωση και με το κλάξον ποδηλάτου κρεμασμένο στο στήθος να μην σταματάει να χτυπάει.
A ρε Κώστα τί μας θύμησες, ευχαριστούμε!
---------------------------------
Κι αν δεν σας φαίνεται σαν αγώνας αλλά σαν εκδρομούλα πικ νικ όπως σημειώνει ο φίλος ο Νίκος στο fb να πω πως ναι , νομίζω πως έχετε πιάσει το νόημα...
Διοργανωτικά όμως και διαγωνιστικά ήταν παρα πολύ δύσκολο καθώς δεν υπήρχαν GPS και η διοργάνωση έπρεπε να παρέχει χάρτη της περιοχής σε σμίνκρυνση με σημειωμένους επάνω όλους τους πυλώνες, μερικές φορές με ένθετες μικροφωτογραφίες αυτών για να μην γίνονται παρεξηγήσεις και να αναγνωρίζονται από ψηλά καθώς συνήθως ήταν εκκλησάκια, δεξαμενές νερού και μαντριά.
Επίσης η διοργάνωση παρείχε κάθε ημέρα και από ένα φιλμ σε κάθε αγωνιζόμενο, ο οποίος έπρεπε να παρει πρώτη φωτο την πτερυγα του εν πτησει για να αποδειξει ότι πεταγε με αυτή και μετα να παρει φωτο με τη σειρά όλους τους πυλωνες που περνούσε αλλά με κλίση τέτοια που να φαινόταν από την φωτό ότι τον είχε περάσει τον πυλώνα...
Και μετά την προσγείωση και την περισυλλογή η παράδοση των φιλμ.. και δώστου τρέξιμο στον ιδιώτη φωτογράφο με τον οποίο είχες συμβληθεί ώστε να εμφανίσει τα φιλμ πολύ γρήγορα και δώστου πίσω ώστε να τα έχουμε στη διάθεση των κριτών και των ενδιαφερομένων στο τέλος της ίδιας ημέρας.. φαντάζεστε πόσες παρεξηγήσεις γίνονταν.. πόσες ενστάσεις.., και πόση φυσικα μελέτη απαιτούσε το κάθε φιλμ μαζί φυσικά με τον χρόνο που απαραιτήτως κρατούσαμε σε απογείωση και προσγείωση για να βγάλουμε τις πρωτιές.