Ο Πέτρος ήταν πολύ γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους μας εκείνη την εποχή στην Λεσχη μας του Αλεξιπτώτου Πλαγιάς στην Πάτρα καθώς εκτός από το Phantom πετούσε αρκετά συχνά και με Αλεξίπτωτο Πλαγιάς από τον Ομπλό (μαζί με τον επίσης αγαπητό Φαντομά (τότε) Γιώργο Χ.).
Και φυσικά κάθε φορά που περνούσαν με τα Phantom από την ευρύτερη περιοχή της Πάτρας δεν παρέλειπαν να πλησιάζουν με προσοχή εννοείται στον Ομπλό και να μας χαιρετίσουν κάνοντας μια ''γυροβολιά'', μια ανάστροφη πτήση ή ένα roll, κι απομακρύνονταν κουνώντας τα φτερά!
Ο Πέτρος έφυγε για το πιο μεγάλο ταξίδι μέσα στο Phantom μαζί με τον Γιώργο Παπαθανασίου σαν σήμερα τον Αύγουστο του 1998... Το ατύχημα συνέβη σε μια άσκηση Ιέρακας, όταν ένα ''πακέτο'' F-4E διείσδυσε σε περιοχή προστατευόμενη από Mirage 2000 σε πολύ χαμηλό ύψος. Τα έδωσαν όλα με κάθε δυνατή έννοια της λέξης. (Δείτε περισσότερα σε update στο τέλος της ανάρτησης). Kαι όπως λέει ένα παλιό αεροπορικό ρητό ''' οι αεροπόροι που έφυγαν δεν πέθαναν, απλώς δεν έχουν ακόμα προσγειωθεί''.
Για να μην ξεχνάμε πόσο κοστίζει τελικά η Ελευθερία μας...
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε στη Γρίβα Κιλκίς το 1966.
Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το Σεπτέμβριο του 1986 (62η σειρά) και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1990 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού.
Εκπαιδεύτηκε στο Σμήνος Μετεκπαιδεύσεως F-4 της 117 Πτέρυγας Μάχης (Ανδραβίδα) και στη συνέχεια υπηρέτησε στην 338 Μοίρα της 117 ΠΜ ως χειριστής στα αεροσκάφη F-4E.
Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως, όταν το αεροσκάφος F-4E του οποίου ήταν κυβερνήτης, με συγκυβερνήτη τον Υποσμηναγό Παπαθανασίου Γεώργιο, κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Άνδρου, στις 20 Αυγούστου 1998.
-------------------------
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την πρώτη πτήση του Πέτρου ως Κυβερνήτης F-4E Phantom II (πηγή: ΠΑ.Σ.ΟΙ.Π.Α. Φωτο αρχείου Αντωνίου Κολοτούρου)
Δείτε όλες τις φωτο..
Υποσμηναγός Παπαθανασίου Γεώργιος |
-------------------------
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την πρώτη πτήση του Πέτρου ως Κυβερνήτης F-4E Phantom II (πηγή: ΠΑ.Σ.ΟΙ.Π.Α. Φωτο αρχείου Αντωνίου Κολοτούρου)
Δείτε όλες τις φωτο..
Πηγή Βιογραφικού σημειώματος και φωτογραφιών είναι ο
Πανελλήνιος Σύλλογος Οικογενειών Πεσόντων Αεροπόρων (ΠΑ. Σ. ΟΙ. Π. Α.) οι Φωτογραφίες είναι αρχείου Αντωνίου Κολοτούρου
(μπορείτε να κάνετε κλικ στο όνομα του συνδέσμου παραπάνω
για να δείτε όλο το σετ φωτγραφιών του Πετράν)
(μπορείτε να κάνετε κλικ στο όνομα του συνδέσμου παραπάνω
για να δείτε όλο το σετ φωτγραφιών του Πετράν)
Με αυτό το αεροπλανο το F-4E Phantom II με sn 432 έφυγε ο Πετράν μαζί με το Γιώργο.... |
Σ/γος Πολυχρονάκης Πέτρος.- Υπ/σγος Παπαθανασίου Γιώργος...
έφυγαν στο πεδίο βολής Άνδρου στις 20-08-1998
έφυγαν στο πεδίο βολής Άνδρου στις 20-08-1998
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε από τον Σπυράγγελο Πάτση - στη σελίδα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ (HAF)
Επίσης για τον Πέτρο υπάρχει και ένα αφιέρωμα στην σελίδα της ιδιαίτερης πατρίδας του την
και από την
εφημεριδα της Γριβας…
---------------------------------------------------
UPDATED - 20/8/2012
Δείτε κι αυτό το εξαιρετικό κειμενάκι για τον Πέτρο Πολυχρονάκη και τον Γιώργο Παπαθανασίου από το εξαιρετικό http://pa-info.net
---------------------------------------------------
UPDATED - 20/8/2012
Δείτε κι αυτό το εξαιρετικό κειμενάκι για τον Πέτρο Πολυχρονάκη και τον Γιώργο Παπαθανασίου από το εξαιρετικό http://pa-info.net
Σαν σήμερα το 1998, σε άσκηση Ιέρακα, ένα πακέτο από F-4E διείσδυσε σε περιοχή προστατευόμενη από Mirage
2000 σε πολύ χαμηλό ύψος. Τελευταίος στο πακέτο ο Πέτρος και ο Γιώργος.
Διαταγή .. λένε...υπήρχε για μη αντίδραση του πακέτου!!! Γενικότερα τότε, οι τελευταίοι του πακέτου... έδιωχναν τα όπλα Αέρος Εδάφους και εμπλεκόντουσαν με την αναχαίτιση, για να περάσει το πακέτο.
Μπλέχτηκε ο Πέτρος.... και ο Γιώργος στην μαϊμουδιέρα πιασμένος, έριχνε flares. Πάνω στην αντίδραση, και στην σκληρή στροφή.... τέλος. Μια κηλίδα....
Αιωνία
η μνήμη, και του Πέτρου, αλλά και του φίλου μου Γιώργου. Είναι η μοίρα
των Φαντομάδων, να περιμένουν στην πίσω θέση να περάσουν τα χρόνια για
να πάνε μπροστά...
Κάποιοι δεν έκαναν το όνειρο πραγματικότητα. Δεν το θέλησε ο Θεός.
Και όλα τα υπόλοιπα όνειρα που άφησαν πίσω.
Χάθηκαν; η αγάπη, η φιλία;
Δεν χάθηκαν, πετάνε μαζί με τους υπόλοιπους.
Δεν τους πιάνει τίποτα τους αεροπόρους μας, όσο ΑΥΤΟΙ πετάνε μαζί τους. Και θα πετάνε όσο τους θυμόμαστε....
-----------------------------------------------------------------------------
Update - 20 - 8 - 2015
Από τον φίλο και συναθλητή Γιώργο Τσούση και συνάδελφο του Πετράν στην ΠΑ, αναδημοσιεύουμε κι εδώ για να υπάρχει εν είδη αρχείου το σχόλιο που μας άφησε στη σχετική ανάρτηση στο fb:
-----------------------------------------------------------------------------
Update - 20 - 8 - 2015
Από τον φίλο και συναθλητή Γιώργο Τσούση και συνάδελφο του Πετράν στην ΠΑ, αναδημοσιεύουμε κι εδώ για να υπάρχει εν είδη αρχείου το σχόλιο που μας άφησε στη σχετική ανάρτηση στο fb:
Ήταν
μία συνηθισμένη ημέρα στή 358 ΜΕΔ της 112ΠΜ , τα δύο ελικόπτερα που δεν
εκτελούσαν υπηρεσία Α/Ν εκτός Ελευσίνας ήτο στα spot της Μοιρας σε
πλήρη ετοιμότητα μαζί με τα πληρώματα.
Ήταν μία συνηθισμένη ημέρα όταν από το S.O.R της Μοίρας ήρθε ή διαταγή να απογειωθουν τα Α/Ν με κατεύθυνση το πεδίο βολής τής Άντρου για αποστολή έρευνας διάσωσης φίλιου αεροσκάφους F-4E της 117 ΠΜ.
Ηταν από της ημέρες εκείνες που δεν ήμουν σε υπηρεσία Α/Ν εκτός Ελευσίνας ως συνήθως αλλά στην Μοίρα.
Ένα περίεργο κάψιμο στο στομάχι και μία ανησυχία στο άκουσμα της αναγγελίας και άσχημες σκέψεις με πλημμύρισαν λύνοντας το στροφείο του AB-205 , από ποιά Μοίρα ; Ποιοί ; πολλούς από αυτούς τούς ήξερα ένεκα της πρότερης υπηρεσίας μου στην 117 ΠΜ και δεί στην 338 Μοίρα γιά 5 χρόνια .
Το σφίξιμο στο στομάχι ακόμα ποιό έντονο στη σκέψη των δύο φίλων μου που υπηρετούσαν σαν κυβερνήτες στα F-4 και συναθλητων μελών τής λέσχης αλεξίπτωτου πλαγιάς Πάτρας Πέτρο και Γιώργο.
Απογείωση , έρευνα , εντοπισμός , προσγείωση για ανεφοδιασμό και προετοιμασία εκ νέου γιά συνέχεια έρευνας διάσωσης.
Το κινητό τηλ στην τσέπη τής φόρμας κατά την διάρκεια τής πτήσης είχε κουδουνισει ασυνήθιστα πολλές φορές αλλά ένεκα του θορύβου του Ε/Π δεν τό άκουγα , κοιτώντας τίς κλήσεις παγωσα.
Το σφίξιμο στο στομάχι ήταν πλέον σχεδόν πόνος .
Στίς κλίσεις ονόματα φίλων συναθλητων από τα αλεξίπτωτα στην Πάτρα , και πολλές από ένα όνομα που διαβάζοντας το πλημμύρισαν τα μάτια μου δάκρυα.
Ή Βασούλα ή μεγάλη αγάπη του Πετραν , ο άνθρωπος που ανταγωνιζόταν στα ίσια την άλλη μεγάλη αγάπη του Πέτρου : την ΠΤΗΣΗ.
Όχι δεν είναι δυνατόν αποκλείεται να είναι αυτός...
Εκ νέου κουδουνίσματα και επιστροφή στον εφιάλτη στην άλλη άκρη τής γραμμής ή Βάσω...ήθελα να ανοίξει ή γή να με καταπιεί.
Αυτή ήταν ή χειρότερη ημέρα στην 17 χρονη πορεία μου εως τότε στην Πολεμική Αεροπορία.
Ο Πέτρος και ο συγκυβερνήτης του Γιώργος θα ζούν όσο θα ζεί ή ανάμνηση τούς στίς μνήμες αυτών πού άφησαν πίσω.
Ήταν μία συνηθισμένη ημέρα όταν από το S.O.R της Μοίρας ήρθε ή διαταγή να απογειωθουν τα Α/Ν με κατεύθυνση το πεδίο βολής τής Άντρου για αποστολή έρευνας διάσωσης φίλιου αεροσκάφους F-4E της 117 ΠΜ.
Ηταν από της ημέρες εκείνες που δεν ήμουν σε υπηρεσία Α/Ν εκτός Ελευσίνας ως συνήθως αλλά στην Μοίρα.
Ένα περίεργο κάψιμο στο στομάχι και μία ανησυχία στο άκουσμα της αναγγελίας και άσχημες σκέψεις με πλημμύρισαν λύνοντας το στροφείο του AB-205 , από ποιά Μοίρα ; Ποιοί ; πολλούς από αυτούς τούς ήξερα ένεκα της πρότερης υπηρεσίας μου στην 117 ΠΜ και δεί στην 338 Μοίρα γιά 5 χρόνια .
Το σφίξιμο στο στομάχι ακόμα ποιό έντονο στη σκέψη των δύο φίλων μου που υπηρετούσαν σαν κυβερνήτες στα F-4 και συναθλητων μελών τής λέσχης αλεξίπτωτου πλαγιάς Πάτρας Πέτρο και Γιώργο.
Απογείωση , έρευνα , εντοπισμός , προσγείωση για ανεφοδιασμό και προετοιμασία εκ νέου γιά συνέχεια έρευνας διάσωσης.
Το κινητό τηλ στην τσέπη τής φόρμας κατά την διάρκεια τής πτήσης είχε κουδουνισει ασυνήθιστα πολλές φορές αλλά ένεκα του θορύβου του Ε/Π δεν τό άκουγα , κοιτώντας τίς κλήσεις παγωσα.
Το σφίξιμο στο στομάχι ήταν πλέον σχεδόν πόνος .
Στίς κλίσεις ονόματα φίλων συναθλητων από τα αλεξίπτωτα στην Πάτρα , και πολλές από ένα όνομα που διαβάζοντας το πλημμύρισαν τα μάτια μου δάκρυα.
Ή Βασούλα ή μεγάλη αγάπη του Πετραν , ο άνθρωπος που ανταγωνιζόταν στα ίσια την άλλη μεγάλη αγάπη του Πέτρου : την ΠΤΗΣΗ.
Όχι δεν είναι δυνατόν αποκλείεται να είναι αυτός...
Εκ νέου κουδουνίσματα και επιστροφή στον εφιάλτη στην άλλη άκρη τής γραμμής ή Βάσω...ήθελα να ανοίξει ή γή να με καταπιεί.
Αυτή ήταν ή χειρότερη ημέρα στην 17 χρονη πορεία μου εως τότε στην Πολεμική Αεροπορία.
Ο Πέτρος και ο συγκυβερνήτης του Γιώργος θα ζούν όσο θα ζεί ή ανάμνηση τούς στίς μνήμες αυτών πού άφησαν πίσω.
Μπραβο ρε Βαγγελη που θυμηθηκες τον Πετρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθάνατος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημερα κλείνουν 19 χρόνια απο το μοιραίο γεγονός.. και όμως είναι σαν να έγινε χθες. Αιωνία η μνήμη του παλικαριού. Το καλύτερο παιδι, γεμάτο καλοσύνη και αγάπη στην ψυχή του. Σ'αγαπάμε ΠΕΤΡΑΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε Ευάγγελε... Πολύ καλή δουλειά.. Και όσο τον θυμόμαστε θα συνεχίσει να πετάει μαζί μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή