Δεν ξεχάστηκες......
Γιώργος Χριστογιαννάκης
**περιοδικό ΠΤΗΣΗ Ιούλιος 1992
**Πρώτο αίμα...
ΑΛΗΘΕΙΑ, θυμάστε τί κάνατε στις 9:17 π.μ. στις 18 Ιουνίου 1992; Θα μου πείτε: ζητάς πολλά. Έχει περάσει άλλωστε ένας ολόκληρος μήνας. Εξάλλου τί σημασία μπορεί να έχει; Μόνο συγκριτική, μια και ότι και να κάνατε εκείνο το πρωινό του Ιουνίου, αποκλείεται να ήταν σπουδαιότερο απ' ότι έκανε ο υποσμηναγός Νικόλαος A. Σιαλμάς.
Γιατί το πρωινό εκείνο, ο Νίκος Σιαλμάς έδωσε τη ζωή του σε έναν άνισο αγώνα, για να μπορούμε όλοι εμείς να θεωρούμε σημαντικά πολύ πιο πεζά ή και ευτελή πράγματα. H ιδέα εκείνου για το σπουδαίο, ήταν η εκδίωξη με κάθε μέσο του Τούρκου εισβολέα από τον εθνικό εναέριο χώρο. Έκοψε το νήμα της ζωής του στα γαλανά νερά του Αιγαίου που τάχθηκε να υπερασπίζει με κάθε τρόπο. O ακήρυκτος πόλεμος στο Αιγαίο συνεχίζεται χωρίς διακοπή εδώ και 18 χρόνια. Οι χειριστές της αεροπορίας μας τον αντιμετωπίζουν σαν καθημερινή ρουτίνα. Καβαλάρηδες σε σιδερένια άλογα σε ένα συνεχή αγώνα που προκαλεί τα όρια. Αεροδρόμια διασποράς, ρέντινες, σκραμπλ, εμπλοκή. Μέρες μοναξιάς μακριά από την οικογένεια και κακές συνθήκες διαβίωσης. Οι χειριστές μας ξέρουν το παιχνίδι καλά. O εισβολέας αυτήν τη φορά αποχώρησε νικητής, εκμεταλλευόμενος την τεχνολογική του υπεροχή. H πίκρα των χειριστών της Αεροπορίας μας για το χαμένο συνάδελφό τους υπήρξε μεγάλη. O πόνος γίνεται μεγαλύτερος όμως καθώς εμείς οι υπόλοιποι, οι βολεμένοι στην ασφάλεια και στις δουλίτσες μας, τους ανακαλύπτουμε μετά από κάθε ατύχημα. Και τότε με το θράσος που εξασφαλίζει η άγνοια, προχωρούμε σε κρίσεις και επικρίσεις. Έτσι έγινε και μετά το θάνατο του Νίκου Σιαλμά. Οι πολιτικάντηδες πάντα εκεί για να εξαργυρώσουν και το τελευταίο ίχνος ντροπής σε ψήφους. Έτσι, η πρώτη αντίδραση αφορά το ερώτημά τους γιατί στάλθηκαν αεροσκάφη δεύτερης γενιάς για αναχαίτιση. Το ερώτημα τέθηκε από εκείνους που είναι κύρια υπεύθυνοι για το ότι δεν διαθέτουμε αρκετά αεροσκάφη τρίτης γενιάς! Παράλληλα, πριν αλέκτωρ λαλήσει, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δηλώνει ότι ''δεν υπάρχει κίνδυνος από Ανατολάς''.
Γιατί το πρωινό εκείνο, ο Νίκος Σιαλμάς έδωσε τη ζωή του σε έναν άνισο αγώνα, για να μπορούμε όλοι εμείς να θεωρούμε σημαντικά πολύ πιο πεζά ή και ευτελή πράγματα. H ιδέα εκείνου για το σπουδαίο, ήταν η εκδίωξη με κάθε μέσο του Τούρκου εισβολέα από τον εθνικό εναέριο χώρο. Έκοψε το νήμα της ζωής του στα γαλανά νερά του Αιγαίου που τάχθηκε να υπερασπίζει με κάθε τρόπο. O ακήρυκτος πόλεμος στο Αιγαίο συνεχίζεται χωρίς διακοπή εδώ και 18 χρόνια. Οι χειριστές της αεροπορίας μας τον αντιμετωπίζουν σαν καθημερινή ρουτίνα. Καβαλάρηδες σε σιδερένια άλογα σε ένα συνεχή αγώνα που προκαλεί τα όρια. Αεροδρόμια διασποράς, ρέντινες, σκραμπλ, εμπλοκή. Μέρες μοναξιάς μακριά από την οικογένεια και κακές συνθήκες διαβίωσης. Οι χειριστές μας ξέρουν το παιχνίδι καλά. O εισβολέας αυτήν τη φορά αποχώρησε νικητής, εκμεταλλευόμενος την τεχνολογική του υπεροχή. H πίκρα των χειριστών της Αεροπορίας μας για το χαμένο συνάδελφό τους υπήρξε μεγάλη. O πόνος γίνεται μεγαλύτερος όμως καθώς εμείς οι υπόλοιποι, οι βολεμένοι στην ασφάλεια και στις δουλίτσες μας, τους ανακαλύπτουμε μετά από κάθε ατύχημα. Και τότε με το θράσος που εξασφαλίζει η άγνοια, προχωρούμε σε κρίσεις και επικρίσεις. Έτσι έγινε και μετά το θάνατο του Νίκου Σιαλμά. Οι πολιτικάντηδες πάντα εκεί για να εξαργυρώσουν και το τελευταίο ίχνος ντροπής σε ψήφους. Έτσι, η πρώτη αντίδραση αφορά το ερώτημά τους γιατί στάλθηκαν αεροσκάφη δεύτερης γενιάς για αναχαίτιση. Το ερώτημα τέθηκε από εκείνους που είναι κύρια υπεύθυνοι για το ότι δεν διαθέτουμε αρκετά αεροσκάφη τρίτης γενιάς! Παράλληλα, πριν αλέκτωρ λαλήσει, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δηλώνει ότι ''δεν υπάρχει κίνδυνος από Ανατολάς''.
Είναι λοιπόν μάταιη η θυσία του Νίκου Σιαλμά; Είναι οι τουρκικές παραβιάσεις μαγική εικόνα που βρίσκεται στο μυαλό των χειριστών της αεροπορίας μας;
Όχι βέβαια. Οι κάτοικοι των ακριτικών μας νησιών τις βιώνουν καθημερινά και γνωρίζουν την αυταπάρνηση των χειριστών της Π.Α. Και εκείνοι, πάντα σεμνοί και χωρίς περιαυτολογίες, εξακολουθούν να κάνουν τη δουλειά τους με τον καλύτερο τρόπο. Όχι, ο Νίκος Σιαλμάς δεν ήταν ήρωας. Ήταν ένας άνθρωπος του καθήκοντος. Αυτό που θα μπορούσε να τον περιγράψει καλύτερα είναι τα λόγια του γλάρου Ιωνάθαν στο ομώνυμο ποιητικό έργο του Richard Bach, όταν αφήνει την εκπαίδευση του σμήνους στα φτερά του γλάρου Φλετς: ''Μην τους αφήσεις να διαδίδουν κουτές φήμες για μένα ή να με κάνουν θεό. Σύμφωνοι Φλετς; Είμαι γλάρος. M' αρέσει να πετάω. Ίσως...''. Το ασπρογυάλισμα σταμάτησε. O γλάρος Ιωνάθαν είχε εξαφανισθεί στον αέρα. Εμείς θεωρούμε ότι δεν θα αργήσει η ώρα που το υπόλοιπο σμήνος θα πάρει εκδίκηση για το θάνατό του.
Γιώργος Χριστογιαννάκης
**περιοδικό ΠΤΗΣΗ Ιούλιος 1992
----------------------------------------
*Σημείωμα ιστολογίου..
Ο Υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς κλήθηκε εκείνο το πρωινό με το Mirage F-1CG ''δεύτερης γενιάς'' όπως έχει επικρατήσει να λέγεται,να αναχαιτίσει το ολοκαίνουργιο τότε απόκτημα ''τρίτης γενιάς'' της Τουρκικής αεροπορίας το F-16C. Η αερομαχία έγινε κοντά στην περιοχή του Αγίου Ευστρατίου.
Το Mirage F-1 είχε τη φήμη για όλη τη δεκαετία του 80 ότι δεν είχε χάσει αερομαχία στο Αιγαίο. Όμως η τεχνολογική διαφορά και η διαφορά σε ευελιξία των δύο αεροπλάνων ήταν χαώδης. Ο Νίκος ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει τον Τούρκο να του ''πάρει την ουρά''. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα όμως δεν εγκατέλειψε. Κατέβηκε χαμηλά στη θάλασσα για να τον δυσκολέψει και τράβηξε απότομα. Τράβηξε τόσο πολύ που υπερέβη τα όρια, το αεροσκάφος έχασε τη στήριξή του και καρφώθηκε στη θάλασσα.
------------------------------------------------
Μερικά χρόνια αργότερα η Πολεμική Αεροπορία έφτιαξε στο ομώνυμο όπως ονομάστηκε ''Ακρωτήρι Νίκος Σιαλμάς'' (πρώην Τρυπητή), στον Άγιο Ευστράτιο, κοντά στο σημείο που έπεσε ο Νίκος, ένα μνημείο. Μια Σπαρτιάτικη ασπίδα με ένα δόρυ και από κάτω το ''Μολών Λαβέ''. Το σήμα της Μοίρας στην οποία ανήκε της 342 Μ.Π.Κ. Το μέγεθος τέτοιο που να φαίνεται από ψηλά...
Ήταν μοιραίο να είναι το Mirage F-1CG sn 116 ''ΛΗΜΝΟΣ'' (σ.σ. κάποιες άλλες πηγές αναφέρουν το ''Λέσβος'') το αεροσκάφος με το οποίο έφυγε για το πιο μεγάλο ταξίδι ο Νίκος. Το αεροσκάφος αυτό είχε πρωταγωνιστήσει την δεκαετία του '80 σε πολλά σποτάκια της Π.Α.
Update - 18/6/2016
Aπό φέτος αυτό το Mirage F-1CG βαμμένο με το όνομα και το sn 115 ΛΕΣΒΟΣ κοσμεί τιμητικά τη γενέτειρα του Νικόλαου Σιαλμά τοποθετημένο στο Μνημείο των Πεσόντων, στο Μέγα Δένδρο του Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι του Γιώργου Καρδάρα
Kill από ώρα…
Εννιά φορές το βάρος μου σηκώνω
αίρων τις αμαρτίες που μ’ αναθέσανε γενιές χαμένες
σε μια στροφή το μάτι μου καρφώνω
σε εικονικά τετράγωνα αιχμαλωτίζοντας κουκίδες ξένες.
“Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία”
μάρτυράς μου η ιδρωμένη φόρμα
οι κρύες αίθουσες των readiness
και τα ονόματα των συναδέλφων στα Ηρώα.
Το μόνο που δεν σκέπτομαι είναι να πεθάνω
αν και μπορεί κι αυτό αναπάντεχα να γίνει
κι αν τα g δεν μ’ αφήνουν να ανασάνω
πολλά περιθώρια η ευθύνη δεν μού δίνει
Μπαίνω στο merge, “Γιάννη άφησε τον δικό μου”,
έχει λιακάδα μα εδώ θυμίζει μπόρα,
μου αρκεί που τρία λεπτά οι ουρανοί είναι δικοί μου,
κι εσύ εχθρέ είσαι kill από ώρα…
Γιώργος. Ν. Χριστογιαννάκης
Νοεμβριος 1997
Update - 19/6/2012
Φωτογραφίες:
Κάποιες από τις φωτογραφίες που υπάρχουν στο άρθρο
προέρχονται από τις σχετικές σελίδες στο Facebook:
Never Forgot Greek Pilot Nikos Sialmas
και
ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ "ΕΝΑΣ ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΩΝ"ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ
και την πολύ ενημερωμένη:
www.emioannina.gr
και Tasos Keltem στην σελίδα: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ (HAF)
Βίντεο credits: Αντώνης Μακρής
Χαμηλή πτήση από Αμερικάνικο C-130J προς τιμή του ΗΡΩΑ ΝΙΚΟΥ ΣΙΑΛΜΑ.
Update - 18/6/2016
Aπό φέτος αυτό το Mirage F-1CG βαμμένο με το όνομα και το sn 115 ΛΕΣΒΟΣ κοσμεί τιμητικά τη γενέτειρα του Νικόλαου Σιαλμά τοποθετημένο στο Μνημείο των Πεσόντων, στο Μέγα Δένδρο του Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι του Γιώργου Καρδάρα
photo: Γιώργος Καρδάρας |
photo: Γιώργος Καρδάρας |
photo: Γιώργος Καρδάρας |
Kill από ώρα…
Εννιά φορές το βάρος μου σηκώνω
αίρων τις αμαρτίες που μ’ αναθέσανε γενιές χαμένες
σε μια στροφή το μάτι μου καρφώνω
σε εικονικά τετράγωνα αιχμαλωτίζοντας κουκίδες ξένες.
“Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία”
μάρτυράς μου η ιδρωμένη φόρμα
οι κρύες αίθουσες των readiness
και τα ονόματα των συναδέλφων στα Ηρώα.
Το μόνο που δεν σκέπτομαι είναι να πεθάνω
αν και μπορεί κι αυτό αναπάντεχα να γίνει
κι αν τα g δεν μ’ αφήνουν να ανασάνω
πολλά περιθώρια η ευθύνη δεν μού δίνει
Μπαίνω στο merge, “Γιάννη άφησε τον δικό μου”,
έχει λιακάδα μα εδώ θυμίζει μπόρα,
μου αρκεί που τρία λεπτά οι ουρανοί είναι δικοί μου,
κι εσύ εχθρέ είσαι kill από ώρα…
Γιώργος. Ν. Χριστογιαννάκης
Νοεμβριος 1997
Update - 19/6/2012
Φοβερό Ιστορικό Βίντεο - Αφιέρωμα με Σπάνιες Εικόνες από την Κατασκευή του Μνημείου στο Ακρωτήριο Ν. Σιαλμας!
-------------------------------------------------Φωτογραφίες:
Κάποιες από τις φωτογραφίες που υπάρχουν στο άρθρο
προέρχονται από τις σχετικές σελίδες στο Facebook:
Never Forgot Greek Pilot Nikos Sialmas
και
ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ "ΕΝΑΣ ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΩΝ"ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ
και την πολύ ενημερωμένη:
www.emioannina.gr
και Tasos Keltem στην σελίδα: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ (HAF)
Βίντεο credits: Αντώνης Μακρής
Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ, αν απευθύνονται σε μένα τα ''Συγχαρητήρια'', δεν έκανα και τίποτα. Δυο - τρεις γραμμές απλώς συμπλήρωσα από τα πράγματα που είναι ήδη γνωστά, και συγκέντρωσα μερικές - όσες έχουν πέσει στην αντίληψή μου - φωτογραφίες και φυσικά το καταπληκτικό κείμενο του Γιώργου Χριστογιαννάκη από τον Ιούλιο του 92.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα να υπάρχουν εδώ, συγκεντρωμένα όλα μαζί, έτσι σαν φόρος τιμής για τη θυσία του Νίκου.
Τα συγχαρητήρια λοιπόν ανήκουν πρώτα στον Νίκο και την οικογένειά του.
Και ύστερα ανήκουν στον Γιώργο Χριστογιαννάκη ο οποίος κι αυτός έφυγε πολύ νωρίς για τη μεγαλύτερη Πτήση πριν λίγους μόλις μήνες.
Και ύστερα στην Πολεμική Αεροπορία που έφτιαξε ένα τέτοιου συμβολισμού μνημείο εκεί που πολύ λίγοι μπορούν να το δουν - αλλά είναι αυτοί που πρέπει - και φυσικά συγχαρητήρια αξίζουν και στα παιδιά που τράβηξαν αυτές τις φωτογραφίες.
Νομίζω αξίζει να το βάλω κι εδώ:
Kill από ώρα…
Εννιά φορές το βάρος μου σηκώνω
αίρων τις αμαρτίες που μ’ αναθέσανε γενιές χαμένες
σε μια στροφή το μάτι μου καρφώνω
σε εικονικά τετράγωνα αιχμαλωτίζοντας κουκίδες ξένες.
“Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία”
μάρτυράς μου η ιδρωμένη φόρμα
οι κρύες αίθουσες των readiness
και τα ονόματα των συναδέλφων στα Ηρώα.
Το μόνο που δεν σκέπτομαι είναι να πεθάνω
αν και μπορεί κι αυτό αναπάντεχα να γίνει
κι αν τα g δεν μ’ αφήνουν να ανασάνω
πολλά περιθώρια η ευθύνη δεν μού δίνει
Μπαίνω στο merge, “Γιάννη άφησε τον δικό μου”,
έχει λιακάδα μα εδώ θυμίζει μπόρα,
μου αρκεί που τρία λεπτά οι ουρανοί είναι δικοί μου,
κι εσύ εχθρέ είσαι kill από ώρα…
Γ.Ν.Χριστογιαννάκης
Νοεμβριος 1997
Σύμφωνα με την μαρτυρία του κ. Μανολάκου(το ταίρι
ΑπάντησηΔιαγραφήτου Νίκου στην αερομαχία-F-1CG S/N 120),εαν ο τουρκαλάς δεν είχε F-16 αλλά F-4,ΔΕΝ θα μπορούσε να αποφύγει και αυτός την σύγρουση....
(σ.σ.:σιγά να μην μπορούσε να πάρει την ουρά του,
εαν δεν είχε F-16...)
aristotelis.(youdontgogood)
Εαν ο Τουρκος ηταν ''χοντρος'' (Φαντομας δηλαδη) , δεν θα εμπλεκε εκεινα τα χρονια με F-1. Ακριβως επειδη ειχε τo νεo -τοτε- F-16 , εκανε μαγκιες για να δει ποσα απιδια πιανει ο σακος του. Ακομα κι αυτος παντως, μολις που απεφυγε το καρφωμα στη θαλασσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜanolis
αθανατος τιμη και δοξα στα παληκαρια που χαθηκαν
ΑπάντησηΔιαγραφή18/6/1992 -18/6/2014. Πέρασαν 22 χρόνια φίλε μου και το βλέμμα σου Αετέ του Αιγαίου σαρώνει ακόμα τον ορίζοντα του Αι-Στράτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα δικά σου φτερά, πετάς πάνω από το ακρωτήρι σου.
Και κάθε λίγο στέκεσαι στην άκρη του. Υψώνεις την ασπίδα σου και ο μαΐστρος σύμμαχος μεταφέρει τα λόγια σου: "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ".
Νικόλαος Ι. Κουτσούμπας
Είχα πετάξει με τον Νίκο, όταν ήταν ακόμα Ίκαρος 3ετής με Τ-37B/C, το πείσμα του, η αποφασιτικότητά του κ η θέλησή του μου έχουν μείνει ανεξίτηλα στην μνήμη μου. Αληθινός μαχητής, σπουδαίος άνθρωπος. Για όλους τους Έλληνες Αεροπόρους κ πρωτίστως για τον Νίκο, αξίζει να λέμε "Ποτέ τόσοι λίγοι δεν έκαναν τόσα πολλά". Γιώργος Ζαχαριάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΡΑΣΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΡΕΝΤΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΣΚΥΡΟ ΔΕΚΑΤΙΑ 80 ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑ ΟΛΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήημουν φανταρος στα στο 501 μτπ γιανιτσα 211 σειρα..και θυμαμαι πολυ καλα μας εβγαλαν στην σειρα να μασ μιληση ο δικας...για αυτο που γραφουμε σημερα ...ειναι ο μοναδικος πιλοτος που εμεινε στην καρδια μου...και στο μυαλο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο F-1 Λεσβος με s/n 115 είναι το επετειακό Σπάρτη το κίτρινο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Σοφία σωστόν, για κάποιο άγνωστο λόγο πάντως αναγράφηκε το sn 115 σε άλλο Mirage F-1 το οποίο αυτές τις μέρες συντηρήθηκε και τοποθετείται στο μνημείο πεσόντων Αεροπόρων, στην ιδιαίτερη πατρίδα του Νικόλαου Σιαλμά στον λόφο του Αγίου Κοσμά στο Μέγα Δέντρο του Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας.
ΔιαγραφήΛεπτομέρειες εδώ: http://agrinioreport.com/%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8/
https://youtu.be/mHJHMJeOJTY ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήKill από ώρα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννιά φορές το βάρος μου σηκώνω
αίρων τις αμαρτίες που μ’ αναθέσανε γενιές χαμένες
σε μια στροφή το μάτι μου καρφώνω
σε εικονικά τετράγωνα αιχμαλωτίζοντας κουκίδες ξένες.
“Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία”
μάρτυράς μου η ιδρωμένη φόρμα
οι κρύες αίθουσες των readiness
και τα ονόματα των συναδέλφων στα Ηρώα.
Το μόνο που δεν σκέπτομαι είναι να πεθάνω
αν και μπορεί κι αυτό αναπάντεχα να γίνει
κι αν τα g δεν μ’ αφήνουν να ανασάνω
πολλά περιθώρια η ευθύνη δεν μού δίνει
Μπαίνω στο merge, “Γιάννη άφησε τον δικό μου”,
έχει λιακάδα μα εδώ θυμίζει μπόρα,
μου αρκεί που τρία λεπτά οι ουρανοί είναι δικοί μου,
κι εσύ εχθρέ είσαι kill από ώρα…
Γ.Ν.Χριστογιαννάκης
Νοεμβριος 1997
Με συγκινεί ιδιαίτερα το συγκεκριμένο ποίημα γιατί δεν χόρταινα να διαβάζω τα κείμενα του Γιώργου Χριστογιαννάκη τότε.. την δεκαετία του 90 αρχές, στην Πτήση πρώτα και μετέπειτα στην Στρατηγική που ο ίδιος ανέδειξε σαν αρχισυντάκτης στο πιο αξιόπιστο περιοδικό του χώρου.
Ήταν η εποχή που δεν είχαμε ίντερνετ.. διαβάζαμε και ήταν η ίδια του η γραφή τέτοια που σε έκανε να πας και να αναζητήσεις το όνομα του αρθρογράφου ώστε να μην χάσεις κανένα από τα κείμενά του στο μέλλον, να διαβάσεις πρώτα εκεί.. Δυστυχώς η Στρατηγική πουλήθηκε από την ιδιοκτησία σε αλλότρια συμφέροντα και ο ίδιος με το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας πάντα ακέραιος δεν δέχθηκε να μείνει εκεί.. το μέλλον τον δικαίωσε απόλυτα αφού όλοι ξέρουμε πόσο πολύ χαμηλά ξέπεσε και απαξιώθηκε θέτοντας συνεχώς και νέα χαμηλότερα όρια αναξιοπιστίας το συγκεκριμένο περιοδικό μέχρι τις μέρες μας.
Ακόμα θυμάμαι το συγκλονιστικό κείμενό του όπου μας αποχαιρετούσε στο τελευταίο του editorial εκεί..
Ο ίδιος δεν εγκατέλειψε, συνέχισε με τον πυρήνα της ομάδας του φτιάχνοντας από την αρχή ένα νέο περιοδικό, την Ελληνική Άμυνα και Ασφάλεια.
Δυστυχώς δεν αρθρογραφούσε συχνά και το γιατί φάνηκε αφού έφυγε άδικα μετά από ένα διάστημα χτυπημένος από την επάρατο. Κυριολεκτικά άδικα.. ένας ωραίος Άνθρωπος, Έλληνας και Δημοσιογράφος.. όλα με κεφαλαίο, δεν υπάρχουν τέτοιοι.. είχε πολλά να δώσει ακόμα. Και κάθε τέτοια μέρα που θυμόμαστε τον Νίκο Σιαλμά θυμάμαι κι εκείνον μέσα από το συγκλονιστικό κείμενό του που είχε γράψει τότε , το 1992 στην Πτήση αλλά και από αυτό το ποίημά του που είχε γράψει και τολμήσει να δημοσιεύσει το 1997 όχι κάπου στις μέσα σελίδες αλλά στο εξώφυλλο της Στρατηγικής.. ένα ποίημα σε περιοδικό του αμυντικού χώρου... Αυτός ήταν ο Γιώργος Ν. Χριστογιαννάκης όπως τον γνώρισα εγώ έστω από μακριά σαν αναγνώστης.
Κι ελπίζω από εκεί ψηλά με αφορμή αυτό το μικρό μνημόσυνο να χαμογελάει λίγο μέσα από τα μούσια του και να μας βλέπει έστω και λίγο αντάξιούς του.
Για το Paragliding And Aviation
Βαγγέλης Αρβανίτης