*Aναδημοσίευση από το http://epirusgate.blogspot.gr
χωρίς περαιτέρω σχόλια. Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι αυτός ο άνθρωπος που μάλλον είναι εντελώς άσχετος με το θέμα ''ορεινή διάσωση στην Ελλάδα'' φτάνει στο τέλος της -οδυνηρής και αγωνιώδους- αφήγησής του μέσα από την απλή ορθολογική κρίση στα σωστά συμπεράσματα. Και θα επιμείνω σε αυτή την πρόταση που κάνει στο τέλος:
''Πρόταση δημιουργίας:«Κέντρου Ορεινής Εναέριας Διάσωσης – Σταύρος Λισγάρας»''
Αν μπορεί αυτός να φτάσει σε αυτά τα πολύ απλά συμπεράσματα γιατί δεν μπορούν οι άλλοι? Γιατί δεν μπορούν όλοι οι εμπλεκόμενοι? Γιατί δεν μπορούμε εμείς? Για όλους χτυπάει η καμπάνα. Ή αλλιώς.. μη ρωτάς για ποιον χτυπάει η καμπάνα, η καμπάνα χτυπάει για σένα (και για εμένα)
Η ιστορία μιας διάσωσης
Ο σκηνοθέτης Βασίλης
Κατσίκης (CCTV- Λούφα και Απαλλαγή) αφηγείται την τραγική ιστορία
εντοπισμού του ορειβάτη ανιψιού του Σταύρου Λισγάρα στο όρος Τύμφη στο
Πάπιγκο.

Αφού πέρασε λίγος καιρό από το χαμό του ανιψιού μου
Σταύρου Λισγάρα,
που για τέσσερις μέρες ήταν αγνοούμενος στην περιοχή Λάπατος του
Πάπιγκου, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την οδυνηρή εμπειρία μου.Στόχος
μου είναι να αποτείνω φόρο τιμής στο παλικάρι μας, που λάτρευε το βουνό
και παράλληλα να φωτιστούν προβλήματα και αδυναμίες των μηχανισμών, που
έχουν αναλάβει την διάσωση και προστασία των πολιτών αυτής της χώρας.
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013
Η πτώση του Σταύρου από την περιοχή Λάπατος στο όρος Τύμφη, έγινε την
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου, το πρωί κάπου μεταξύ 8 με 8 κ15, όταν με άλλους
δύο φίλους του ορειβάτες, ανέβηκαν το βουνό και στο σημείο εκείνο
στάθηκαν για μια φωτογραφία! Το «μπαλκόνι -φρύδι» του χιονιού υποχώρησε
και παρέσυρε τον Σταύρο μαζί του στο γκρεμό. Οι φίλοι του ειδοποίησαν
αμέσως τις αρχές και έτσι αρχίζουν οι προσπάθειες εντοπισμού
του.Ειδοποιήθηκα λίγο αργά για το συμβάν και αμέσως τηλεφώνησα στα
Γιάννενα, στις αδελφές του Σταύρου. Τις άκουσα σοκαρισμένες να
προσπαθούν να δώσουν κουράγιο στην μητέρα τους (ο πατέρας τους δεν ζει)
και να περιμένουν εναγωνίως μια είδηση για το παλικάρι τους. Έτσι
αποφάσισα να μάθω ο ίδιος την πορεία των ερευνών.Προσπαθούσα να
επικοινωνήσω με τους υπεύθυνους της Πολιτικής Προστασίας στα Γιάννενα
που είχαν τον συντονισμό αλλά ήταν δύσκολο. Κάποια στιγμή μίλησα με την
γραμματεία και μου ζήτησε το τηλέφωνό μου για να με καλέσουν εκείνοι,
κάτι που δεν έγινε ποτέ. Έτσι επικοινώνησα με την Ελληνική Ομάδα
Διάσωσης όπου αφού μου εξήγησαν άμεσα την κατάσταση, μου έστειλαν αμέσως
email με ένα σχέδιο δράσης που είχαν ήδη αποστείλει και στις υπηρεσίες
της ΕΜΑΚ αλλά και της Πολιτικής Προστασίας. Το σχέδιο περιέγραφε τον
συνδυασμό εναέριας και επίγειας δράσης. Έδινε ιδιαίτερη αναφορά στα
στρατιωτικά ελικόπτερα που θα επιχειρήσουν, να ελαφρύνουν από βάρκες και
άλλα βαριά σωστικά μέσα που έχουν για τις θαλάσσιες επιχειρήσεις (ακόμα
και δύτες), και έτσι ελαφρότερα να παραλάβουν 3 -4 εξειδικευμένα άτομα
για ορεινή διάσωση και μ αυτά να επιχειρήσουν.Ήταν πολύ σημαντική η
πρώτη μέρα να μην χαθεί χρόνος, γιατί είχαμε την ελπίδα πως το παιδί μας
ζει τραυματισμένο και περιμένει βοήθεια!! Άρα οι ενέργειες που έπρεπε
να γίνουν ήταν καθοριστικές, αν αναλογιστεί κανείς τις θερμοκρασίες που
έφταναν έως -10 και -15 την νύχτα στο χιονισμένο βουνό.Παράλληλα μαθαίνω
πως αμέσως μετά την πτώση του Σταύρου μας, ο φίλος του, ο
Βασίλης Ρήτας που
ήταν μαζί στο βουνό και τον είδε να χάνεται στο φαράγγι, τηλεφώνησε
αμέσως στο 166 και ανέφερε το περιστατικό. Μετά από λίγο του τηλεφώνησε ο
υπεύθυνος Πολιτικής Προστασίας κ.
Μαυρογιώργος και όταν ο
Ρήτας
ζήτησε κάποιο ελικόπτερο να ενεργήσει άμεσα για την ανεύρεση του
Σταύρου, ο κ Μαυρογιώργος του είπε πως πρέπει αυτός, δηλαδή ο Ρήτας να
τηλεφωνήσει και να ζητήσει το στρατιωτικό ελικόπτερο, γιατί χρεώνεται με
30.000 ευρώ όποιος το καλέσει!!! Η απάντηση του σοκαρισμένου Ρήτα, ήταν
πως δεν υπάρχει θέμα χρημάτων, αλλά άμεσης σωτηρίας του φίλου του!!!
Αλλά δεν μπορούσε να το κάνει, γιατί τα κινητά τους στο βουνό δεν είχαν
ούτε καλό σήμα και ούτε αρκετή μπαταρία. Τότε ο κ. Μαυρογιώργος του είπε
πως θα προσπαθήσει να το κάνει εκείνος.Και όντως απ ότι φάνηκε η
Πολιτική Προστασία το έλυσε με κάποιο τρόπο και το Σούπερ Πούμα ήρθε
σχετικά γρήγορα κάπου προς το μεσημέρι. Αλλά με όλο το βάρος του
(σωστικές λέμβοι και σύνεργα για θαλάσσιες διασώσεις κλπ) δεν μπόρεσε να
προσεγγίσει το δύσκολο σημείο στο βουνό και να ψάξει από κοντά, για την
ανεύρεση του Σταύρου.Έχοντας άγνοια από διασώσεις, προσπαθούσα να
καταλάβω τι δεν πάει καλά και δεν μπορούμε να βρούμε το παιδί μας. Αφού
και το σημείο πτώσης ξέρουμε και το κινητό του τηλέφωνο το είχε μαζί του
και στην περιοχή υπήρχε ηλιοφάνεια και απόλυτη διαύγεια. Με κάθε
τηλεφώνημα που έκανα στους υπευθύνους μεταφέροντας την αγωνία της
μητέρας και των αδελφών του αγνοούμενου ανιψιού μου, η απάντηση που
έπαιρνα ήταν αδυναμία όποιας δράσης λόγω της επικινδυνότητας πτώσης
χιονοστιβάδων από την μια, αλλά και του λίγου χρόνου επιχείρησης, αφού
μετά το απόγευμα που έπεφτε το φως, δεν υπήρχε κανένας τρόπος έρευνας
μέσα στο σκοτάδι. Το βράδυ μαθαίνω έχουν φτάσει δυνάμεις της ΕΜΑΚ στο
καταφύγιο στο Πάπιγκο, με στόχο να επιχειρήσουν την άλλη μέρα το πρωί.Η
ελπίδα μας να είναι τραυματισμένος και να έχει κάπου προφυλαχτεί στο
βουνό έκαναν την νύχτα εφιαλτική και μόνο οι προσευχές, μας έδιναν ένα
μικρό κουράγιο!Ακούγοντας την αδυναμία των υπευθύνων, αποφασίστηκε από
την οικογένεια να μισθωθεί ελικόπτερο της Ιντερσαλόνικα και με μέλη της
Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης , το πρωί της επομένης, της Τρίτης, να
πετάξουν στο σημείο.
Τρίτη 29 Ιανουαρίου 1013

Έτσι και έγινε. Το ελικόπτερο πέταξε και προσπάθησε