H απίστευτη Διάσχιση της Πελοπονήσσου Παναχαικό - Γύθειο και το Πανελλήνιο Ρεκόρ των 173 χιλιομέτρων μέσα από την αφήγηση του Domenico!

Πάρα πολλοί φίλοι είχαν ζητήσει από τον καλό μας φίλο τον Domenico Pizzi μία μικρή περιγραφή αυτού του μεγάλου για τα παραπεντίστικα χρονικά της Ελλάδας, άθλου, την διάσχιση από άκρη σε άκρη της Πελοποννήσου από το Παναχαικό στο Γύθειο και το σπάσιμο του Πανελληνίου ρεκόρ ανοιχτής απόστασης μα Αλεξίπτωτο Πλαγιάς - 173,3 χιλιόμετρα σε ευθεία.
Παρ όλη τη δυσκολία που αντιμετωπίζει με τη γλώσσα ο Domenico ανταποκρίθηκε και με την πολύτιμη βοήθεια της Χρυσούλας που τον βοήθησε πολύ στη μετάφραση μας έστειλε την περιγραφή που θα διαβάσετε παρακάτω.
Το κείμενο το παραθέτω ως έχει και δεν έχει πειραχτεί παρά μόνο σε δυο - τρία σημεία στα οποία από Ελληνικά στα greeklish δεν έβγαινε εύκολα νόημα. Παρακάτω παρατίθεται και το Ιταλικό πρωτότυπο κείμενο πάνω στο οποίο Domenico και Χρυσούλα έκαναν την μετάφραση.
Τους ευχαριστούμε και τους δύο πολύ και τους ευχόμαστε ό,τι το καλύτερο πάντα!

γεια vagheli

όπως είχα υποσχεθεί θα σας διηγηθώ την ιστορία της πτήσης μου .....: μετά την επιστροφή mas  από ta Kalavrιta, το Σάββατο αποφασίσαμε να πάμε με το  Xristo ( Μπακούνη) να πετάξoume sto Panaxaiko

Το πρωί φεύγουμε poly xalara,, επειδή οι συνθήκες δεν uposxovtav polla eixe  αναστροφή και άνεμο από τα βορειοανατολικά. 
Xekivame  με αυτοπεποίθηση με το  Xristos, tov Δημήτρη (Κωνσταντάρα) και tov  Κουργιαλή τον Πέτρο, av kai  πραγματικά δεν ήμουν πεπεισμένος ,  στα μισά του δρόμου gia tiv apogeiwsn είπα sto Xrnsto «ίσως θα έπρεπε να πάμε στην παραλία», αλλά ftavovtas  στην apogeiwsn   αρχίσaν να σχηματίζοvtai  τα πρώτα suvvefa σε πολύ μεγάlo υψόμετρo,  πάνω από 3000 m.

 Apogeiwvomai prwtos egw me άνεμο pou gurvaei  από βορειοανατολικo se  βορρeio,  αλλά οι συνθήκες είναι πολύ αδύναμes.  Prospatw va kuklwsw termika alla dev katafervw va parw upsos kai etsi apofasizw va κατευθυνθώ pros to «αμφιθέατρο του βουνού στα επήνεμα.

 
 Εν τω μεταξύ, apogeiwvovtai o Χρήστος και ο Δημήτρης, και xavoun uyos πάρα πολύ grngora , mpaivouv se avastrofn kai katalngouv va kavouv tsoulntra.  Evw egw briskw gia kaln mou tuxn, eva kalo termiko sto amfiteatro tou Pavaxaikou και arxizw va pairvw ypsos, evw pavw apo to kefali mou uparxei eva megalo syvvefo ....απίστευτο άφιξη στa 3400 μ στo Panaxaiko (dev είχα κάνει pote περισσότερo από 2600 μ.), kai skeftnka: "Και τώρα, πού πάμε;"
Μιλάω me to Χρήστο stov asirmato και κατανοεί τις αmfibolies μου και μe ενθαρρύνει: «Πηγαίνε όπου θέλεis ta se mazeyw egw..... τότε σκέφτηκα, "είναι σχεδόν 2 μ.μ. και , αύριο έχoume το αεροπλάνο gia thv epistrofn ,..... μπορώ να πάω σto  Σκιαδά και να κάνw ένα τρίγωνaki , αλλά oxi to exw xavakavei.......! as pame pros Kalavrjtà kai βλέπoume ".

 Πηγαίνω στα νότια ανατολικά προς τov Χελμο akoloutwvtas  τη γραμμή των suvvefwv, αλλά ο άνεμος από τα βορειοανατολικά με σπρώχνει προς Αροανία, δεν υπάρχει πρόβλημα υπάρχουν σuvvefa kai σε αυτήν την πλευρά: Avebaivw kate fora pou briskw kala termika και κοντά sta Καλαβρύτa ftavw ta 4000 m ....  , μέχρι τώρα, kala θερμικa . 
Αποφάσισα να συνεχίσω νότια και μακριά vlepo to Menalo me πολύ ψηλά σύννεφα, νοτιοδυτικά ψηλά σύννεφα αλλά σπάσmeva apotelesma  ισχυροu άνεμοu , δυτικά  χαμηλά σύννεφα sto Erimanto, και skeftomai , "θα πρέπει να πάw βορειοανατολικά  όπου  είναι σίγουρα πιο ήσυχa και στη συνέχεια  me aera από πίσω μπορώ να πάw στην Τρίπολη γρηγορότερα .

 Briskomai me aera  kontra, αλλά είναι δύσκολο να πάει full speed, pao 35 km / h και λίγο αργότερα χωρίς speed (ίδια κατεύθυνση) pao 70 km / h και edo η αναταραχή είναι τόσο μεγάλη: κατάρρευση, ολοκληρωτική που είχα την αίσθηση πως καταλήγει σε μία θεαματική ελεύθερη πτώση, αλλά στο τέλος θα πάω πάνω από 4100 και pao στην κορυφή, sto Mainalo pou mia megali sinclisi με περίμενε. 
Εύκολη άφιξη στην Τρίπολη, κοιτάζω τα gps σχεδόν 90 χλμ από την απογείωση ... τόσο λίγο μετά από όλη αυτή την προσπάθεια!  Μπροστά μου, μετά από μια μπλε τρύπα, αρχίζει «μια άλλη σειρά των νεφών που πηγαίνουν στο Taigheto .... «Κατσαρόλα», λέω : "Πρέπει να sinekiso."

Perno pali stin sinclisi kai ftano κοντά στη Σπάρτη, αλλά η θερμική δραστηριότητα είχε αλλάξει: χαλαρά θερμικά και χαμηλότερα σύννεφα, αλλά δεν υπάρχει βιασύνη, με ένα αδύναμο  termikο ftano stin vasi tou  σύννεφων σta 3200 kai μπορώ σχεδόν να πάρει Taigheto. Δοκιμάζw και να που τελειώνει σε λιγότερο από 100 m από την κορυφή που θα πρέπει να κοιτάξουμε τον ήλιο από τη δυτική πλευρά, όπου τα αδύνατα θερμικά με βοηθούν να πάρω λίγο ύψος για να συνεχίσω στη δυτική πλευρά me ασφάλεια, επειδή το πρώτο komati του Taigheto που κοιτάει pros Kalamata exi ψηλά βουνά και δεν υπάρχουν προσγειώσεις.
 Η μέρα τελειώνει, γύρiso ola ta termika που βρίσκω και κοντά στην κορυφή του Taigheto kano 2800 m. συνεχίζω στην κορυφογραμμή και σε κάποιο σημείο θα πρέπει να αποφασίσω ποια πλευρά να sinekiso "δυτικά προσήνεμα, αλλά με τα χαμηλά σύννεφα στη θάλασσα ή ανατολικά sta epinema και μακρινά πεδία me prosghiosi; 
"πάμε ανατολικά για μεγάλη (μακρυνή) κάθοδο, μερικά βουνά προς τα νοτιοανατολικά με βοηθήσανε γιατί stamatane i aera pou pefti kai boro na ftano sta pediada pou itela na prosghiono kai kitaxo organo kai mou dini 170 χιλιόμετρα .... . απίστευτο ... αλλά έχω ακόμα να προχωρήσω και το ύψος συνεχώς στο επόμενο πεδίο, και συνειδητοποιώ ότι έχω πάρα πολύ ταχύτητα, αρχίζω να κάνει το οκτώ (οκτάρια) και με λίγο φρένο για να πάει πίσω και να σκεφτεί," porca miseria δεν μπορώ ακόμη να χαλαρώσετε ute sto τέλος " , αλλά έχω ένα όμορφο χώρο κάτω από εμένα και προσγειώθηκα χωρίς προβλήματα ....
Το Cpilot me edose 172 χιλιόμετρα, γνώριζα ότι το ελληνικό ρεκόρ ήταν κοντά στα 165 χιλιόμετρα. Κάλεσα τον Χρήστο για να του πω πού είναι, αλλά και για να «ξεκινήσει, ο ίδιος δεν το πιστεύει και στη συνέχεια γελάει στο τέλος της ανακάλυψης, ενώ εγώ έκανα ωτοστόπ και έφτασα στις 10:30 μ.μ. στην Τρίπολη, όπου λίγο μετά έφτασαν και  ο Χρήστος και ο Δημήτρης.
Όλα πήγαν με το σωστό τρόπο: είμαστε πίσω από Kalavrjta, (όπου πετάξαμε το Σάββατο) επειδή είχε Ανδρέας (Μέρελης) δουλειές και έπρεπε να γυρίσει, δεν έγινε ο αγώνας του Embessos, είχα την πολύτιμη βοήθεια των φίλων μου και, πάνω απ 'όλα, μια μέρα INCREDIBLE! 

Ακολουθεί το Ιταλικό κείμενο:

ciao vagheli

come ti avevo promesso ti racconto  la storia del mio volo.....: dopo essere tornati da Kalavrjta il sabato abbiamo deciso con Xristos di andare a volare su Panaxaiko; la mattina partiamo con tranquillità perchè le condizioni non sembravano cosi belle, inversione e vento da nord est. Ci avviamo fiduciosi con Xristos, Dimitris e kr. Petros, veramente io non ero molto convinto infatti a metà strada ho detto : " forse era meglio andare al mare", ma una volta arrivati in cima si cominciano a formare i primi cumuli a quote molto alte, mai visti prima, almeno da me, oltre i 3000 m. Decollo io per prima, appena  il vento comincia a girare da nordest verso nord, ma le condizioni sono molto deboli, penso solo che non devo buttare una giornata ,dall' apparenza molto bella, alla prima termica; le provo tutte per cercare di guadagnare quota e prendere i cumuli sopra la mia testa ma non ci riesco però mi rimane una sola cosa da fare buttarmi nell' anfiteatro della montagna in sottovento. Nel frattempo partono Xristos e Dimitris ma si abbassano troppo entrano nell' inversione e il loro volo si riduce ad una planata; io continuo a girare le deboli termiche che partono da nord e mi lascio scarrocciare verso il versante sud ovest e li trovo una bella ascendenza e sulla mia testa ho un bel cumulo.... incredibile arrivo a 3400 m su Panaxaiko (in precedenza non avevo fatto più di 2600 m); mi sono detto:" e adesso, dove andiamo?";

parlo con Xristo per radio e intuisce le mie perplessità e mi dice :" vai dove vuoi  ti recupero io"..... allora ho pensato :" sono quasi le 2 pm e poi domani hai l'aereo, posso andare in planata a Skiadas e fare un triangolo,....... ma no! l'ho già fatto dai andiamo verso Kalavrjtà poi si vede". Vado verso sud est puntando Helmos e la linea di cumuli ma il vento da nord est mi spinge verso Aroania, nessun problema ci sono cumuli anche da questa parte: faccio il pieno ogni volta che trovo una ascendenza decente e nei pressi di Kalavrita arrivo a 4000 m .... condizioni belle non turbolente. Decido di continuare verso sud e in lontananza vedo Menalo con dei cumuli molto alti, a sud ovest dei cumuli alti ma sfrangiati tipico da vento forte e probabilmente molta turbolenza invece verso ovest dei cumuli bassi altezza Erimantose e mi dico:" devi passare a nord est di Menalo, in sopravvento, dove le condizioni saranno sicuramente più tranquille e poi con vento leggermente da dietro posso arrivare a Tripoli più velocemente"; allora ho cominciato a rimontare il controvento, ma non ho vita facile: a full speed avanzo  a 35 km/h poco dopo senza speed (stessa direzione) vedo che vado oltre i 70 km/h e comunque qui la turbolenza si fa sentire: un paio di collassi, discendenza incredibile ho avuto la sensazione di essere in caduta libera ma alla fine  riesco a guadagnare oltre 4100 e parto per la vetta di Menalo dove un grosso cumulo di convergenza mi aspettava. Riesco ad arrivare facilmente a Tripoli, il punto di non ritorno; guardo il vario quasi 90 km dal decollo... solo dopo tutta questa fatica!!!! , però davanti a me, dopo un buco blu, inizia un' altro serpentone di cumuli che vanno verso il Taigheto .... "cazzarola" mi dico:" devo continuare".

Riesco di nuovo ad agganciare la convergenza che mi consente di arrivare nei pressi di Sparta ma le condizioni cominciano a cambiare: ascendenze più deboli e basi più basse , ma non ho fretta con pazienza in una ascendenza debole riesco a fare base a 3200 m e in planata potrei quasi agganciare il Taigheto; ci provo ed arrivo a meno di 100 m dalla cresta ma quel tanto che mi basta per esplorare il lato ovest al sole dove delle deboli ascendenze mi fanno guadagnare un pò di quota per continuare ad andare avanti dal lato ovest in sicurezza, perchè la prima metà del Taigheto ha delle montagne verso Kalamata alte quanto le montagne verso Sparta ed è inatterrabile. La giornata sta volgendo al termine giro tutte le ascendenze che incontro per strada e nei pressi della vetta del Taigheto riesco ancora a fare 2800 m seguo la cresta ed ad un certo punto devo decidere da che lato stare: "ovest in sopravento ma con cumuli bassi verso il mare oppure est in sottovento e con campi atterrabili in lontananza? "; vado verso est per una lunga planata; delle montagne verso sud est mi aiutano perchè rallentano il tasso di caduta del sottovento e riesco ad arrivare al campo da me prefissato guardo lo strumento e vedo 170 km .....incredibile... ma ho ancora quota per andare avanti e continuo verso il campo successivo e mi accorgo di avere una velocità eccessiva, comincio a fare degli otto e con un pò di freno vado all' indietro e penso:" porca miseria non posso rilassarmi nemmeno alla fine", ma ho un bel campo sotto di me e atterro senza problemi....

Lo strumento mi dava 172 km sapevo che il record Greco era intorno ai 165 km chiamo subito Xristo e gli do la notizia, all' inizio non ci crede poi ride e alla fine parte per il recupero nel frattempo io faccio l'autostop e arrivo alle 10:30 pm a Tripoli dove poco dopo arrivano Xristos e Dimitri.

Tutto è andato per il verso giusto: siamo tornati da Kalavrjta, perchè Andrea aveva impegni , non si è fatta la gara di Embessos, l'aiuto degli amici e sopratutto una giornata INCREDIBILE!!!!!!!!

Bravo Domenico!!! 
-----------------

Δείτε σχετικά: 

Νέο Πανελλήνιο Ρεκόρ Απόστασης Αλεξιπτώτου Πλαγιάς 173,3 χλμ από τον Domenikco Pizzi - Απίστευτη Διάσχιση Πελοπονήσσου!!!!!

και

Απίστευτη έκταση έχει πάρει η είδηση της διάσχισης και του Πανελλήνιου ρεκόρ:

Η μαγεία του Blogging προσφέρει στο Eλληνικό παραπέντε!